Bieke Purnelle is een van de linkse columnisten die niet blij zijn met de Nederlandse verkiezingsuitslag. Het succes van de politieke midden bevalt haar niet. ‘Het midden staat voor rust en rationaliteit, alsof daar alle antwoorden te vinden zijn.’ Haar uitleg over ‘ratio in de politiek’ laat ik verder onbesproken, maar één aardig clichétje wil ik toch aanstippen: ‘Ooit was macht een middel om idealen te realiseren.Vandaag lijkt macht het ideaal zelf.’
Vergelijkbare clichés hoor ik al 50 jaar debiteren door progressieven. We gaan ‘meer en meer’ de verkeerde richting uit, wat dus veronderstelt dat het vroeger op de een of andere manier beter was. In dit geval zou er een tijd geweest zijn dat ‘macht een middel was om idealen te realiseren’. Welke tijd zou dat geweest zijn? Hoort er een jaartal bij? Je zou gaan denken dat die progressieven eigenlijk reactionairen zijn die naar het verleden willen herstellen!
Maar achter een cliché kan wel een gedachte schuilgaan. En dat is hier geloof ik het geval. Ik heb er even moeten over nadenken. Het zit zo. Sommige linkse partijen waren vroeger linkser dan ze nu waren. De socialisten indertijd wilden de macht grijpen om, welja, het socialisme te verwezenlijken. Maar ondertussen zijn ze ‘naar het centrum opgeschoven’, net zoals D66 dat nu deed in Nederland. Er zijn dus voor mensen van de Purnelle-strekking tijden dat het vroeger echt beter was. De socialisten waren in de tijd van Jelle Troelstra nog échte socialisten, al is dat lang geleden, en Rob Jetten was enkele jaren geleden nog een politicus die op het eerste gezicht alleen de macht wou om het klimaat te redden.
Toen Purnelle haar zinnetje schreef over macht en idealen en het verleden dacht ze niet aan de politiek in het algemeen. Ze dacht alleen aan het links spectrum.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten