In veel reacties op mijn woke-stukjes las ik dat woke een randfenomeen is. Ik heb daar lang en diep over nagedacht. Ik zat vol twijfels. Maar nu ik het stuk van Vlaams minister Benjamin Dalle over woke gelezen heb, weet ik het zeker. Woke is géén randfenomeen. Sterker nog: ik ben zelf woke.
En wie niet eigenlijk? Dalle definieert woke als een ‘positief gegeven – stilstaan bij onrecht en rekening houden met elkaars gevoeligheden.’ Daar ben ik voorstander van. Ik ben dan gaan nadenken over andere ‘positieve gegevens’, om mijn opstelling in de wereld te bepalen. En ik deed enkele ontdekkingen.
Voortaan ben ik – onder meer – communist, fascist en christendemocraat. Het communisme wil namelijk het rijk der vrijheid waar geen mens wordt uitgebuit door een andere mens. Ik ben helemaal vóór. Het fascisme wil een ordentelijke samenleving waar burgers zich met elkaar verbonden weten. Daar ben ik ook voor. De christendemocratie zoekt het juiste midden. Welja, ik ook, zij het op het rechterbaanvak.
Verder ben ik gerustgesteld dat bij ons niemand gecanceld wordt. Dat gebeurt volgens Dalle alleen door de anti-wokebeweging zoals in de VS door Ron DeSantis en in Hongarije door Victor Orban. Bij ons mag zelfs Theo Francken in het openbaar gaan spreken, schrijft Dalle. Dat is een hele geruststelling.
Even trok ik één wenkbrauw omhoog toen ik las over de ‘aanpassingen van onze gebruiken die simpelweg terecht zijn.’ Wie die overtreedt, ‘hoort niet thuis in het publieke debat,’ schrijft Dalle. Maar dat ging dan over het n-woord. Ik gebruik dat woord al jaren niet meer en moet mij dus niet ongerust maken.
Als Dalle mij op tijd verwittigt dat ik ook het b-woord niet meer mag gebruiken, en voortaan ‘wit’ moet zeggen, komt alles goed. Als er iets is wat ik wil vermijden, dan wel dat ik niet meer zou ‘thuishoren in het publieke debat.’
Daar ben je een meester is Philip. Eerst een karikatuur maken en dan die karikatuur belachelijk maken
BeantwoordenVerwijderenJa, ik heb mij hier even veroorloofd niet op de argumentatie van Dalle in te gaan, omdat ik zelf al vaak over de definitie van woke geblogd heb.
VerwijderenDoe ik dat vaak, een karikatuur maken van de standpunten van iemand?
De vraag is in hoeverre de wokies nog een karikatuur kunnen worden.
VerwijderenIemand die je niet kent met de voornaam aanspreken, is modern, maar dan schrijf je hem toch maar best correct. Als je hem wél kent, is het wel zo netjes om te laten weten van wie het komt.
VerwijderenTen gronde: het stukje is wat minder genuanceerd en polemischer dan gewoonlijk. Enerzijds lokt de woke-beweging dat uit, anderzijds kan het onderwerp net daarom meer nuance gebruiken.
Woke is een breed fenomeen. Vaak zijn de grond-bekommernissen terecht en moeten niet zomaar weggelachen worden. Doch het is uitgegroeid tot een woke-extremisme en leidt dan tot beperkingen van de vrije meningsuitingen en beperkingen van het denken en debat.
BeantwoordenVerwijderenDe auteur van deze blog kent iets gelijkaardigs van eigen ervaring: sociale bekommernissen zijn terecht, maar het harde communismen is een extremisme dat meer schade heeft gedaan dan goed.
Voor de grondbekommernis bestaan vele termen: anti-discriminatie, inclusiviteit, gelijkberechtiging, emancipatie, ...
VerwijderenWoke is een strijdbare term die "ontwaakt" betekent en waarvan de propaganten streven naar anderen ook te doen ontwaken. Eenmaal men is ontwaakt, behoort men tot een groep gelijkgestemden, dat mekaar naar de mond praat en anderen minacht in hun nog slapende toestand. Het zit in een griezelig religieus sfeertje. En het spijtige is inderdaad dat het daardoor de legitieme grondbekommernis meer kwaad doet dan goed.