Sinds enkele maanden krijgen we nu dagelijks De Standaard in onze brievenbus. Mijn grootste verrassing was dat er in die krant zoveel stukken over de klimaatkwestie stonden. Ik zeur daar niet over, want ik moet die stukken niet lezen. Ik geloof niet zoals Nic Balthazar en Greta Thunberg dat de mensheid binnenkort dreigt te vergaan*, maar als de aarde opwarmt is dat een kwestie die we ernstig moeten nemen. Alleen bekruipt mij een ongemakkelijk gevoel: willen die lui van De Standaard mij misschien opvoeden, en doordringen van Groen Klimaatbewustzijn? Maar ik ben al zo oud!
Aangezien ik die stukken niet aandachtig las, weet ik het niet zeker, maar ik had de indruk dat de opvoeding nogal verliep via doemboodschappen. Dat was geloof ik tot nu toe de algemene teneur van het Groen Klimaatbewustzijn. Maar onlangs kreeg het IPCC, dat zich namens de Verenigde Naties met klimaatverandering bezighoudt, een nieuwe voorzitter. Er waren een aantal kandidaten geweest, onder andere de Belg Jean-Pascal van Ypersele, die onverdraagzame barbaar*, maar het was de pragmatische Schot Jim Skea die uiteindelijk gekozen werd. En die houdt niet van de doemboodschappen die alleen kunnen leiden tot moedeloosheid. In Der Spiegel (29 juli) verscheen er een interview met Skea onder de kop: ‘Bei 1,5 Grad Erwärmung geht die Welt nicht unter.’ En zelfs bij het overschrijden van de 1,5 graad, zegt Skea, blijft de apocalyps uit. De wereld wordt gevaarlijker, de spanningen nemen toe, de problemen stapelen zich op, maar de wereld vat geen vuur.
Sindsdien heb ik de indruk dat journalisten van De Standaard plots een veel positiever invalshoek gebruiken in hun klimaatstukken. Het viel mij de eerste keer op toen in de krant van 29 juli een groot interview stond met de sciencefictionschrijver Kim Stanley Robinson. Goed, het ging over de gruwel van vluchtelingenstromingen, vallende regeringen en ecoterrorisme, maar welke kop kiest De Standaard voor het stuk? ‘Zelfs als de klimaatcrisis nog heel donker en smerig wordt, kunnen we er goed uitkomen.’ En verder in het artikel staat dat de auteur nu veel optimistischer is dan vier jaar geleden.’
Ik heb de kranten van de laatste vier dagen*** eens naast elkaar gelegd, en heb een rijke oogst aan positieve, genuanceerde, oplossingsgerichte, hoopvolle koppen, bijschriften en quotes bij elkaar kunnen sprokkelen.
- ‘Amazone-landen … de wil om samen te werken is hoopvol.’
- ‘De eerste stormvloedkering komt in Nieuwpoort.’
- ‘Het neerslagtekort is helemaal weggewerkt.’
- ‘Een breder en groter strand dat de zee op afstand houdt.’
- ‘Wat in het klimaatjargon adaptation genoemd wordt, zal onvermijdelijk zijn.’
- ‘Er belandt minder plastic in zee dan we dachten. Geen 8 miljoen ton, maar ‘slechts’ 500.000 ton.’
- ‘Indonesië en Maleisië weten ontbossing flink af te remmen.’
- ‘Reizen, zelfs verre reizen, hebben ook in tijden van klimaatverandering hun merites.’
- ‘Burgers leggen massaal zonnepanelen.’
- ‘Natuur en Bos koopt grote lap overbemeste landbouwgrond.’
- ‘De groene bocht van Bekaert: ‘Waterstof wordt onze grootste groeimotor.’
- ‘We kunnen ons niet permitteren om klimaatdoemdenkers te zijn.’
- ‘Oude Moorse kanalen kunnen voorkomen dat Andalusië op termijn een woestijn wordt.’
- ‘De helft van het klimaatprobleem is op te lossen met bestaande technologie.’
- ‘Nee, niet elke overstroming komt door klimaatopwarming.****’
- ‘Tot 2016 bleef het zee-ijs op Antarctica toenemen, terwijl de klimaatmodellen een afname voorspelden. Het is nog steeds onduidelijk hoe dat precies kwam.’
* Over Balthazar en Thunberg: zie ook mijn stukjes hier en hier.
** ‘Onverdraagzame barbaar’ … zie hier.
*** DS van 6, 7, 8 en 10 augustus. Op 9 augustus vond ik geen krant in de brievenbus, wel huisjesslakken.
**** Daar hoort een mooie grafiek bij. Regen en overstromingen zijn volgens een of andere studie voor 55 procent te wijten aan ‘menselijke invloed’, en dan volgen nauwkeurige procenten voor ‘geen waarneembare menselijke invloed’, ‘niet door toedoen van de mens’ en ‘onvoldoende gegevens’. Men kan zich wel vragen stellen bij de nauwkeurigheid van die procentgen. Hittegolven bijvoorbeeld worden voor 95 procent toegeschreven aan ‘menselijke invloed’, terwijl het IPCC zelf niet verder gaat dan de stelling dat het ‘uiterst waarschijnlijk is dat menselijke activiteit voor meer dan de helft bijdraagt aan de opwarming van de aarde.’ Ik vermoed dat de studie heeft berekend dat de opwarming van de aarde verantwoordelijk is voor 95 procent van de hittegolven. Dat lijkt mij wel aannemelijk.
Goeie. Toch blijf ik sceptisch tov. de 'klimaatberichtgeving' van DS. Ze lijken minder kwaliteitsredacteurs te hebben dan vroeger. Om nog niet te spreken over de fouten tegen het Nederlands. Die eindredacteur moet natuurlijk ook Nederlands kennen...
BeantwoordenVerwijderenMarjorie
Hij zou best de cursus Nederlands voor anderstaligen volgen
VerwijderenMisschien kreeg Verhoeven's dochter een klimaatdepressie, wat hem deed realiseren dat het doempreken er over was?
BeantwoordenVerwijderenOverigens ben ik niet zo zeker of ‘Natuur en Bos koopt grote lap overbemeste landbouwgrond' in het positieve boodschappenlijstje thuis hoort.
Er is geen duidelijke scheiding tussen alarmisme en 'positieve boodschap'. Dat laatste kan bestaan uit relativering van het alarmisme, maar ook op het wijzen van 'hoopvolle alternatieven.' Het zal natuurlijk vooral het laatste zijn.
VerwijderenDe Standaard. Vroeger een krant door en voor Vlaamsgezinde intellectuelen, nu een gazet door en voor zelfvoldane kosmopolieten die genieten van het modieuze doem- en woke-denken.
BeantwoordenVerwijderenKan je niet beter gaan fietsen in plaats van dat krantje te lezen? Dan valt er je misschien iets interessants te binnen.
BeantwoordenVerwijderenEr valt mij van alles te binnen als ik het krantje lees. Als dat interessant is, wil ik zelf niet beoordelen. Ook fiets ik nu minder regelmatig dan vroeger, toen ik het motto voor mijn blog verzon. Toen was dat elke dag naar school en terug. Nu zijn het korte ritjes om boodschappen te doen.
VerwijderenIn het commentaar van 12 augustus voel je Verhoeven worstelen met zijn nieuwe rol als klimaatoptimist: het is van moetens, niet van harte. Volgens Verhoeven is het klimaat "onherkenbaar veranderd", van stabiel naar onvoorstelbaar onvoorspelbaar, en dat jaagt angst aan. Maar zegt hij, we kunnen ook optimistisch zijn. Dit heeft de overtuigingskracht van de dappere praat van een ansgtig kind. Ik zou Verhoeven de vraag willen stellen om eens in de recente geschiedenis te duiken van overstromingen en bosbranden. Ik zeg maar wat: Firenze 1966, Praag 2002. Een minimum aan historisch besef, een van de grote mankementen van onze hedendaagse journalisten, zou hem behoeden om het de onzin neer te pennen van dit commentaarstuk. Natuurlijk warmt de aarde op, maar de teneur dat we nu in een sneltempo (op enkele jaren tijd) van een rustige vastheid evolueren naar een doorgeslagen woeste wereld, slaat nergens op. Klimaatverandering is al bij al nog een traag proces. Andere problemen, zoals migratie, zijn veel urgenter. Zijn zelfverklaard optimisme is het oude doemdenken in nieuwe zakken, als ware het een nieuwe slogan op de debatfiches van Groen.
BeantwoordenVerwijderenDat commentaar van Verhoeven is inderdaad typisch. De inhoud van het stuk is de oude boodschap. Maar de kop erboven bevat het woord 'optimisme'.
Verwijderen