De deportaties van Trump

1.
Een consequent open-grenzenbeleid heeft geen uitwijzingen of deportaties nodig. Een beleid van immigratiebeperking kan echter niet zonder.  

2. 
Consequent liberalisme veronderstelt idealiter – klemtoon op de a – open grenzen. Maar consequent liberalisme is een ideaal. In de werkelijke wereld moet afgewogen worden tussen voor- en nadelen.

3.
Vanuit mijn begrip van de Europese samenlevingen zie ik in een asielstop meer voordelen dan in open grenzen. 

4.
Of mijn afweging ook voor de VS zou gelden, weet ik niet. De moslimmigratie is er beperkter, de VS grenzen niet aan Afrika waar een bevolkingsexplosie aan de gang is, ze hebben een minder ontwikkelde sociale zekerheid die migranten een vervangingsinkomen garandeert. Hoeveel gewicht toegenomen criminaliteit, loonconcurrentie en maatschappelijke desintegratie in de weegschaal werpen, durf ik niet beoordelen. 

5.
Ik heb dus geen mening over het ‘strenge’ migratiebeleid van de Republikeinen en het ‘genereuze’ migratiebeleid van de Democraten. Dat een meerderheid van de Amerikanen voorstander is van een streng migratiebeleid maakt mij niets uit. Ik ben geen Amerikaan. Ook de electorale berekening van beide Amerikaanse partijen zijn mijn zorg niet.

6.
Zelfs al zouden de voordelen van de het Trumpiaanse uitwijsbeleid zwaarder zijn dan de nadelen, kunnen die laatste niet worden ontkend.

7.
De nadelen van een consequent uitwijsbeleid zijn

• je treft, naast een aantal schurken, een groot deel brave mensen die niemand persoonlijk kwaad hebben gedaan hebben en wier enige ‘misdaad’ erin bestaat dat ze onwettig een grens hebben overgestoken en dat ze zich als goedkope arbeidskrachten op de zwarte markt hebben aangeboden
• het uitwijzen van een gesettelde migrant berokkent een groter menselijk leed dan het tegenhouden van een kandidaat-immigrant  – iets wat je verliest is erger dan iets wat je niet krijgt
• het land van aankomst verliest een potentieel aan jonge, goedkope arbeidskrachten 
• het is niet makkelijk om uit te maken of dat verlies opweegt tegen andere economische gevolgen
•  er worden repressieve methodes bovengehaald die ook tegen andere bevolkingsgroepen kunnen worden ingezet (zie hieronder alinea 11 en 12.

8.
Je kunt principieel achter een uitwijsbeleid staan en tegelijk de gebruikte methodes afkeuren. Maar welke methode je ook kiest, ze zal dwang inhouden. Een echt sympathiek uitwijsbeleid is onmogelijk.

9.
Zo is een uitwijsbeleid via rechtspraak een praktische onmogelijkheid. Over het grondwettelijk recht op een proces zei Trump heel realistisch dat je onmogelijk 2 of 3 miljoen rechtszaken kunt voeren. Vanuit de rechtsfilosofie is een dergelijke aanpak niet noodzakelijk verkeerd. Als migranten een misdaad begaan, hebben ze wel degelijk recht op een proces alvorens ze gestraft worden. Maar zoals illegale immigratie volgens mij geen misdaad is, is uitwijzing geen straf. Je zou dat de ideologie van het ‘staatsburgerisme’ kunnen noemen. Alleen staatsburgers hebben recht om in het land te verblijven. De anderen verblijven er illegaal, of bij wijze van gunstmaatregel. 

10.
Maar Trump gaat wel erg ver in zijn aanpak: demagogische veralgemeningen over criminele illegalen, viseren van buitenlandse studenten, identiteitscontroles, razzia’s, scheiding van gezinnen, gevangenzetting, omweg via Guantanamo, uitlevering aan bereidwillige maar onveilige ‘derde’ landen, negeren van gerechtelijke uitspraken, sturen van de National Guard om immigratie-ambtenaren te beschermen …

11.
 Je kunt de onsympathieke kanten van een uitwijsbeleid extra in de verf zetten om kandidaat-immigranten af te schrikken.* Dat schijnt te werken. Volgens De Standaard (11/6) is het aantal illegale oversteken aan de zuidgrens nu tot een minimum beperkt. Ook zouden veel illegalen kiezen voor ‘zelfdeportatie’ en hun ‘hachelijke migratietocht door Zuid-Amerika overdoen, maar in omgekeerde richting.’ 

12.
 Hoe onsympathieker het uitwijsbeleid, hoe gevaarlijker het is voor de democratie in het algemeen. Bij Amada-PVDA leerde ik in de jaren 70 dat gesloten grenzen leiden tot (1) deportaties van degenen die de grens toch oversteken, en (2) razzia’s om die deportaties mogelijk te maken. Die razzia’s kunnen dan ‘in een later stadium’ gebruikt worden tegen ‘communisten, vakbondsleden en progressieve of democratische partijen.’
     Dat is de paranoïde – maar in wezen plausibele – redenering van het hellend vlak. De eerste centimeters van het hellend vlak werden in de VS al afgelegd toen ‘grenzentsaar’ Tom Homan zei dat hij ‘iedereen zal aanhouden die de immigratiedienst ICE tegenwerkt’.  Waarop de gouverneur van Californië antwoordde: ‘Come and get me, tough guy.’

13.
Tussen haakjes. Vroegere presidentiële beslissingen om de National Guard naar Amerikaanse staten te sturen waren vaak bedoeld om een progressief beleid op te leggen. Om eens twee metaforen door elkaar te husselen: dat laat zien dat een hellend vlak ook een tweesnijdend zwaard is.

14.
Het alternatief voor massale deportaties bestaat uit massale regularisaties. Op dat vlak heeft Paul Collier met zijn boek Exodus mij van een naïeve misvatting genezen. Ik heb immers lang gedacht dat de beste oplossing erin bestond om eerst de grenzen goed te sluiten, en dan een laatste grote regularisatie door te voeren, zodat de illegaliteit, met de bijhorende problemen van uitbuiting en criminaliteit in een klap zou verdwijnen.
      Als ik het zo neerschrijf, zie ik hoe onnozel de redenering is. De grenzen kunnen, om te beginnen, nooit ‘goed’ gesloten worden, of je moet muren, prikkeldraad en scherpschutters inzetten. Dat is meer iets voor communisten. Collier adviseert om de illegalen een soort tijdelijk gastarbeidersstatuut toe te kennen, waarbij ze legaal kunnen werken, belastingen betalen, maar geen sociale voordelen genieten, of althans niet meer dan een toerist.
     Dat is een erg onaantrekkelijke situatie, vergelijkbaar met het vagevuur. De illegalen moeten vrijwillig het statuut aanvragen. Als ze dat niet doen, en ze worden gevat, dan worden ze zonder recht op beroep uitgewezen. Verder worden statutaire gastarbeiders op een wachtlijst gezet zodat ze na enkele jaren vagevuur met wat geluk wél volledig legaal migrant kunnen worden. Collier merkt verder op dat onder dergelijke voorwaarden de pro-immigratielobby die zich het lot van illegalen aantrekt misschien zelf zal aandringen op strengere grenscontroles. Zo zijn we mooi elk om beurt naïef. 

15.
Ik lees over die deportaties niet alleen de informatieve stukken in de krant, maar ook beschouwingen en columns. Frans Verhaegen (DS12/6) hangt zijn column op aan de gedachte dat Trumps deportatiebeleid vertrekt van haat, appeleert aan haat en zelf ook haat verspreidt. Dat sluit goed aan bij ook mijn aanvoelen dat MAGA deels een ressentimentbeweging is. Verhaegen vertelt van Amerikanen uit het vervallen Midwesten die graag naar Californië zouden willen verhuizen maar dat niet meer kunnen omdat de staat te rijk en te duur is geworden. ‘Ze hebben hun jaloersheid op Californië omgezet in haat, en Trump weet die pijnpunten feilloos te vinden.’ Ik weet niet of dat waar is, maar het is geloofwaardig. Maar dan gaat Verhaegen een te ver.

Trump had zijn immigratiebeleid ook hard kunnen uitvoeren in Texas, waar procentueel evenveel latino’s wonen (veertig procent). Maar daar is met Greg Abbott een radicaal-rechtse gouverneur aan de macht. Als daar burgers in opstand komen omdat hun buren worden opgepakt, kun je die niet zomaar wegzetten als radicaal-linkse, on-Amerikaanse elementen. Los Angeles is veel aantrekkelijker, zowel om de onrust aan te jagen als om de macht van de president te vergroten.

      Dat Trump Texas zou sparen van deportaties, is ongeloofwaardig. Ik heb het hier en daar moeten opzoeken, maar uit alles blijkt dat er in Texas meer deportaties zijn geweest dan in California. En Verhaegen zal dat als Amerika-specialist wel geweten hebben zonder opzoeken. Die oneerlijkheid – die hij camoufleert door optreden tegen illegale migranten en optreden tegen actievoerders door elkaar te gooien – verpest voor mij de hele column**. 

 

     

 

* Zie mijn stukje hier.  

** In dezelfde krant schrijft Raf Njotea een ander stuk tegen Trump en Musk en Israël. Er staat van alles is dat mij ook ongeloofwaardig lijkt, zoals 180 journalisten gedood in de Gaza-oorlog. Maar je merkt aan alles dat de radicaal-linkse Njotea dood- en doodeerlijk is.

-