De paus

Mia Doornaert
     Sinds Oekraïne en Trump II ben ik nu ook een Europeaan geworden, en dan is het goed dat ik af en toe met mijn voetjes op de grond word gezet. Elke column van professor Hendrik Vos herinnert er mij aan dat er soorten Europeanen bestaan, ook in één en hetzelfde land. En in de laatste column van Mia Doornaert (DS 8/5) word ik eraan herinnerd dat men de verschillende tradities van de Europese landen niet zomaar met voluntarisme en bureaucratie kan wegtoveren.
      Doornaert maakt van de gelegenheid gebruik om te verwijzen naar de bekende anti-Europeaan paus Franciscus, die ‘Europa meermaals vergeleek met een oude oma die uitgeblust en steriel was, wat naast onvriendelijk ook behoorlijk macho klinkt.’ Ze merkt op dat Franciscus zijn kritiek niet spaarde op de Europese democratieën, maar een stuk minder uitgesproken was over Rusland, China en andere dictaturen. En ze voegt er venijnig aan toe:

Gloedvolle dingen zeggen over de armen en de vluchtelingen is één ding – niemand deed dat destijds welsprekender dan Juan Peróns echtgenote Evita, behangen met haute couture, bont en diamanten. Ook paus Franciscus deed dat schitterend.

     Wat zou mijn vader zaliger van die uitval genoten hebben. In discussies over politiek duurde het nooit erg lang voor hij iets zei over Eva Perón en haar garderobe.

Marc Vanfraechem 
     De vorige paus is overleden en er is een nieuwe paus verkozen. Beide nieuwsfeiten kwamen uitgebreid aan bod op het VTM-nieuws. Eén uitzending ging zelfs alléén over de paus. En in de marge daarvan zag je overal reacties op de sociale media. Mark Vanfraechem schreef: ‘Ik vind de show in het Vaticaan bijna even mooi als het songfestival.’ Prachtig. 

Rik Torfs
     Een vrijzinnige twitteraar meende dat het eigenlijk allemaal nieuws was dat over ‘verzinsels’ ging. Waarop Rik Torfs antwoordde: ‘Persoonlijk denk ik toch dat Paus Franciscus echt overleden is.’ 

The Young Pope
     Voor het eerst in de geschiedenis, heeft men een paus gekozen die jonger is dan ik, al scheelt het maar enkele maanden. Ook is hij, na Jude Law, pas de tweede Amerikaanse paus in de geschiedenis. Verhip, nu ik eraan denk, Law was nóg jonger. 

Rik Devillé
     Priester Rik Devillé reageert soms nogal chagrijnig als hij over ‘de kerk als instituut’ spreekt. Maar over het laatste conclaaf is hij de gematigdheid zelve. ‘Het is een ramp,’ zegt hij. ‘Prevost was een van de zes die ze niet mochten kiezen.’ Ik reken het snel even uit. Er waren 133 kardinalen die op elkaar en op zichzelf mochten stemmen. Dat betekent dat Rik onder die kerkvorsten 127 valabele kandidaten erkent. Voorwaar een gematigd standpunt.