Eddy Demarez - Weer en klimaat - Corona-grafieken - Gevaccineerde besmettelijkheid - Seksuele voorlichting - Kersen

 ** Eddy Demarez. Sportjournalist Demarez – mijn zoon heeft nog met zíjn zoon gevoetbald – heeft wel pech gehad met die microfoon. Het voorval doet mij denken aan iets wat ík ooit heb meegemaakt. Toen ik veertien was, heb ik mij op school ooit met drie vriendjes verstopt in een opberglokaaltje naast de speelplaats. We hebben daar toen een half uur lang de goorst mogelijke praat uitgeslagen, zoals alleen veertienjarigen dat kunnen, waarbij de vulgariteiten werden afgewisseld met sterke staaltjes van kritiek op de maatschappij in het algemeen, en op onze leraren in het bijzonder. Toen we het lokaaltje wilden verlaten, botsten we tot onze schrik op een priesterleraar die daar de hele tijd van achter de deur onze conversatie had staan volgen. We voelden ons toen verpletterd door schuldgevoel. Nu vind ik dat die priesterleraar had moeten kuchen om zijn aanwezigheid kenbaar te maken. Of nog beter: toen hij ons toevallig bezighoorde had hij zich onmiddellijk uit de voeten moeten maken en doen alsof hij niets gehoord had. Volgens Erasmus’ etiquetteboekje moest je, als je iemand in de gang zag defaeceren – toiletten bestonden nog niet –  moest je dus doorlopen alsof je niets gezien hebt. Je mocht, nog volgens Erasmus, zeker geen oogcontact maken.

** Weer en klimaat. Als het lang warm is, of er valt te veel regen, of te weinig, of het waait hard, hoor je wel eens dat die verschijnselen met de klimaatcrisis te maken heeft. Rik Torfs vond dat op Twitter geen ernstige manier van redeneren: ‘Dat is een stelling die weer met klimaat verwart en wetenschappelijk niet kan worden bewezen. Daardoor speelt zij rechtstreeks in de kaart van mensen die menen dat er met het klimaat niets aan de hand is.’ Dat is een terechte  opmerking. Maarten Boudry (Roberta Maundy), die het niet begrepen heeft op Torfs, reageerde met een sarcastische vergelijking: een dronken chauffeur die een fietser aanrijdt zou dan ook niet bewijzen dat alcohol leidt tot meer ongevallen! Laat mij de kwestie dus stellen in de termen die Maarten zelf graag gebruikt. Een verwijzing, in een debat over klimaat naar concrete weersomstandigheden, of in een debat over verkeersveiligheid naar één aanrijding, berust op de veel gemaakte verwarring tussen anecdote en data. En zoals Maarten ook weet – ik heb het wellicht van hem geleerd – : zelfs ‘the plural of anecdote is not data’.

** Corona-grafieken. Ik word razend van de coronagrafieken in Het Nieuwsblad. De blokjes van besmettingen, nieuwe ziekenhuisopnames en patiënten op intensieve zorg beginnen nu op … 30 mei 2021. De eerste coronadode in ons land viel op 10 maart 2020! De bedoeling van een grafiek moet zijn om cijfers in een perspectief te plaatsen.

** Gevaccineerde besmettelijkheid. Ik heb al eens mijn ongenoegen laten weten over de virologen die ons onvoldoende voorlichten over corona (hier). Daar zijn verschillende redenen voor. Als communicatiestrategen weten ze dat het beter is om altijd dezelfde zaken te herhalen zodat het ABC ten minste blijft hangen, weze het ten koste van de andere letters van het alfabet. Een andere reden is dat de kennis over het virus voortdurend verandert. Als ze dus in details treden, moeten ze vaak hun versie veranderen, wat hun geloofwaardigheid niet ten goede komt. Nu geloof ik dat er nog een derde reden is, namelijk dat soms bewust een ‘flou artistique’ wordt nagestreefd. Neem de vraag of gevaccineerden nu even besmettelijk zijn als niet-gevaccineerden (zie hier). Als de virologen duidelijk ‘ja’ antwoorden, dan vraag je je af waarom de hele bevolking, tot en met de kinderen, een vaccin moeten krijgen. Ze zijn toch even besmettelijk. Als de virologen duidelijk ‘nee’ antwoorden, dan vraag je je af waarom gevaccineerden nog een mondkapje moeten dragen en andere richtlijnen moeten volgen. Als ze daarentegen niets zeggen, bestaat de kans dat én de kinderen gevaccineerd worden, en de mondkapjes verder worden gedragen.

** Seksuele voorlichting. Nu wordt op alle scholen vrij en vrolijk seksuele voorlichting gegeven, behalve naar het schijnt in Hongarije, maar voor de tweede wereldoorlog was dat anders. Men probeerde een en ander zo lang mogelijk uit te stellen, om de jongens en meisjes niet op gedachten te brengen. Soms moesten moeders aan hun dochters de dag voor het huwelijk nog een en ander uitleggen. De jonge mijnwerkerszoon in How Green Was My Valley krijgt zijn uitleg van een openhartige pastoor. Maar niet alle moeders of pastoors waren geschikt voor dat taakje. Er was dan ook een markt voor boekjes met uitnodigende titels als ‘Wat een aankomend meisje weten moet’, ‘Wat een volwassen meisje weten moet’, ‘Wat een jonge vrouw weten moet.’ H.L. Mencken bedacht enkele leuke varianten op die titels: ‘What a Man of Forty-Five Ought to Know’ en ‘What a Decent Grandmother Ought to Forget’.

** Kersen. Nu ik met pensioen ben heb ik veel meer tijd dan vroeger om kersen te eten. (Zie ook hier).