De neutraliteit van onze pers, en andere kortjes

 

De neutraliteit van onze pers
Kop in De Standaard: ‘Nu ook wetenschappelijk bewezen: De Standaard en co. zijn niet partijdig.’ Er zijn daarvoor door academisch geschoolde mensen 45.643 artikels uit De Standaard, De Morgen en Het Laatste Nieuws geknipt en op stapeltjes gelegd. Er is gemeten hoe hoog de stapeltjes waren, hoeveel aandacht de verschillende partijen kregen, hoeveel aandacht de verschillende partijvoorzitters kregen, en wat de ‘toon’ was van 4655 willekeurig gekozen krantenkoppen. En daarna werden er percentages berekend door gebruikmaking van ponskaarten en computers, of van andere moderne rekensystemen.

     Het is een lovenswaardige oefening, al zou ik het trotse woord van Wetenschap niet bovenhalen. Uit de conclusie blijkt dat regeringspartijen meer aandacht krijgen dan oppositiepartijen, dat PVDA en VB minder aandacht krijgen dan de anderen, en dat de ‘toon’ van de eerder partijdige titels ietsje positiever is voor Groen en Vlaams Belang en ietsje negatiever voor Open Vld en N-VA. Ik denk dat er nog héél véél wetenschappelijk werk zal moeten gebeuren voor er een bruikbaar overzicht tot stand komt zoals ze er een hebben in de Verenigde Staten. Let in bovenstaande illustratie ook op het hier en daar gemaakte onderscheid tussen news en opinion.

Op Russisch grondgebied
Als ik hoor dat de Oekraïeners acties opzetten op Russisch grondgebied, voel ik mij altijd ongemakkelijk. Ik ben dan bang dat de Russen echt boos zullen worden, dat Poetin razend en tierend op de televisie zal komen. Maar het schijnt dat hij die aanvallen zoveel mogelijk stil houdt. Ik zou een bange Oekraïense generaal zijn.

Everzwijn
Mijn toen 10-jarige zoon is een jaar vegetariër geworden nadat hij in een film een everzwijnjacht had gezien, en waarin  dat everzwijn daarna aan een spit gebraden werd. Bij Pierre Plum vond ik een oude mijmering van Pierre Plum over zijn vleeseterij die in het algemeen goed bestand is tegen vegetarische propaganda. Maar toen hij in 2013 een poosje verbleef in een landhuis waar de kop van een everzwijn boven de deur ging, betrapte hij zich erop dat hij vermeed om het dier in de ogen te kijken. ‘Misschien als ik heel oud word,’ noteert hij, ‘dat ik vegetariër word. Het ruikt hier voortdurend naar everzwijn, en ik heb daar een dubbel gevoel bij.’

Kruisbeelden
Ik heb weinig tegen kruisbeelden, maar in een slaapkamer vind ik dat griezelig. In een kinderkamer gaat dat nog, maar boven het echtelijk bed heeft het iets wansmakelijks.

Leonard Cohen.
Op Streamz kun je kijken naar So Long Marianne,(2023) een  film over de ontmoeting tussen Leonard Cohen en Marianne Ilhen op het Griekse eiland Hydra. Ik heb de film gisteren uitgekeken, en hij is vele malen slechter dan de trailer al laat vermoeden. De casting, het acteren, de cinematografie, het scenario, alles héél, héél slecht. Het slechtst zijn de dialogen. Het is jammer dat ik er voorlopig geen recensies over vind. Een ideale film voor recensenten om er hun nijdige-spitsvondige stijl  op te oefenen.

Sightseeing
Waar ik mij al een paar keer aan heb laten vangen is reclame voor sightseeing in een vreemde stad. Dat valt altijd geweldig tegen. Of het nu in London, Philadelphia, Lissabon, Sint-Petersburg of Sevilla is. Of het nu in een toeristenbus, een dubbeldekker, een koets of een boot is. De enige uitzondering die ik ken is een rondvaart op de kanalen van Venetië. Als de boot dan een bocht maakt en plots ligt het Canal Grande voor je open, dat is prachtig. Ik heb drie keer na elkaar, met hetzelfde ticketje, de hele rondvaart uitgezeten, en als we niet dringend onze trein hadden moeten halen, was het bij die drie keer niet gebleven. 

Militaire technologie
Yves Delatte, CEO van het Waalse bedrijf Sonoca, dat gevechtsvliegtuigen produceert, vertelt iets opmerkelijks in De Standaard. ‘Voor elke euro die je in militaire technologie investeert, haal je tien tot twintig euro terug via toepassingen in de burgerluchtvaart.’ Dat is een mooi rendement! Eén euro investeren om er tien of twintig voor in de plaats te krijgen! De vraag blijft natuurlijk of die éne euro niet meteen in de burgerluchtvaart zelf kan worden geinvesteerd. Waarom zou die geen tien tot twintig euro aan toepassingen kunnen opleveren? Ofwel snap ik niets van economie, ofwel snap ik niets van staatssubsidies.

N-VA-kopstuk Weyts
Naar aanleiding van mijn verjaardag kreeg ik de opmerking dat ik ‘vaak kopstukken van N-VA verdedigde’. ’t Is misschien waar, maar het is ook al weer een tijd geleden. Hoog tijd om dat recht te zetten. Ben Weyts heeft onlangs een honderdtal artikelen in de onderwijsregelgeving laten schrappen. Hij heeft benadrukt dat de bewijslast in juridische procedures in het onderwijs bij de ouders ligt. Nu heeft hij een ministeriële omzendbrief rondgestuurd die een aantal knopen doorhakt. Het aantal documenten voor de inspectie drastisch beperkt. Het leerlingenvolgsysteem moet niet voor elke leerling worden bijgehouden. Ook gedetailleerde jaarplannen, uitgebreide verslagen van overleg of schriftelijke feedback van elke evalaluatie zijn niet verplicht. Regelneven van directeurs zullen niet meer kunnen zeggen ‘dat het moet van Brussel.’ Ik vind dat zeer goed. Als de Guimardstraat en het GO! dat voorbeeld nu maar volgen. Want die zitten ook iin Brussel.