Hoopvolle eindejaarsnotities over corona

Omikron-optimisme

 

** Mijn corona-voorspelling voor volgend jaar gelijkt op die van Morpheus in The Matrix Reloaded. Ik geloof in beterschap “not because of the path that lies before me, but because of the path that lies behind me.” Eigenlijk gaat het in ons land al beter vanaf de tweede golf, zoals blijkt uit bovenstaande grafiek, die we helaas minder vaak onder ogen krijgen dan die van de besmettingscijfers.

 

** Al mijn corona-voorspellingen tot nu toe bleken achteraf te optimistisch. Maar op mijn leeftijd leer je geen nieuwe kunstjes. Met omikron ben ik dus wéér optimistisch. Als ik lees over de ‘higher transmissibility but lower infectivity’ van de nieuwe variant denk ik meteen dat het vanaf nu beter zal gaan. Maar één les heb ik wel geleerd: geduld is een schone deugd. Verbeteringen treden niet op van de ene dag op de andere. De toekomst is stralend maar de weg is kronkelend.

 

** Ik lees graag de kritische berichten van infectioloog Jeroen Van der Hilst op zijn LinkedIn-pagina. Vooral de berichten ‘Omicron voortschrijdend inzicht’ – waarvan nu al 14 deeltjes zijn verschenen – spreken tot mijn optimistisch hart. Voor de recente Nederlandse maatregelen gebruikt hij de leuke hashtag #vergislockdown. Antivaxers onder mijn lezers die een kijkje willen nemen op de LinkedIn-pagina, moet ik echter waarschuwen: de infectioloog is, net als ik, een groot voorstander van boosters om omikron onder controle te houden. 

 

** In de krant lees ik dat de Europese landen nogal uiteenlopende maatregelen tegen de aanrollende omikrongolf nemen: van laks tot streng. Daar heb ik drie vragen bij. Zullen er tussen de landen verschillen zijn in het aantal besmettingen? Zullen er verschillen zijn in hospitalisatie en sterfte? Zullen de kranten berichten over die verschillen?

 

Kindervaccinatie

 

** Omdat ik zelf geen jonge kinderen of kleinkinderen heb, lig ik niet zo wakker van de kindervaccinatie. Maar ik ben er, ondanks mijn vaccinenthousiasme in het algemeen, geen voorstander van, behalve misschien voor sommige risicopatiëntjes. De virologen geloven dat kindervaccinatie een beetje kan helpen tegen de verspreiding onder de volwassenen, en ze zijn van het principe dat ‘alle beetjes helpen’. Ze geven echter toe dat gezonde kinderen er zelf héél weinig voordeel uithalen. 

 

** Is er één viroloog die met enige zekerheid op de televisie durft verklaren dat de uiterst kleine kans op gezondheidsvoordeel voor kinderen groter is dan de evenzeer uiterst kleine kans op schade door bijwerkingen? Voor oude knarren zoals ik is de balans tussen gezondheidsvoordeel en bijwerkingen snel gemaakt, maar voor jonge kinderen?

 

** Wat ik wél uit de mond van virologen heb gehoord, is dat de kinderen uit vaccinatie onrechtstreeks voordeel halen, omdat hele klassen dan niet meer om de haverklap in quarantaine zullen moeten, en dus thuisblijven, zodra er 2 of 3 kinderen besmet zijn. Maar als dàt de reden is, lijkt het mij beter om de quarantaineregel voor scholen af te schaffen, in plaats van  de kinderen te vaccineren

 

** Om het uit te spellen: met kindervaccinatie gaan we besmettingen in de scholen, gezien de heel erg besmettelijke omikron-variant,  amper afremmen. Hoe lang zal het duren voor er in elke klas 2 of 3 kinderen besmet zijn, vaccinatie of geen vaccinatie? Hetzelfde realisme, dat virologen ertoe brengt om nu, vanwege omikron, andere testregels en kortere quarantaines voor te stellen, zou hen er ook toe moeten brengen om afschaffing van de schoolquarantaines te bepleiten.

Virologen

 

** Van Ranst wordt treurig van de recente uitspraak van de Raad van State. ‘Het werk van de GEMS wordt veel moeilijker na het arrest, nu we adviezen moeten motiveren.’ Ik begrijp zijn weerzin. Ik voelde diezelfde weerzin wanneer ik vroeger ‘lesdoelstellingen’ moest opstellen, en die ‘doelstellingen’ dan moest ‘motiveren’. Ik werd daar ook treurig van.  Ik gaf liever gewoon les, afgaand op mijn gevoel, mijn ervaring en mijn parate kennis. Als leerlingen mij vroegen waarom ze dit of dat moesten kennen, maakte ik mij daar met een dooddoener en een grapje van af. Maar je kunt volwassen burgers niet als leerlingen behandelen.

 

** ‘De wetenschap ontbreekt vaak,’ zei Van Ranst nog. Ook uit zo’n uitspraak kan ik hoop putten. De virologen zwaaiden vroeger met vaak zekerheden die ze als wetenschappers vaak niet hadden. Dat was een onderdeel van een soort van oorlogscommunicatie. In tijden van oorlog is er geen ruimte voor nuance. Als die ruimte er nu wel komt, kan dat erop wijzen dat er aan de oorlog zoetjesaan een einde komt.

 

** Dat einde komt er, zoals Vlieghe zegt in haar eindejaarsinterview, ‘niet op datum XYZ’. Inderdaad. Dat was eigenlijk hoe ik het mij voorstelde bij de eerste vaccinatiecampagne: twee weken na de tweede vaccinatieronde geen nieuwe hospitalisaties meer, geen nieuwe IZ-opnames, geen nieuwe sterfgevallen, behalve hier en daar een enkeling. De berichten die binnenkwamen uit Israël strookten niet met die illusie, wat bij mij tijdelijk voor cognitieve dissonantie zorgde.

 

** Zowel Van Gucht als Vlieghe spreken de hoop uit dat ze eind 2022 geen eindejaarsinterviews meer zullen moeten geven. Dat is mooi. Maar dat corona tegen die tijd helemààl verdwenen zal zijn, of dat er dan geen wintergolfje huis zal houden, dat lijkt mij onwaarschijnlijk. Even onwaarschijnlijk als journalisten die niet naar de vertrouwde recepten grijpen. We moeten niet àlles willen.