Ik word zeventig

Ik word zeventig
     Vandaag ben ik zeventig. Tja, wat doe je eraan. Bij zestig denk je: ‘Ik ben een vitale zestiger.’ Bij vijfenzestig denk je: ‘Het leven begint nu.’ Maar bij zeventig? Ik kan kiezen tussen seventy is the new forty, seventy is de new fifty en seventy is the new sixty. Ik ga voor de gulden middenweg: seventy is the new fifty. Bij tachtig, als ik zover raak, zal het moeilijker zijn. Op mijn vijftigste verjaardag las mijn zoon een gedichtje voor: O wat is het leven prachtig / nog dertig jaar en ik ben tachtig. Tachtig, stel je voor, dan zal ik zo oud zijn als Joe Biden nu!
      Ondertussen vóel ik mij natuurlijk geen zeventig. Wie wel? Biden vóelde zich wellicht ook geen tachtig toen hij met alle geweld voor een tweede keer president wou worden. Ik kán nu nu allerlei dingen minder goed uitvoeren dan vroeger, geestelijk en fysiek, maar eigenaardig genoeg heeft dat geen invloed op mijn zelfbeeld. Annie Schmidt zei dat ze altijd acht was gebleven. Dat gaat mij te ver. Als ik goed nadenk, ben ik altijd zevenentwintig gebleven. Zevenentwintig was de leeftijd dat ik mij voor het eerst oud voelde, en veel erger is het daarna niet meer geworden. Wel ben ik rond mijn vijfenvijftigste veel dikker geweest dan nu. Toen ik zag hoeveel ruimte ik innam, vóelde ik mij ook vijfenvijftig. Maar dankzij een dieet met veel eiwitten heeft mijn echte leeftijd van zevenentwinig zich helemaal hersteld.
      Ik ben vandaag dus zowel zeventig als zevenentwintig. Misschien is het grootste verschil tussen die twee leeftijden er een van ambities. Als ik op zevenentwintigjarige leeftijd in een boekenwinkel kwam, waren er altijd tientallen boeken die ik wou kopen. Ik zou die dan later wel eens lezen. Alleen geldgebrek hield mij tegen. Als ik nú in een boekenwinkel kom, ben ik daar veel rustiger in. Ik pak zo’n boek vast en denk: zal ik daar de volgende tien jaar tijd voor vinden om het te lezen? Met al die stukjes die ik moet schrijven? Het antwoord is meestal nee. Ik heb een grote collectie boeken van Julien Benda. Vroeger dacht ik: ik ga die allemaal zelf in Marokkaans leer inbinden. Nu denk ik: waarom eigenlijk? Wat heb ik daaraan als ik tachtig ben?
     Het is wel duidelijk: tachtig is mijn nieuwe horizon. Als mijn vrouw zegt dat die of die overleden is, laatst bijvoorbeeld Mario Vargas Llosa of Samson-Danny Verbist, dan is mijn eerste vraag altijd hoe oud die geworden is. Is het antwoord een getal dat boven de negentig ligt, dan voel ik mij veilig. Is het een getal dat boven de tachtig ligt, dan vind ik het best aanvaardbaar. Is het een getal rond de zeventig, dan overvalt mij een vervelend gevoel. Maar dat gevoel heb ik dus alleen als mijn vrouw zegt dat die of die overleden is. 

Bostuinfeest
     Om mijn verjaardag te vieren, hadden we een rij feesttafels geplaatst in het bos achter ons huis. Dat was een goed idee omdat het die dag ook heel mooi weer was. Het riep de sfeer op van Midsummernights Dream, of van de picknick in Milou en Mai. 
     ’t Was ook een mooi gezelschap, met een krappe of ruime vertegenwoordiging van: leerkrachten, ex-leerkrachten, en ex-leerlingen – ex-voetballers – wielertoeristen – fitnesszaalbezoekers – gepensioneerde en actieve legerofficieren – artsen en tandartsen – houtbewerkers, schaapherders, podiumbouwers, postmeesters en bibliothecarissen – lobbyisten en journalisten – boekpromotoren, boekbinders en boekverslinders – bio-ingenieurs, biologen, psychologen, demografen, germanisten, romanisten en classici – exacte en godsdienstwetenschappers – wereldreizigers en huismussen – middelmatig tot goede pianisten en gitaristen –  jazz-danseressen – tekenaars,  schilders en aquarellisten – boeken- en stukjesschrijvers – feestredenaars – amateur filmsterren, amateur toneelacteurs en amateur theaterregisseurs – feestredenaars – positivo’s en zuurpruimen –  anglofielen, germanofielen en italofielen – americanofielen – ex-maoïsten en  ex-paracommando’s – Antwerpenaren en mensen van ergens anders – kiezers voor groene, blauwe, oranje, roze-rode en Vlaamse partijen – katholieken, ex-katholieken, cultuurprotestanten, evolutie-atheïsten en vrijmetselaars. 

Milou en mai