woensdag 14 juni 2017

Hilde Sabbe en Yvan Mayeur

     Columniste Hilde Sabbe wordt nu overal een beetje uitgelachen omdat ze vorig jaar zo’n  lovend stuk schreef over PS-burgemeester Mayeur toen hij de Vlamingen, enigszins veralgemenend ‘fascisten’ of ‘extremisten’ had genoemd. Sabbe had Mayeur geprezen voor zijn passie, zijn overtuiging en zijn emotie. Ook was hij ‘zeer intelligent’. Veel politici waar Sabbe mee gepraat heeft zijn ‘zeer intelligent’.
     Maar nu is gebleken dat die Mayeur zich rijkelijk liet betalen door een organisatie voor daklozen terwijl hij helemáál niet dakloos is. Daarover is nu veel verontwaardiging. Vooral vrijwilligers die zelf al eens wat doen  in de armoedebestrijding zonder daar een cent voor te vragen hebben bedenkingen bij zo’n graaier die hoge zitpenningen ontving voor vergaderingen die niet eens plaats vonden. Die zitpenningen beliepen 19 000 euro bruto per jaar, lees ik.
     Sabbe had kunnen stilzitten en zwijgen als een schaap dat geschoren wordt. Maar ik geloof niet dat dat iets voor haar is, dat zwijgen. Op Facebook maakt ze duidelijk dat ze bóós is op de kranten die van Mayeur een sjoemelende burgemeester hebben ‘gemaakt’. Mayeur heeft een koel hoofd, schrijft Sabbe, en een open geest. Mayeur is geen racist. Mayeur heeft veel talent in zijn vingertop. Mayeur is geen lid van de N-VA.
     Dat kan allemaal best waar zijn.
     Maar die zitpenningen dan? Sabbe gaat in de tegenaanval: ‘Die les hadden de grote graaiers natuurlijk allang begrepen: je nooit laten vergoeden voor geleverde diensten voor sociale organisaties. Alleen maar werken voor kapitaalkrachtige instellingen, dan kraait er geen haan naar hoeveel je betaald wordt.’
     Ik zou nu kunnen vitten en zeggen dat die diensten voor sociale organisaties naar het schijnt juist niet ‘geleverd’ zijn, maar daar gaat het mij niet om. De hele redenering lijkt er mij op neer te komen dat je je gerust flink mag laten betalen door een sociale organisatie die leeft van subsidies en giften want anderen laten zich ook flink betalen door ‘kapitaalkrachtige’ firma’s. Dat die firma’s niet leven van subsidies en giften doet er niet toe. Het gaat er alleen om hoeveel je betaald wordt. Die anderen krijgen dat, dus Mayeur heeft er ook recht op. En Sabbe misschien ook.
     Je kunt op zoveel manieren eerlijk je geld verdienen: een eigen zaak uitbaten, betaald worden door iemand die een eigen zaak uitbaat, aan de staat werken volgens een barema. Je kunt een laag- of een hooggeschoold beroep uitoefenen. Je kunt geld van anderen beleggen en daar kleine procentjes voor opstrijken die samengeteld een enorm bedrag opleveren. In zo’n systeem zal de ene een veel hoger inkomen hebben dan de ander.
     Socialisten en communisten zijn geneigd om die inkomensongelijkheid zelf als een misdaad te zien. Zodra iemand veel meer heeft dan een ander, is er vals gespeeld. Derrière chaque grande fortune il y a un crime, schreef Balzac, die nochtans geen socialist was en zijn leven lang wanhopig op zoek was naar een groot fortuin. Brecht brengt dezelfde boodschap in zijn Driestuiversopera: de hele maatschappij bestaat dankzij de misdaad. Als je nu geld verdient als ondernemer, straatrover, pooier of zaakvoerder van een bedelaarssyndicaat: wat telt is hoeveel je binnenrijft. Of zoals Sabbe schrijft: ‘hoeveel je betaald wordt’.
     Indien Mayeur redeneert als Sabbe, wat kan, of als socialist, wat waarschijnlijk is, dan heeft hij eigenlijk niets verkeerds gedaan. Yvan Mayeur verdient minder dan een grote bankier, een zakenman, een nefroloog of een eerste minister. Hij denkt dat hij dat verschil mag bijpassen, want hij werkt even hard en heeft evenveel talent. Wat dondert het dat het geld uit de kas van de daklozen komt? En wat dondert het dat hij dat geld kreeg voor vergaderingen die niet plaats vonden? Was hij op die avonden dat hij niet vergaderde voor de daklozen niet op een andere manier druk in de weer voor het algemeen belang? Als hij maar krijgt waar hij recht op heeft.
     Toch hebben Mayeur en Sabbe het verkeerd voor. In een fatsoenlijke maatschappij verdien je je geld in afspraak met degene die je het geld bezorgt: de klant, de patiënt, de werkgever, de staat. Tot op zekere hoogte krijgt zelfs de politicus zijn centen in afspraak met zijn kiezer.* Maar met wie heeft Mayeur zijn vergoeding afgesproken? Met de kameraden onder elkaar? In elk geval niet met de daklozen.
     In Oom Vanja van Tsjechov is er een discussie tussen de plompe Serebrjakov, eigenaar van een landgoed, en de brave Ivan Petrovitsj – Vanja dus – die het landgoed beheert. Vanja klaagt dat hij in al die jaren geen loonopslag gekregen heeft. De plompe Serebrjakov zegt dat hij die loonsopslag zelf maar uit de kas had moeten nemen. Daarover is Vanja erg verontwaardigd. Dat zou diefstal geweest zijn. Misschien niet in de wettelijke betekenis van het woord, maar toch: diefstal.
     Vanja heeft gelijk. Ook geld nemen uit de kas van een plompe landheer als Serebrjakov is diefstal. Maar eigenmachtig geld nemen uit de kas van de daklozen is véél erger. Dat begrijpt iedereen, behalve Mayeur, de gewetenloze graaiers van de PS en onze eigen Hilde Sabbe.
 
* Kiezers die vinden dat burgemeesters, parlementairen en ministers te veel verdienen kunnen stemmen voor een partij die tegen die hoge vergoedingen is. De PVDA bijvoorbeeld. Zelf heb ik niks tegen politici die goed verdienen én goed werk leveren.

11 opmerkingen:

  1. Mooi stuk! Inderdaad, Hilde Sabbe interviewt altijd politici die erg verstandig zijn, nooit domme, laat staan immorele politici :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. De huidige politici zijn de nieuwe adel. Door het systeem van de 'evenredige vertegenwoordiging' bepaalt de partijtop wie op een verkiesbare plaats komt, die uitzicht geeft op een vergoeding, die door de politici zelf bepaald wordt. Nepotisme is er schering en inslag. Twee, drie of zelfs vier geslachten zetelen in onze parlementen en andere verkiesbare lichamen. Het gelijk voor de wet, geldt net als in het Ancien Régime niet voor hen. Ze hebben een apart zeer gunstig pensioenstelsel, een eigen ziektezorg en worden fiscaal bevoordeeld door allerlei bijkomende niet belastbare vergoedingen. De top stoot door tot internationale betrekkingen, die nog verder staan van de gewone belastingbetaler en waar een echte graaicultuur gepleegd wordt. Zie de EU, de VN enz... Ook de minder geslaagden behelpen zich. Mayeur en Peralta zijn daar voorbeelden van. Onbelemmerd wisten zij zich zelf torenhoge vergoedingen voor zogenaamde 'goede werken' te laten betalen uit een of andere afdeling van de belastingspot. En ondertussen loopt Mayeur als burgemeester en PS-er mee in een betoging, die zijn eigen stad beschadigt en leeft Peralta als voorzitster van het OCMW in een luxueuse flat van haar eigen organisatie.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Misschien de politici meer betalen en kortere mandaten. Ik heb daar iets over gezegd in een vorige blog. http://philippeclerick.blogspot.be/2017/02/betalen-wij-onze-politici-te-veel.html

      Verwijderen
    2. Ik zie nogal veel in een terugkeer naar het kiesdistrictenstelsel met 1 verkozene per kiesdistrict. Dat beperkt in grote mate de macht van de partijtop en geeft de burger directe invloed op de aanduiding. Hoe zou de Franse Macron bijvoorbeeld, ondanks niet direct behorend tot een bepaalde partij, het anders kunnen doen hebben. Het kiesdistrictenstelsel wordt ook toegepast in de Angel-Saksische landen en functioneert daar naar behoren. Het is niet zaligmakend maar beter dan het evenredigheidsstelsel. Het heeft wel tot gevolg dat een kandidaat zich eerder dient te onthouden van extreme standpunten. De mandaatduur zou beter iets langer zijn dan bijvoorbeeld de 2 jaar zoals in het VS Huis van Afgevaardigden. Ideaal zou een eenmalige termijn van 6 jaar kunnen zijn. Dan zou men af zijn van de beroepspolitici zoals we die kennen in België. Zo'n eenmalige termijn kan dan beter betaald worden gezien men de kosten van het verwerven van een nieuw later nogal onpolitiek emplooi hierin dient te betrekken. In België werd het kiesdistrictenstelsel met 1 verkozene afgeschaft in 1900. De enige rem op de uitwassen van een evenredigheidsstelsel afgezien van het invoeren van bijvoorbeeld eenmaligheid, is het mogelijk maken van bindende referenda op volksinitiatief zoals in Zwitserland. Uiteindelijk gaat het om het feit dat burgers volksvertegenwoordigers afvaardigen om die burgerbelangen te verdedigen en niet andersom.

      Verwijderen
  3. Hij móét wel veel talent hebben in zijn vingertoppen... om elke maand zijn bankbriefjes te tellen.
    Wat Hilde Sabbe betreft, dat gaat mijn verstand te boven, ik zal niet zo intelligent zijn als haar geïnterviewden...

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Na wat gegoogel krijg ik de indruk dat Hilde Sabbe, nog niet bekomen van haar ontslag bij HLN, eerder uit empathie met de ontslagnemende Mayeur in haar grillige pen kruipt. Tenzij, tenzij haar virulente N-VA-afkeer hier speelt, misschien juist een van de redenen van haar ontslag?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

      Verwijderen
    2. Enig idee waarom ik dan wél ontslagen ben, Philippe? Voel je niet gehinderd het me mee te delen.

      Verwijderen
    3. Aangezien ik over dat ontslag inderdaad niets wéét, heb ik mijn vorige reactie verwijderd.

      Verwijderen
  5. Waarom moet ik nu denken aan de onsterfelijke regels van Nijhoff: 'Lees maar, er staat niet wat er staat'?
    Nergens schrijf ik dat het gedrag van Mayeur niét af te keuren:moreel verwerpelijk is. Ik beweer wel dat hij ook intelligent is, geen racist etc...
    Wat je kan lezen, is dat ik de verontwaardiging over de hele zaak, hoe gerechtvaardigd ook, tegelijk selectief en hypocriet vind. Zoals de oude Tobbac deze week in Humo zegt: 'over de absurde bonussen bij ABInbev hoor je plots niemand meer'.
    Wat je opmerking betreft: 'In een fatsoenlijke maatschappij verdien je je geld in afspraak met degene die je het geld bezorgt': welke afspraak hebben wij met beursspeculanten gemaakt?
    Tenslotte nog dit. Mijn FB pagina is niet publiek, maar alleen voor vrienden bestemd. Ik vind het allerminst een fijn idee dat één van hen een screenshot heeft gemaakt om het vervolgens te gebruiken in een omgeving die allesbehalve vriendelijk is.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Oké. Je hebt niet geschreven dat het gedrag van Mayeur *niet* moreel verwerpelijk is. Dat was ook mijn punt niet. Mij ging het om het verschil tussen beheerders-politici die vergoed worden door een commercieel bedrijf en politici die zichzelf vergoeden ten koste van een sociale organisatie. Ik heb over dat verschil een andere mening dan jij én dan Tobback. Verder: beursspeculanten werken in afspraak met hun klanten, wat overigens niet betekent dat zij daarbij geen misdaden kunnen uithalen.

      Verwijderen