Longreads: als het ietsje (of veel) langer mag zijn

maandag 9 november 2015

Atrofie

Links: atrofie - Rechts: gezonde spieren
      De deliberaties zijn achter de rug [schreef ik dus op 4 juli] en bijna alle leerlingen waar ik les aan geef zijn geslaagd – proficiat! 
     Leerlingen vragen soms hoe het bij zulke deliberaties toegaat. Als ze dat écht willen weten, verwijs ik naar de Algemene Pedagogische Reglementering nr. 3 – kortweg APR3 – die te vinden is op de site www.vvkso.be. De reglementering is 23 bladzijden lang en telt 13 404 woorden. Je leest er over discretionaire bevoegdheid, externe certificering, studiebekrachtiging en bloedverwantschap tot in de vierde graad. Zucht.
     Er zijn, om het maar eens duidelijk te zeggen, te veel reglementen vandaag de dag. In één en dezelfde krant lees ik over een Europese richtlijn voor het publiceren van selfies op Facebook –  mag niet als ze genomen zijn vóór kunstwerken of beroemde bouwwerken –, over de energieprestatiecertificaten van gebouwen – er moeten meer controles komen volgens … de controleurs –, over de bergen papierwerk om één zomerkamp te organiseren – jeugdbewegingen vragen zich af of ze er niet beter mee stoppen –  en over de hygiëneregels voor frituren – die behelzen onder andere de verplichte etikettering van artisanale producten.
     Het is ook overal hetzelfde liedje. In de Verenigde Staten, schrijft Charles Murray in zijn nieuwste boek, moeten leuningen op de werkplaats een hoogte hebben van 106,68 cm. Murray heeft nageteld dat de verzameling van Amerikaanse reglementen ondertussen meer dan 175 000 bladzijden beslaat, een stijging met 660 % sinds 1960. Dat is veel te veel, vindt hij, en hij stelt voor om met zijn allen de onzinnigste van die reglementen aan onze laars te lappen. Dat de staat maar eens probeert ons allemáál een proces aan te doen.
Het boek van Murray heet: By the People – Rebuilding Liberty Without Permission.
     Ik durf het bijna niet schrijven, maar ik vind het voorstel van Murray zo gek nog niet. Het is bekend dat spieren die niet gebruikt worden gaan afsterven. Dat heet, geloof ik, atrofie. Met onze geestelijke vermogens zou wel eens hetzelfde kunnen gebeuren. Als we ons gedrag in alles en nog wat laten beregelen, zonder ooit zelf ons gezond verstand, onze scherpzinnigheid en ons oordeelsvermogen te gebruiken, is dat gezond verstand, die scherpzinnigheid en dat oordeelsvermogen dan ook niet, net als onze spieren, met afsterven bedreigd?

Oorspronkelijk geplaatst op 4 juli 2015

Geen opmerkingen:

Een reactie posten