De PVDA en de taliban

       Een PVDA-vriend bracht een Knack factcheck onder mijn aandacht waarin Bart De Wever een onwaarheid werd aangewreven. 

Nu komt dus de ware aard boven van de machtsmens De Wever. Hij moet leugen na leugen verzinnen om toch de mensen af te houden van een inhoudelijk debat over de toekomst van Antwerpen. De laatste dagen gaat het nog in crescendo waarbij hij zijn gehele partijvriendelijke pers weet te mobiliseren: ‘De PVDA is voor de Taliban.’ De Wever is dus afgezakt naar een Trumpiaans niveau waar de waarheid geen enkele rol meer speelt. Knack deed een factcheck en legde de leugen bloot.

      Dat waren zware beschuldigingen die ik op mijn beurt graag wou factchecken door het stuk van Knack, die dan waarschijnlijk niet tot de partijvriendelijke pers behoort, eens rustig helemaal te lezen. Het is een goed artikel dat mij alle nodige informatie verschaft om de kwestie zelf te beoordelen. De Wever heeft dus in de Tafel van Gert gezegd:

In hun programma staat bijvoorbeeld nog steun aan de taliban. Ze vinden de talibanstrijd tegen Amerika heel belangrijk omdat dan Venezuela en Cuba minder druk krijgen van de Verenigde Staten. Daar staan nog dingen in waarvan je denkt: welke krankzinnige heeft dat geschreven?

De uitval van De Wever berust blijkbaar op een officiële tekst van het PVDA-congres van 2008. 

De verschillende nationalistische en anti-imperialistische stromingen in de wereld versterken elkaar objectief gezien. Het verzet in Irak en Afghanistan heeft de militaire plannen gedwarsboomd van de Verenigde Staten. Die zowel Cuba, Syrië, Iran, de Volksrepubliek Korea als Venezuela bedreigen.

     Ik zie het grote probleem niet. Gert Verhulst had aan De Wever gevraagd: ‘Wat is is het meest extreme voorstel dat in hun programma staat?’ Dat was dus - letterlijk genomen - geen vraag naar het verkiezingsprogramma in Antwerpen. De Wever verkoos polemisch te antwoorden door iets te nemen dat uit het ‘algemene’ programma van de PVDA komt, en hun internationale visie illustreert.
     Naar mijn smaak valt de uitval van De Wever binnen de grenzen van het toelaatbare. Hij had ook demagogie kunnen bedrijven op het niveau van de PVDA. Bijvoorbeeld:‘In hun programma staat onvoorwaardelijke steun aan de taliban. Ze juichen de talibanpolitiek toe om vrouwen uit het openbare leven te bannen, meisjes een degelijk opleiding te onthouden en politieke tegenstanders meedogenloos te vervolgen. Ze steunen de ergste theocratische excessen ter wereld.’
     Dat heeft De Wever dus allemaal niet gezegd. Hij heeft de ‘steun aan de taliban’ heel correct in verband gebracht met de anti-Westerse ideologie van de PVDA. Ook in de tijd waarin ikzelf nog lid was van de PVDA behoorde het tot de partijlijn om dictators en dubieuze ‘bevrijdingsbewegingen’ te ‘ondersteunen’ op voorwaarde dat ze bijdroegen tot de verzwakking van de Verenigde Staten of het Westen: Kim Il Sung, het Palestijnse FDPLP, Khaddafi, Ayatollah Khomeiny. Later kwam daar Saddam Hoessein bij en nu ook Hamas. Vanuit de anti-imperialistische ideologie van de PVDA is dat normaal, maar het lijkt mij ook normaal dat iemand als Bart De Wever, die die anti-imperialistische visie krankzinnig vindt, er de aandacht op trekt, en daarbij het meest onpopulaire voorbeeld kiest.

*

     Dat doet mij denken aan de polemiek die links indertijd voerde tegen de neoliberale econoom Milton Friedman. Die zou de Chileense dictatuur ‘gesteund’ hebben. Vaak hoorde je alleen die kreet over ‘steun’, waarin de suggestie doorklonk dat Friedman sympathiseerde met de staatsgreep, de ontvoeringen, de moorden, de folteringen en de afschaffing van de democratie. Dat was demagogie. Als men de kritiek op die ‘steun’ echter kaderde als advies dat Friedman verleende voor het economische programma van de Chileense dictators, dan was de polemische aanval gerechtvaardigd. Het kwam dan aan de aanhangers van Friedman toe om te argumenteren dat (1) Friedman zich uitsprak tegen de dictatuur, (2) het economische programma succesvol was en (3) het economisch liberalisme heeft bijgedragen tot het herstel van de democratie.

*

     Ik moet Knack dankbaar zijn voor de factcheck, want die bevatte alle informatie die ik eigenlijk wilde. De conclusie zelf is, zoals vaak bij dat soort artikels, aanvechtbaar, en niet rechtstreeks af te leiden uit de aangehaalde feiten. ‘We beoordelen de claim van Bart De Wever als eerder onwaar,’ schrijft Knack. Ik zou de claim van Bart De Wever als ‘eerder waar’ beoordeeld hebben, omdat de ‘steun’ aan de taliban correct gekaderd wordt in het anti-Westerse politiek van de PVDA, die ‘objectieve bondgenootschappen’ met allerlei gespuis niet uit de weg gaat. Er is daar trouwens op zich niets mis mee. Het Westen had ooit een objectief bondgenootschap met Stalin om nazi-Duitsland te verslaan. Maar Bart De Wever en ik hebben liever niet dat zo’n bondgenootschap tegen het Westen gericht is.
     Eerder waar …  maar een polemische uitval is  zelden ‘volledig waar’. De opmerkzame lezer zal gemerkt hebben dat ik het woord ‘steun’ graag tussen aanhalingstekens plaats. Wat betekent ‘steun’ immers? De PVDA geeft wapens noch manschappen gestuurd om de taliban te helpen bij hun machtsovername. België kwam overigens wél op die manier tussen. Mijn militaire buur was daar toen om de taliban te bestrijden, maar het heeft niet mogen baten.
       Als we ‘steun’ in de heel brede zin opvatten, dan wordt er wel heel veel ‘gesteund’ in deze wereld. Van PVDA-vrienden krijg ik te horen dat ik Israël ‘steun’. Ik zou kunnen antwoorden dat de PVDA van haar kant Poetin ‘steunt’. Ik zal dat niet snel doen omdat ik opzie tegen PVDA-reacties. Ik zou dan moeten lezen dat de PVDA zich integendeel ‘verzet’ tegen de Russische oligarchie. Ook bij dat ‘verzet’ worden wapens noch manschappen gestuurd. Maar de vertegenwoordigers van de partij stemmen ondertussen wel tegen het verlenen van échte militaire steun aan Oekraïne. Daarmee zijn ze in mijn ogen - maar ik durf dat niet te schrijven - ‘objectieve bondgenoten’ van Poetin. Mocht ik dat wel schrijven, dan kreeg ik weer het antwoord dat ik in die kwestie een ‘objectieve bondgenoot’ van de Nato ben. En zo blijven we bezig.