Notities bij de krant

Fiets en krant
De zinspreuk boven mijn blog luidt: ‘Op de fiets valt je van alles te binnen.’ Maar mijn leven is veranderd. Nu fiets ik niet meer elke morgen naar school. In plaats daarvan treuzel ik wat langer met het ontbijt en de krant. Eigenlijk is het nu: ‘Bij het ontbijt valt je van alles te binnen.’ Of: ‘Met de krant valt je van alles te binnen’. Vooral dat laatste. Tijdens het lezen van De Standaard is er altijd wel iets wat je niet begrijpt, waar je niet akkoord mee gaat, waar je zelf ook al eens over hebt nagedacht …

Respect voor de rechtspraak 
Korzelige reactie van Bart Brinckman op de vele commentaren aangaande het arrest in de zaak-Sanda Dia. Hij stoort zich vooral aan politici ‘die zich niet onbetuigd laten.’ Hij heeft gelijk. Ik denk dan aan volgend twitterbericht: ‘Ik kan onmogelijk negeren hoe straffen anders uitvallen voor zwarte zonen dan voor witte zonen. – Nooit mogen we rusten tot we deze analyse niet meer moeten maken en delen.’ De eerste zin is van Meron Knikman, voorzitster van de Vrouwenraad, en de tweede is van Jeremie Vaneeckhout, voorzitter van Groen, die het geheel twitterde.
     Politici mogen van mij gerust kritiek hebben op vonnissen en arresten. Kritiek is geen schending van de trias politica. Ook dit twitterbericht is dat niet. Maar het is wel populisme van de vulgairste soort. In een stuk voor De Morgen had voornoemde Meron Knikman zonder één juridisch argument de uitspraak in de Reuzegomzaak vergeleken met een uitspraak inzake een ‘Brusselse jongere’ die bij rellen een strandparasol naar de politie had gegooid. Dat is het soort vergelijkingen dat je hoort aan de toog of bij de kapper. ‘Ze mogen auto’s in brand steken, meneer, en ze komen er met een waarschuwing van af. Maar als wij een pintje te veel op hebben, pakken ze ons rijbewijs kwijt.’ (DS 1/06, p. 2, commentaar)

Maar Meuleman!
Elisabeth Meuleman zou als stemmentrekker op de nationale verkiezingslijst van Groen staan, zij het op een symbolische plaats. Maar op een vergadering van 65 leden van de Oost-Vlaamse afdeling, kreeg ze daarvoor niet de benodigde tweederde van de stemmen. Ik was getroffen door de reactie van onderwijsexpert Dirk Van Damme. ‘Vaak met haar oneens, maar Elisabeth Meuleman steekt er als onderwijsspecialist in het Vlaams Parlement met kop en schouders bovenuit.’ Dat is een erg faire reactie voor iemand ‘die het vaak met haar oneens is.’ Ik probeer ook af en toe fair te zijn. Maar Meuleman! (DS 1/06, p. 4)

Fijngeestig
De kop van het stuk luidt: ‘Mozart als een achttiende-eeuwse Temptation Island.’ En in de slotalinea lees ik: ‘Le Nozze di Figaro is een fijngeestige komedie.’ Welk van de twee is het nu? (DS2 1/06, p. 4)

Corrupte loopbrug
Een grote surrealistische foto van een ‘boomtoppenloopbrug’ in een kaal Hongaars landschap. De loopbrug is gebouwd op het terrein van een burgemeester aldaar, met Europese subsidies (166.000 euro). Het dorp schijnt verder nog vijf zulke loopbruggen te tellen. De notaris heeft er ook een, en een lokale zakenman. Ik heb nooit de kans gehad om corrupt te zijn, dus ik ben geen ervaringsdeskundige, maar waarom willen al die corrupte Hongaren loopbruggen? En waarom legt de krant dat niet uit? (DS 1/06, p. 18.)

Voorzitster van de voetbalbond.
Pascale Van Damme is de nieuwe voorzitster van de voetbalbond. ‘Ik ben de juiste persoon op de juiste plaats,’ zegt ze. Kijk, zo moet je praten als je vooruit wilt komen in het leven. (DS 1/06, p. 23)

Rechtse tante Doornaert 
Doornaert legt precies uit hoe de PS in Wallonië het populisme à la VB tegenhoudt, door zelf de recepten van het populisme over te nemen: nationalisme (‘eigen Walen eerst’), een sociaal links programma (hoge lonen, hoge pensioenen, hoge uitkeringen), en op veilige afstand blijven van woke. Over dat laatste punt, woke, is Doornaert solidair met de PS. Haar eigen gedreven strijd tegen woke levert haar de reputatie op van een rechtse tante te zijn. Maar uit het hele stuk blijkt haar sympathie met het sociaal linkse programma van de PS. Het is dus eerder een linkse tante, maar verstandig genoeg om de PS-illusie te doorzien dat ‘geld aan de bomen groeit’ of anders wel eeuwig door de ‘Vlamingen zal worden opgebracht.’ (DS 1/06, p. 27, opinie)

Suikertekort op Cuba.
Waar de Cubaanse suikerproductie vroeger jaarlijks 7 tot 8 miljoen ton bedroeg is ze nu gedaald tot 305.000 ton. La Gran Zafra is la Gran Catastrofe geworden.  We denken bij crisissen vaak aan werklozen, overproductie door hypermoderne machines, en onvoldoende ‘vraag’. Maar of crisissen daardoor veroorzaak worden, is twijfelachtig. In Cuba is er juist een tekort aan arbeiders, hebben ze archaïsche machines om suiker te verwerken, en is de vraag zo groot dat een pond suiker op de zwarte markt er 10 tot 20 keer meer kost dan in een gesubsidieerde winkel. (DS 31/05, p. 17)

Rechtse en linkse branie
Thomas Jacobs roept linkse politici op om de methodes van rechts na te bootsen. Verlies en ongelijk nooit toegeven, branie, Kampfschweinerei, machiavellisme, bochten van 180 graden, demagogische beloftes, brutaliteit en machtswellust – dat zijn volgens Jacobs de methodes van rechts, en hij geeft enkele voorbeelden. Ik weet niet of de veralgemening juist is, maar ik heb wel moeten lachen met zijn laatste zin: ‘Hopelijk leren Conner Rousseau (Vooruit), Paul Magnette (PS) en Raoul Hedebouw (PVDA) er iets van.’ Rousseau, Magnette en Hedebouw, hij heeft zijn kandidaten goed gekozen! (DS 31/05, opinie, p. 18)

Onderwijskwaliteit
Twee weken geleden schreef ik iets* over een starry-eyed opiniestuk inzake onderwijsvernieuwing. Ik had de hoop uitgesproken dat er kort daarna een andere opinie van de gewoon-leren-strekking gepubliceerd zou worden. En zie, de dag erna een groot stuk van Wout Duyck, en de dag daarna nog een van tien mensen van die strekking. En de dagen dáárna nog enkele stukken die in die richting gingen. (DS 19/05, p. 18, opinie, en DS 17-18/05, p. 26, opinie)

Chocolade
Minder geluk had ik met de cacao-kwestie. Ik had in hetzelfde stukje opgemerkt dat over de cacao-prijzen DS alleen het ngo-standpunt, dat van Oxfam, weergaf, zonder dat even gevraagd was wat de chocoladefabrikanten ervan dachten, of wat een onafhankelijke econoom ervan dacht. Mijn vrouw wees mij erop dat je niet in elk artikel voor woord en wederwoord kunt zorgen. Ik gaf haar gelijk. Maar tien dagen later schrijft DS weer over cacao, en weer krijg ik alleen een ngo-standpunt, dit keer van Walk Free. Ik vraag het voor een vriend, want zelf eet ik al een poosje geen chocolade meer, maar mag die vriend nu wel of niet met gerust geweten dagelijks een reep chocolade bij zijn boterham eten? Hij wil graag eerst de twee klokken horen luiden voor hij een drastische beslissing neemt. (DS 26/05 p. 26)

Economische wetenschap
Interessant stuk van Ive Marx. De economische orthodoxie wordt tegenover de Belgische feiten geplaatst. De orthodoxie schrijft voor om te besparen als je te veel schulden hebt gemaakt, zo weinig mogelijk tijdelijke werkloosheid te subsidiëren, de lonen niet automatisch te laten stijgen met de levensduurte, en geen loonnorm op te leggen vanuit de staat. Nu heeft  België de laatste jaren niets anders gedaan dan die orthodoxe voorschriften overtreden, tijdens de financiële crisis, tijdens corona, tijdens de economische groei, en nu met de inflatie, en telkens was het gevolg dat België beter presteerde dan veel omringende landen. 
     Is de orthodoxie dan fout? Waarschijnlijk niet, want ze komt voort uit elementaire logica. Helaas kan ze moeilijk aan de feiten worden getoetst. Want ten eerste is de logica toepasselijk op een zuiver vrije-marktmodel, en wij hebben een gemengd model, ten tweede weet je niet of je goede resultaat komt dankzij of ondanks een bepaald beleid, en ten derde is het moeilijk te voorspellen wat een korte-termijnsucces betekent voor de langere termijn. (DS 30/05, opinie, p. 27)

 

* Mijn vorige stukje over mijn Standaard-ervaringen staat hier