In De Morgen (14/8) verscheen een stuk van vakbondsman Jef Maes over de pensioenhervorming van De Wever. Hij concludeert:
België bengelt al onderaan het Europese peloton. Ons pensioen bedraagt gemiddeld 48 procent van het vroegere inkomen, terwijl dat in de rest van Europa 61 procent is. Volgens het Planbureau zal onze vervangingsratio tegen 2070 nog met meer dan 9 procent dalen voor de werknemers en met meer dan 11 procent voor de ambtenaren*. Zo worden we definitief het kneusje van Europa.
Mijn eerste reactie is om even te mijmeren bij die datum van 2070. Ik zal er dan niet meer zijn. Hoe zal de wereld er dan uitzien? Maar ik begrijp dat een radicaallinkse militant bij zulke getallen aan iets anders denkt. Waarom krijgen wij geen pensioen dat 61 procent bedraagt van ons vroegere inkomen? 61 procent nu! Wie kan daar tegen zijn? Als het goed is voor de andere Europeanen, is het ook goed voor ons.
Nu kan ik mij allerlei redenen voorstellen om die 48 en die 61 procent te relativeren. Maar laten we de cijfers even aanvaarden, en ons een PVDA-PS-Groen-regering voorstellen die de pensioenen wil optrekken tot 61 procent van het vroegere inkomen. Er wordt vandaag door de overheid 60 miljard aan pensioenen uitbetaald. Als ik enkele keren de regel van drie toepas, blijkt dat de pensioenverhoging naar 61 procent niet minder dan 16 miljard zou kosten, terwijl zelfs de voorgestelde miljonairstaks van de PVDA, naar eigen zeggen van de partij, slechts 8 miljard zou opbrengen.
Neen, als we pensioenen willen van 61 procent, dan moeten we de productiviteit verhogen – minstens al voldoende om 16 miljard aan nieuwe goederen en diensten voor de gepensioneerden te creëren. De andere twee mogelijkheden zijn: langer werken, of een groter deel van ons loon afstaan in ruil voor een hoger pensioen. De eerste oplossing is de beste op lange termijn; de tweede oplossing is de beste op korte termijn.
* Ik hoop dat die voorspelde daling er een is in procenten, en niet in procentpunten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten