Politiek correcte satire

 

John Cleese, Jerry Seinfeld en Anthonieke

   

Komieken zoals John Cleese en Jerry Seinfeld willen niet meer optreden aan Engelse en Amerikaanse universiteiten vanwege de politiek correcte onverdraagzaamheid die daar heerst. (hier en hier). Voor je het weet heb je iemand beledigd en ben je een racist of een seksist. De getuigenis van Cleese daarover is nog maar van gisteren, maar die van Seinfeld is al enkele maanden oud en toen heeft daar een student van een van die universiteiten op geantwoord (hier). Anthony Berteaux heet die jongen en hij is op zijn manier ook een komiek.
     Anthonieke schrijft dat Seinfeld zich geen zorgen moet maken over zijn - Seinfelds - beledigende humor. Anthonieke en zijn politiek correcte medestudenten zijn, tegen het vooroordeel in, juist dol op grove en beledigende humor. Ze willen juist heel graag gechoqueerd worden ... maar dan liefst door meningen die ook de hunne zijn. Dat is héél, héél moeilijk. De meesten onder ons worden vooral gechoqueerd door meningen die niet de onze zijn. Wat dan weer bewijst hoe weinig politiek correct wij zijn.
     Omdat het allemaal zo moeilijk is, geeft Anthonieke een voorbeeld van een goeie beledigende en tegelijk choquerende grap:  een sketch over een ploeg high school football spelers die maar niet begrijpen dat ze geen meisjes mogen verkrachten, ook niet als de coach het elke keer opnieuw uitlegt. Wat zijn die high school football spelers stom! Hahaha!
   Anthonieke – oudere lezers die zich de ontvoering van A.D. herinneren, begrijpen waarom ik het verkleinwoord gebruik – Anthonieke dus, spreekt in naam van een generatie. “Ja, meneer Seinfeld, wij studenten zijn politiek correct. Wij, studenten, zijn vandaag gevoeliger voor kwesties van ras en gender. Dat behoort tot onze taak als student. Wij zijn betrokken bij talloze kwesties van sociale, economische en politieke aard. Het is onze taak om actief opgevoed te worden over kwesties van seksisme, racisme en vooroordelen.”
     Wat zijn dat voor slappe praatjes! Toen ik student was voelde ik mij ook “betrokken” bij kwesties van sociale, economische en politieke aard, en ik gebruikte helaas ook vaak de zelfgenoegzame eerste persoon meervoud. Ik schaam me daar nu een beetje voor. Maar het zou nooit bij mij opgekomen zijn om te spreken over “onze taak als student … om actief opgevoed te worden”.  Wij gingen ons over die sociale, economische en politieke kwesties zelf wel opvoeden.
       Als je dat allemaal leest, en het bijgevoegde fototootje van Anthonieke ziet, denk je onvermijdelijk twee dingen, en die dingen zijn allebei fout. Ten eerste denk je: wat een koorknaap! Wat een heilig boontje. Maar dat klopt niet helemaal. De jongen is juist erg grof in de mond. “Het gaat niet om de beledigingen op zich,” schrijft hij, “F*** de beledigingen. Beledig zoveel je  f***ing  wil, maar zorg dat je belediging de f***ing juiste mensen treft.” En Anthonieke gebruikt daarbij geen asterisken, maar schrijft de woorden voluit.
      En ten tweede denk je: dat moet satire zijn. Niemand zal toegeven dat hij alleen lacht om grappen die zijn eigen vooroordelen bevestigen. Niemand is zo dom om zó met zijn eigen bekrompenheid te pronken. Maar dan zie je dat het stuk verschenen is in de Huffington Post, en daar verschijnen wel meer rare stukken die geen satire zijn.