Veel oud-strijders van links, zoals Marc Reynebeau, hebben het moeilijk met de geopolitiek. Ik ook trouwens, want geopolitiek is moeilijk. Maar bij oud-links komt daar nog iets bij. Ze willen niet zoals radicaal-links en radicaal-rechts het expansionisme van Rusland minimaliseren. Maar ze kunnen toch ook moeilijk applaudisseren voor de defensie-inspanningen van een rechtse regering.
De oplossing van Reynebeau is dan om – als de uitdrukking mij hier is toegestaan – om in alle richtingen tegelijk te schieten. Nemen we als voorbeeld zijn stuk van 29 oktober: de regering geeft te weinig geld uit, de regering geeft te veel geld uit, de regering geeft het geld uit aan de verkeerde wapen, en verder: het noodpakket van Hadja Lahbib, de kinderachtige Mark Rutte, de Koude oorlog, het Marshall-plan, Charles de Gaulle, Kleine Brogel, het brandstofverbruik van de F-35’s, het Antwerpse haven-profitariaat.
Als je in zoveel richtingen schiet, loopt er wel eens iets fout. Ik citeer:
De dreiging van Moskou is reëel, zoals de Oekraïense tragedie helaas bewijst, maar hoogstwaarschijnlijk niet in de vorm van wat oorlogsstokers erover beweren, onder meer de reactionaire sponsors van Europees radicaal-rechts in de Amerikaanse regering.
Je vraagt je af waarom Amerikaanse oorlogstokers steun zouden verlenen aan Europees radicaal-rechts dat nu net overal aanstuurt op appeasement met Rusland.
Reynebeau en ik hebben de tijd nog gekend dat het andersom was en dat radicaal-rechts stevig anti-Russisch was. Dat was de tijd van Nouvel Europe Magazine, dat daarvoor zelfs Europa-Amérique heette. Maar de tijden zijn veranderd. En dan moeten we ook onze clichés updaten, nietwaar Marc?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten