De Global Warming-activisten van vandaag verwachten een klimaatapocalyps zoals de anti-Bom activisten in de jaren 50 en 60 een nucleaire apocalyps in het verschiet zagen. Dat van die bom had gekund, en kan nog altijd. Misschien hebben de Amerikanen, de Russen, de Chinezen of de Noord-Koreanen wel in het geheim een Doomsday Machine gebouwd. Maar dat de klimaatverandering tot een allesvernietigende wereldbrand zal leiden, lijkt mij niet waarschijnlijk.
Robert Frost dichtte enige tijd geleden over die ondergang van de aarde:
Some say the world will end in fire,
Some say in ice.
From what I’ve tasted of desire
I hold with those who favor fire.
But if it had to perish twice,
I think I know enough of hate
To say that for destruction ice
Is also great
And would suffice.
Nu bedoelde Frost zijn ‘fire’ niet letterlijk, maar dat doen sommige klimaatactivisten geloof ik wél, wat begrijpelijk is*. Het verband tussen warmte en brand is zowel verankerd in onze intuïtie** als in de wetten van de fysica. Maar met intuïtie is het opassen en de wetten van de fyscia spelen in een wereld die heel sterk beïnvloed is door menselijk gedrag en vernuft, met inbegrip van brandpreventie en blustechnologie.
Klimaatactivisten wijzen op de bosbranden die je vaak op het Journaal ziet. ‘Je ziet meer en meer bosbranden,’ heet het dan, of: ‘Het aantal bosbranden neemt jaar na jaar toe.’ Maar is dat wel zeker? De frequentie en duur van televisiebeelden zijn een slechte manier om een evolutie in te schatten. TV-journaals evolueren sneller dan het CO2-gehalte in de lucht. De decors veranderen, het belang van dramatische beelden ‘neemt elk jaar toe,’ met een mobieltje kan elke burger vandaag rampen filmen en doorsturen naar de redactie, sommige items raken in de mode en andere zijn out. Ook dùren de journaals altijd maar langer, allemaal tijd die moet worden opgevuld met bosbranden. Of misschien duren die journaals niet lànger, maar verveel ik mij makkelijker dan vroeger. Ik val meestal na tien minuutjes in slaap.
Nee, met journaals komen we er niet om de bosbrandkwestie op te helderen. Het is beter om naar de wetenschappelijke rapporten te kijken. Bjorn Lomborg*** heeft dat voor ons gedaan en weet nu dat op wereldschaal de grote branden al lang aan het afnemen zijn. Rond 1900 stond elk jaar ongeveer 4,2 % van ’s werelds landoppervlakte op één of andere moment in lichterlaaie, terwijl dat nu ongeveer jaarlijks nog 2,5 % is. Dat zou zonder de klimaatopwarming nog minder zijn, maar zoveel scheelt het volgens de berekeningen niet.
Er zijn dus allerlei goede redenen om iets aan het klimaat te doen, maar de mogelijkheid van een toekomstige wereldbrand hoort daar niet bij.
* Een meer wetenschappelijke formulering van die wereldbrandvoorspelling vind je in de Runaway Greenhouse Effect-hypothese. Tine Hens vat die in haar boekje over het klimaat als volgt samen: ‘zes graden (extra): de aarde gelijkt steeds meer op onze zusterplaneet Venus,’ waarmee bedoeld wordt dat vanaf die zes graden een voorthollende temperatuurstijging intreedt die eindigt bij Venus-grootheden van rond de 460 °C. Over de wetenschappelijke status van die theorie: zie de Engelstalige Wikipedia.
** Nic Balthazar laat op zijn presentaties mooie grafieken zien, met veel geel en rood, waarmee de wereldbrand subliminaal vorm krijgt in de hersenen van het publiek.
*** Zie hier, met verwijzing naar de wetenschappelijke literatuur.
Björn Lomborg is als (interessante) wetenschapper uiteraard ook niet onbesproken áls wetenschapper. Wat overigens geen argument pro of contra die man is...
BeantwoordenVerwijderenLomborg is geen echte wetenschapper en inderdaad niet onbesproken.
VerwijderenHij is een political science persoon. Dat is niet echt een wetenschap in de strikte zin van objectief meten en weten, bewijs en tegenbewijs, enz. Hij was een scepticus van de voornamelijk mens-veroorzaakte klimaatopwarming theorie en probeerde die scepsis met allerlei statistieken en niet geremd door harde wetenschap te staven. Hij was een betere uitgave van die ietwat eigenaardige mensen bij Doorbraak, waar ook lang een sceptische toon heeft gedomineerd.
Maar geleidelijk stelde hij zijn analyses bij en ging hij de toer op van: ja, als het klimaat verandert, laat het dan veranderen, maar gebruik het geld voor leniging van de gevolgen, voor bestrijding van ziekte enz. Daar heeft de man een punt. Maar hij was daar niet een voorganger in; velen hebben al lang gezegd, laat het klimaat gedeeltelijk veranderen, maar ook de menselijke invloed klein houden. Minder CO2 en methaan uitstoot, en minder vervuiling in het algemeen, zijn goed voor vele redenen, en klimaat is er slechts een deel van.
Lomborg is een statisticus. Hij is er inderdaad mee gestopt om gaten te schieten in de klimaatwetenschap, wellicht omdat een aantal fouten sindsdien zijn rechtgezet.
VerwijderenWat hij nu doet is de conclusies van de klimaatwetenschap stellen tegenover de alarmistische berichten. Zijn agenda is om een aantal zaken rationeel te benaderen:
- de prioriteit van een klimaatbeleid tgo andere prioriteiten, zowel economische als humanitaire (vooral in de arme landen)
- een evenwicht promoten tussen uitstootreductie en adaptatie
- de beste methode kiezen om effectief iets te doen aan de klimaatcrisis
(hij legt, misschien eenzijdig, de nadruk op wetenschappelijk onderzoek)
"Lomborg was an undergraduate at the University of Georgia, earned an M.A. degree in political science at the University of Aarhus in 1991, and a PhD degree in political science at the University of Copenhagen in 1994."
VerwijderenEen politicoloog.
En dat is ook zijn invalshoek geweest. Sceptisch t.o. de klimaathysterie, zoals velen, ging hij de toer op van statistisch proberen te bewijzen dat zonneactiviteit verantwoordelijk was. Statistiek is geen wetenschap, maar een techniek veel gebruikt in de wetenschap, en daarbuiten. Je kan er vele kanten mee uit als je het niet juist - wetenschappelijk - gebruikt.
Hij maakte een evolutie door. En voor de rest akkoord, is ook wat ik bondig schreef.
Bron: Wikipedia