Stella en Vanessa

   De Ierse schrijver Jonathan Swift, auteur van Gullivers Reizen, heeft twee vrouwennamen in omloop gebracht: Stella en Vanessa. Met Stella (Esther Johnson) was hij in het geheim getrouwd en Vanessa (Hester Vanhomrigh) was zijn geheime minnares. Met géén van de twee vrouwen heeft hij overigens samengeleefd of – denkt men – seksueel contact gehad. Je kunt je afvragen waarom hij er een vrouw en een minnares op nahield als hij toch geen seksuele omgang wou – zeker Vanessa wou dat wel –  maar goed.
   In het geheim getrouwd? Hoe weet men dat dan? Uit de ‘beroemde biografie’ van Sheridan, schrijft David Nokes. Stella had dat zelf verteld aan Sheridans vader. Sheridan? – Sheridans vader? Nu had ik ooit wel eens gehoord van een zekere Richard Sheridan –  Ier, toneelauteur, pruikentijd. Is dát de biograaf? Of de vader van de biograaf? Of zijn zoon? Dat moeten we eens opzoeken.
    Volgens Wikipedia heb je Thomas Sheridan (1687-1738), zijn zoon, ook Thomas Sheridan (1719-1788) en díens zoon, Richard Sheridan (1751-1816). Alle drie schreven ze toneelstukken en alle drie droegen ze een pruik. Dat maakt het moeilijk. Wikipedia vermeldt dat de oudste Sheridan de ‘vriend, medewerker en biograaf van Swift’ was. Eén ding is verdacht: de titel van de biografie wordt niet vermeld en het jaartal evenmin. Is hier geen vergissing in het spel tussen de twee Thomassen?
   Het lijkt mij beter om bij Wikipedia ook eens na te trekken wat de twééde Thomas Sheridan allemaal heeft uitgespookt. Ik stuit op een lange rij boeken met erg lange titels, onder andere één over de correcte uitspraak en spelling van het Engels, maar geen biografie van Swift. Nog ben ik er niet gerust in. Na wat doorklikken wordt mijn vermoeden bevestigd op www.jamesboswell.  Het is wel degelijk Thomas Sheridan junior  die de The Life of Dr. Swift’ (1784) geschreven heeft. Op Google Books vind je er een fotografische herdruk van. Wikipedia was fout. Thomas senior was wel de vriend, maar niet de biograaf van Swift.
    Boven Stella, onder Vanessa 

Oorspronkelijk geplaatst op 6 maart 2015.