Vier CD&V'ers pleiten voor vaccinatieverplichting

      Je kunt een blogbericht op 1 januari beginnen met de lezer uitgebreid het allerbeste toe te wensen voor het nieuwe jaar. Dat is één mogelijkheid. Maar ’t is eigenlijk niet mijn stijl. Als ik na de kerstvakantie weer voor de klas stond, waren mijn eerste woorden meestal: ‘Vorige les had ik  het over …’ Als de leerlingen erg verontwaardigd keken, wenste ik hun alsnog het allerbeste toe.
      Dus, lezer, het allerbeste, en in mijn vorig bericht had ik het over de omikronvariant die best wel eens zou kunnen meevallen. Wie voor vaccinatieverplichting ijvert, zal dus, als mijn voorspelling uitkomt, snel moeten zijn, want anders is het te laat. Misschien was dat ook het gevoel dat de vier CD&V-kamerleden en parlementsleden ertoe aanzette om een opiniestuk over verplichte vaccinatie op te sturen naar de redactie van De Morgen. Het gaat om Nawal Farih, Nathalie Muylle, Katrien Scrhijvers en Maaike De Ruddere. 
    Hoe zal ik hen noemen in de rest van mijn stukje? ‘De Bende van Vier’? Maar niet al mijn lezers zijn ex-maoïsten die meteen denken aan Jiang Qing, Wang Hongwen, Yao Wenyan en die vierde van wie ik de naam ik zo moeilijk kan onthouden. Of aan de Chinese gewoonte om bij verwijzing naar de Bende van Vier snel vijf vingers in de lucht te steken, waarbij de vijfde voor Mao zelf stond. Goed, niet de Bende van Vier. ‘De vier helden’ dan, zoals de stripreeks? Ook niet, want de referentie is even obscuur en het sarcasme zwaar. ‘Onze CD&V’ers’? Vooruit dan maar.
     Onze CD&V’ers stellen vast dat er een ‘breed draagvlak’ is voor de verplichte vaccinatie, maar dat er ook veel ‘controverse’ bestaat. Daarom willen ze zich ‘duidelijk uitspreken’. Ze stellen het ‘grondwettelijk recht op lichamelijke integriteit’* tegenover de ‘solidaire samenleving’ en kiezen resoluut voor het laatste. Dat is toch even schrikken. Het vage en brede begrip ‘solidariteit’ wordt hier in stelling gebracht tegen een precies wettelijk recht: het recht om luidop tegen een dokter of andere zorgverlener te zeggen: aan mijn lijf geen polonaise, geen spuit, geen bestraling, geen transfusie en geen prostaatpunctie, ook al zegt de wetenschap, mijn buurman en het CD&V-bureau iets anders. Mark Elchardus had mij bijna overtuigd van zijn ‘gemeenschapsdenken’, maar als dat laatste inhoudt dat precieze rechten zo makkelijk worden opgeheven als er een breed draagvlak is, heb ik liever nog wat bedenktijd, ook al maakt mij dat in de ogen van onze CD&V’ers tot een ‘individualist’ en een voorstander van de ‘jungle’**.
    Ik lees nog andere merkwaardige dingen in het opiniestuk. ‘Niemand in de samenleving zal echt vrij zijn als we geen oveenstemming vinden over … vaccinatie.’ Dat lijkt mij een erg ondoordacht gebruik van de uitdrukking ‘echt vrij’. Ik had vorige week een heel uitgebreide discussie met vier vrienden die tot het antivax-kamp behoorden. Het was een prettige discussie, we luisterden naar elkaar, en we vonden geen overeenstemming. Toch voelden wij ons nogal echt vrij, ikzelf omdat ik de vrijheid had om mij te laten vaccineren, en zij omdat ze de vrijheid hadden om dat niet te laten doen. In een samenleving waarin iedereen met iedereen over alles akkoord gaat, is vrijheid niet eens nodig. Die is pas nodig als we niét met elkaar overeenstemmen, en we onze medeburgers de vrijheid laten om iets anders te doen dan wat wij wenselijk achten.
     Onze CD&V’ers verwijzen naar het comité voor bio-ethiek dat in verband met vaccinatie terecht stelt dat vrijheid en solidariteit tegenover elkaar moeten worden afgewogen. En ze verwijzen naar cijfers van Sciensano, het EDCD en het WHO die zo’n afweging moeten mogelijk maken. Ik wil over die cijfers niet discussiëren: ze lijken mij van de juiste ordegrootte. Maar ze moeten natuurlijk ook terzake doen. Ik lees bijvoorbeeld dat in ons land 7.800 overlijdens vermeden zijn door de vaccinatie. Dat is een spectaculair cijfer maar een flauw argument. De vraag is immers hoeveel extra overlijdens vermeden zouden worden door verplichte vaccinatie? In Vlaanderen zijn 93 procent van de plus-twaalfjarigen vrijwillig gevaccineerd. Een verplichte vaccinatie kan daar in het beste geval enkele procenten aan toevoegen***. Die paar procenten zullen in elk geval niet zo’n spectaculair cijfer van vermeden overlijdens opleveren.
     Tussendoor antwoordt het opiniestuk ook op het tegenargument dat vaccinatieverplichting ‘de antivaxers de wind in de zeilen geeft.’ Dat is inderdaad een grote bekommernis bij de experts. Maar dat is volgens onze CD&V’ers niet nodig.‘Niet alle niet-gevaccineerden,’ schrijven zij, ‘zijn overtuigde antivaxers … de groep telt veel twijfelaars’. Is de redenering dan dat verplichtingen opleggen aan twijfelaars niet zo erg is?  Ze twijfelden toch al, meneer! Ik vind dat moreel niet helemaal in de haak. Bovendien is het omgekeerde ook waar en zijn alle gevaccineerden evenmin allemaal overtuigde pro-vaxers. Een heel grote groep heeft zich laten vaccineren om vrijer te kunnen bewegen, op restaurant te kunnen gaan, op reis te kunnen gaan. Zelfs veel pragmatisch ingestelde antivaxers hebben zich om die reden laten vaccineren. De heel kleine niet-gevaccineerde groep die overblijft, daar moeten proportioneel juist wel heel veel overtuigde antivaxxers bij zijn.
     Bij de afweging tussen vrijheid en solidariteit speelt de urgentie van maatregelen een grote rol. Onze CD&V’ers weten dat en doen er alles aan om die urgentie in hun woordkeuze te laten doorzinderen. De verplichte vaccinatie wordt voorgesteld voor als ‘ons laatste redmiddel’ nadat ‘alle pistes overlopen zijn, van lockdowns tot vrijwillige vaccinatie.’ Ons laatste redmiddel? Waren die eerste pistes dan zo’n mislukking dat het nu hoog tijd wordt om naar de extreme middelen moet grijpen? Een beetje zoals goedmenende wereldverbeteraars na talloze vreedzame pogingen tot hervorming uiteindelijk naar de wapens grijpen? En is dat dan in de hoop dat alle problemen in een klap zullen worden opgelost en het Rijk der Vrijheid onverwijld en integraal een aanvang kan nemen?
    Want dàt is de grondgedachte van het opiniestuk: verplichte vaccinatie om in een klap van corona verlost te zijn. Met verplichte vaccinatie komen we eindelijk aan de ‘felbegeerde groepsimmuniteit’. Zo zo. Ik wil niet klagen over de vaccins van Pfizzer die ik gekregen heb, maar als onze CD&V-vrienden de oude droom van integrale groepsimmuniteit najagen, zullen ze zelf wel eerst een ander en beter vaccin moeten uitvinden.

 

* De Belgische grondwet, in tegenstelling tot de Nederlandse, vermeldt het recht op lichamelijke integriteit niet expliciet (behalve voor kinderen). Misschien iets voor een volgende grondwetsherziening. 

** Wat mij overigens een neokolonialistisch begrip lijkt.

*** Sommigen mogen om medische redenen niet gevaccineerd worden of zullen door een boete niet worden overtuigd. Er zullen dus hoedanook een ongevaccineerde rest overblijven.