ACV-voorzitter is solidair

      Marc Leemans wil graag op brugpensioen, nu SWT genoemd. Dat is begrijpelijk. De man is 62 en velen van die leeftijd willen nog wat ‘genieten van hun kleinkinderen’ en ‘tijd maken voor belangrijke dingen die men steeds maar heeft uitgesteld.’ Maar er doet zich in dat geval een probleempje voor. Het brugpensioen is alleen bedoeld voor wie ontslagen wordt en daardoor recht krijgt op een werkloosheidsuitkering en een toeslag. Er is dus een leugentje om bestwil nodig: het vrijwillige ontslag moet worden voorgesteld als een gedwongen ontslag.
     Is zo’n leugentje geoorloofd? Wettelijk niet, geloof ik. Ik heb zelf ooit zoiets meegemaakt. Ik werkte als bediende op een advocatenkantoor en wou graag naar het onderwijs. Ik vond een school die mij wilde aannemen, ter vervanging van een lerares die tijdelijk verlof genomen had. Maar ook hier deed zich een probleempje voor. De vakbonden hadden bedongen dat leraren met tijdelijk verlof alleen vervangen mochten worden door een ‘uitkeringsgerechtigde werkloze’. Op die manier wou men ‘de werkloosheid bestrijden.’ 
     ’t Was een rare regel die later dankzij het neoliberalisme werd afgeschaft. Immers, als ik overstapte naar het onderwijs zonder zelf een werkloze te zijn, kwam er in het advocatenkantoor toch ook weer een plaats vrij voor een andere werkloze. En zelfs als die werd ingenomen door een andere jobhopper, dan werd diens plaats ingenomen door een andere werkloze. In om het even welk scenario werd de werkloosheid in gelijke mate bestreden, of eigenlijk niet bestreden.
     Terug naar mijn probleempje. Ik wilde graag aan de slag in het onderwijs, het onderwijs wou mij graag aannemen, en mijn vorige werkgever was bereid om mij te laten gaan. Alleen, ik was dus geen uitkeringsgerechtigde werkloze. Ik zou dat alleen zijn als de werkgever mij op eigen initiatief ontsloeg. Ik stelde dus voor aan de personeelsdienst om mijn vrijwillige ontslag in de officiële papieren voor te stellen als een gedwongen ontslag. Ik zal de reactie van N.B. niet snel vergeten. ‘Mais Philippe, vous savez ce que vous me proposez? C’est un faux! C’est un crime! Vous n’êtes quand-même pas un homme inculte.’*

     Een misdaad dus, vanuit wettelijke oogpunt, want N.B. was een rechtlijnige advocate.
     En vanuit moreel oogpunt? Daar hebben vakbondslui een aparte kijk op. Ik herinner mij uit de jaren ’80 dat arbeiders die niet op brugpensioen gingen, werden voorgesteld als profiteurs. Voor een paar centen meer, hielden ze de plek bezet die een jongere werkloze had kunnen innemen. Ze waren niet solidair. Vandaag hoor ik die redenering niet meer. Maar misschien komt dat omdat ik niet meer in die middens verkeer. Misschien leeft de gedachte nog altijd, dat je door voor brugpensioen te kiezen je solidariteit bewijst. Misschien is dát de beweegreden van Leemans.
    Ach, we mogen eens lachen.

* Het is gelukkig allemaal goed gekomen. Door een dubbelzinnigheid in de regelgeving heeft de school mij toch mogen aannemen.