Demir en het gedrag op school

Demir en gedrag op school
       Zuhal Demir heeft een plan opgesteld om ‘gewenst gedrag’ op school te bevorderen en ‘ongewenst gedrag duidelijk te begrenzen.’  Demir wil, naar het schijnt, een taskforce oprichten – wellicht heeft ze ook de serie Task gezien op HBO – die in probleemscholen ‘het beleid voor een afgebakende periode kan overnemen.’ 
     Of een taskforce de juiste remedie is, weet ik niet. Als ze er komt hoop ik dat die mensen op zware motoren de speelplaats komen opgereden. Stephanie D’Hose van Open VLD daarentegen heeft allerlei bezwaren en een deel daarvan kan best terecht zijn. Maar ik schiet wel in de lach als ik lees (DS 4/11) dat ze zich ‘als liberaal zorgen maakt over het feit dat de staat bepaalt wat gewenst en ongewenst gedrag is.’ 
     Dat laatste is nu echt de kwestie niet. Laatst raakte ik in gesprek met een lerares uit West-Vlaanderen die in multiculturele klassen – soms is er een Vlaming bij – lesgeeft. Wie voorbeelden van ongewenst gedrag wil, kan bij haar terecht. Een leerling die haar toesnauwt ‘Hou je bek, vuile hoer,’ daar schrikt ze niet meer van, want het is dagelijkse kost. Of een leerling die bij het begin van elke les een bepaalde leraar minutenlang toeroept: ‘Gij hebt een dikke kop. Gij hebt een dikke kop.’ Stuurt men hem naar de studiezaal, dan blijft hij daar roepen: ‘Hij heeft een dikke kop. Hij heeft een dikke kop.’ Hij wil zich daar niet voor verontschuldigen, want hij spreekt de waarheid, vindt hij.
     ‘Wat kun je daar tegen doen? 'vroeg ik. ‘Je mag zo’n gedrag niet negeren,’ luidde het antwoord. ‘Je maakt altijd een korte zakelijke opmerking. En als dat niet werkt geef je de leerling een time-out.’ ‘Wat is dat?’ ‘De leerling moet op een bank gaan zitten tegenover de muur, waar hij aankijkt tegen een zwart vlak, en hij krijgt een koptelefoon op zijn hoofd zodat hij niets hoort.’ ‘En doen ze dat dan als je hen dat vraagt?’ ‘Ja, ze doen dat.’ Dat viel nog mee, vond ik.
    Demir, lees ik in de krant, is ongelukkig dat een voorlopige versie van haar plan nu al gelekt is. Eén bepaling van die versie bevalt mij in elk geval niet. ‘Scholen moeten beter motiveren waarom ze een tuchmaatregel, zoals een schorsing, nemen.’ Ik vind dat helemaal niet. Die motivering van tuchtmaatregelen was nu al een heel bureaucratisch gedoe, met klasvergaderingen en juridisch overleg. Ik zou die motiveringsplicht juist afschaffen. Hopelijk gebeurt dat in de definitieve versie.

Purnelle en het reactionaire cliché
     Bieke Purnelle is een van de linkse columnisten die niet blij zijn met de Nederlandse verkiezingsuitslag. Het succes van de politieke midden bevalt haar niet. ‘Het midden staat voor rust en rationaliteit, alsof daar alle antwoorden te vinden zijn.’ Haar uitleg over ‘ratio in de politiek’ laat ik verder onbesproken, maar één aardig clichétje wil ik toch aanstippen: ‘Ooit was macht een middel om idealen te realiseren.Vandaag lijkt macht het ideaal zelf.’
     Vergelijkbare clichés hoor ik al 50 jaar debiteren door progressieven. We gaan ‘meer en meer’ de verkeerde richting uit, wat dus veronderstelt dat het vroeger op de een of andere manier beter was. In dit geval zou er een tijd geweest zijn dat ‘macht een middel was om idealen te realiseren’. Welke tijd zou dat geweest zijn? Hoort er een jaartal bij? Je zou gaan denken dat die progressieven eigenlijk reactionairen zijn die naar het verleden willen herstellen!
     Maar achter een cliché kan wel een gedachte schuilgaan. En dat is hier geloof ik het geval. Ik heb er even moeten over nadenken. Het zit zo. Sommige linkse partijen waren vroeger linkser dan ze nu waren. De socialisten indertijd wilden de macht grijpen om, welja, het socialisme te verwezenlijken. Maar ondertussen zijn ze ‘naar het centrum opgeschoven’, net zoals D66 dat nu deed in Nederland. Er zijn dus voor mensen van de Purnelle-strekking tijden dat het vroeger echt beter was. De socialisten waren in de tijd van Jelle Troelstra nog échte socialisten, al is dat lang geleden, en Rob Jetten was enkele jaren geleden nog een politicus die op het eerste gezicht alleen de macht wou om het klimaat te redden.
     Toen Purnelle haar zinnetje schreef over macht en idealen en het verleden dacht ze niet aan de politiek in het algemeen. Ze dacht alleen aan het links spectrum.