De blijde boodschap van Bert Bultinck

 Elke week krijg ik een mailtje van Bert Bultinck die mijn aandacht vestigt op de interessantste stukken in het weekblad Knack. Hij geeft daar zelf enkele commentaren bij. Zoals dit: 

‘Eerder deze week raakte bekend dat er vorig jaar een ‘recordbedrag’ aan leeflonen is uitgekeerd. Ook dat werd vooral als een probleem gekaderd, terwijl het eigenlijk gewoon goed nieuws is. Allemaal samen hebben we de ellende van iets meer dan 200.000 mensen een beetje kunnen verzachten.’

     Als ik zoiets lees, gaat er van alles door mij heen. Kan ik daar nu een ernstig antwoord op geven? Maak ik mijzelf niet belachelijk als je dat doet? Is het niet beter om een reeks treffende scheldwoorden te verzinnen zoals Jeroen Brouwers indertijd deed als hij zijn vijanden te lijf ging? Moet ik misschien gewoon het bericht op je Facebook plaatsen en er een boos gezichtje onder zetten? Of een diepe zucht slaken, wat ik toch al voortdurend doe, ook zonder reden of aanleiding? Ik vraag wat mijn vrouw ervan vindt. ‘Ja,’ zegt ze, ‘Bultinck, daar is iets mis mee.’
     De brave burger die naar de leeflooncijfers kijkt – een uitgave van 1,2 miljard* –  maakt zich wat ongerust. Hij denkt aan de begroting, die 10 procent* meer uitgaven dan inkomsten voorziet. Hij bedenkt ook dat 40 procent van de leeflonen naar niet-Belgen gaat, dat ons systeem dus eerst migranten aantrekt en er daarna niet goed in slaagt om die migranten aan het werk te krijgen***. Dat is dus drie keer slecht nieuws: voor de begroting, voor het immigratiebeleid en voor het activeringsbeleid.
     Maar als de brave burger zich ongerust maakt, kent Bultinck daar de ware reden van. Het ligt aan het DNA van de brave burger. En dan wil de hoofdredacteur graag demonstreren hoe zijn DNA in elkaar zit. Slecht nieuws? We maken daar gewoon goed nieuws van. Probleem opgelost.
     Aangezien het vandaag Pasen is wil Bultinck desnoods een andere motivering toeschrijven dan ordinaire dwarsheid. Misschien is de man een volgeling van Jezus van Nazareth en denkt hij: wat we ook doen aan immigratie en activering, de armen zullen altijd bij ons zijn (Matteüs 26:11, Marcus 14:7, Johannes 12:8). Dan is het inderdaad ‘goed nieuws’ (evangelie, dus) dat er iets gedaan wordt om die armoede te verzachten. Maar ook dan mag er best nagedacht worden over hoe die armoede het beste kan worden verzacht in een wereld van beperkte middelen. En ook dan komen we uit bij beleidskeuzes aangaande immigratie, activering en sociale zekerheid.

 

 

* Die 1,25 miljard is maar een deel van de financiële kost. Daarnaast is er nog de steun aan niet-leefloongerechtigde inwoners met buitenlandse nationaliteit, allerlei bijkomende subsidies en uiteraard de meerkost voor de collectieve voorzieningen van onderwijs tot ziekteverzekeringen en openbaar vervoer. Het aantal van 211.000 leefloners schijnt een heel klein beetje lager te liggen dan het vorige recordaantal. 

** De cijfers zoals ik ze kan onthouden:  een BBP van 500 miljard, een begroting van 250 miljard, een jaarlijks begrotingstekort van 25 miljard. (Alle cijfers zijn in werkelijkheid een stuk hoger).

*** Dat cijfer werd deze week door Stijn Baert aangevuld met een ander gegeven: van onze migranten buiten de EU tussen de 25 en de 64 jaar is meer dan 44 procent noch aan het werk, noch op zoek naar een baan.