Vandaag plaatste Joren Vermeersch een stevige post op FB over de vredesperspectieven in Oekraïne. Rusland, denkt hij, ondervindt heel veel nadeel van de oorlog, maar het regime haalt er voordeel uit. De oorlog is een uitstekend middel om repressie uit te oefenen. Wie kritiek uit op het regime, kan verwachten dat hijzelf of een familielid kort daarna een mobilisatiebrief in de bus krijgt. Mocht de oorlog eindigen op een compromis, dan zou de kritiek in Rusland niet meer in te tomen zijn, en zou de omvang van de verliezen openbaar worden.
Als dat zo is, mag verwacht worden dat het regime zal vasthouden aan de maximale eisen zoals Lavrov die graag formuleert: 1) demilitarizering en ‘denazificering’ van Oekraïne, 2) verbod op aansluiting bij de Navo, 3) volledige annexatie van de Krim, Donetsk, Loehansk, Cherson en Zaporizja met inbegrip van de kerncentrale van Zaporizja 4) teruggave van de bevroren tegoeden, en 5) Russificatie van het Oekraïense culturele leven.
Maar misschien is Vermeersch te pessimistisch en moeten we het Russische eisenpakket slechts zien als een openingsbod. Dan komt het er alleen op aan om van Westers-Oekraïense zijde een vergelijkbaar openingsbod te doen. Bijvoorbeeld 1) demilitarizering en ‘denazificering’ van Rusland, 2) verwijdering van alle kernraketten uit Wit-Rusland en opheffing van de gemeenschappelijke ‘regionale strijdkracht’, 3) volledige teruggave van de Krim, Donetsk, Loehansk, Cherson en Zaporizja, met inbegrip van de kerncentrale van Zaporizja, 4) schadevergoeding aan Oekraïne voor de vernietiging van gebouwen en mensenlevens, en aan het Westen voor de steun die het heeft moeten geven tegen de agressie, 5) teruggave van het tussen 1994 en 1996 weggehaalde Oekraïense kernarsenaal, en 6) erkenning van het Oekraïens als officiële taal in Rusland.
Bij het Westerse openingsbod wil ik graag de verduidelijkende formulering toevoegen: ‘Kan sporen van satire bevatten.’ Laten we van het openingsbod van Lavrov hetzelfde hopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten