zaterdag 12 november 2016

De zanger die de Nobelprijs níet kreeg

       Net als mijn generatiegenoten Kris Peeters en Geert Bourgeois heb ik in mijn leven een Leonard Cohen-periode gehad. Die is eigenlijk nog niet helemaal voorbij. Mijn goede vader, die weinig begrip had voor nieuwe muziekgenres, sprak schamper over ‘die zagevent aan de Joodse klaagmuur’. ’t Is waar dat Cohens muziek iets sombers had dat ik als opgeschoten jongen heerlijk vond. Dat de zanger in interviews erg kritisch was voor het Cubaanse communisme vond ik eigenaardig en jammer, maar dat moest met zijn kleinburgerlijke achtergrond te maken hebben, en hij zong toch maar ontroerend over ‘the Partisan’.
     Mijn interesse voor Cohen bracht voor het eerst in mijn jonge leven het vraagstuk van de literaire vertaling onder mijn aandacht. Herman van Veen, een Hollander met een warme stem, zong in 1972 een vertaling van ‘Suzanne’ en die tekst - van een zekere Rob Crispijn - was niet helemaal hetzelfde. Ik geef hieronder de eerste strofe.

Suzanne neemt je mee,
naar een bank aan het water,
duizend schepen gaan voorbij
en toch wordt 't maar niet later,
en je weet dat zij te gek is,
want daarom zit je naast haar
en ze geeft je pepermuntjes,
want ze geeft je graag iets tastbaars
en net als je haar wilt zeggen:
‘ik kan jou geen liefde geven’
komt heel de stad tot leven en hoor
je meeuwen schreeuwen,
je hebt steeds van haar gehouden,
en je wilt wel met haar meegaan,
samen naar de overkant
en je moet haar wel vertrouwen,
want ze houdt al jouw gedachten
in haar hand
Suzanne takes you down
to her place near the river
You can hear the boats go by,
you can spend the night forever
And you know that she’s half-crazy
but that’s why you want to be there
And she feeds you tea and oranges
that come all the way from China
And just when you mean to tell her
that you have no love to give her
Then she gets you on her wavelength
And she lets the river answer
that you’ve always been her lover
And you want to travel with her,
and you want to travel blind
And you know that she will trust you
For you’ve touched her perfect body
with your mind

        De eerste, de negende en de vijftiende zin lijken wel een beetje op het origineel, en de zesde misschien ook. Maar lieve hemel – die pepermuntjes!
     Soms vraag ik mij af hoe Crispijn your famous blue raincoat zou hebben vertaald. Jouw leuke gele oliejas?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten