2 x 55-plussers

 Sensitivity reading voor 55-plussers
     Op Facebook kun je plaatjes zien van verouderde gebruiksvoorwerpen met de melding ‘Als je dit herkent, ben je geboren vóór …’ Het is een soort generatietest. Peter De Caluwé, algemeen directeur-intendant van de Koninklijke Muntschouwburg, heeft een nieuwe test bedacht. Laat mensen libretti lezen van klassieke opera’s. Als ze géén struikelblokken ontdekken, zijn ze geboren vóór …’ 

    Ik heb het hier wat belachelijk voorgesteld. In werkelijkheid wil De Caluwé niet de mensen maar de libretti testen.  In Bruzz zegt hij

We proberen nu bij elke productie in te schatten wat de struikelblokken van het libretto kunnen zijn. Ziet een jongere generatie misschien problemen die een oudere niet opmerkt?

      Alleen stel ik mij de vraag of die leeftijdsvereiste voor opera-sensitivity readers niet discriminerend werkt. Hoe kan een werkloze die ouder is dan 55 jaar nu in godsnaam solliciteren voor die job als hij de problemen in libretti ‘niet opmerkt’? 

55-plus en werkloos
     De Standaard (14/6) interviewde een vijftal 55-plussers die werkloos waren. Het blijkt voor hen heel moeilijk om aan werk te geraken. Ik citeer ‘Pascal’:

Ik ben hoogopgeleid, heb boeken geschreven, was lector sociaal werk aan de hogeschool, heb een daklozencentrum gecoördineerd, heb een decennialange carrière … Maar het voorbije anderhalf jaar heb ik 52 keer ‘nee’ gehoord … Meestal kwam er gewoon geen reactie. Toen ik zes maanden na mijn ontslag op mijn 54ste nog geen job had, moest ik naar een arbeidsintegratiebureau. Dat was heel vernederend. Op een bepaald moment kwam een student aan wie ik les had gegeven, beoordelen hoe goed ik kon solliciteren. Een keer verplichten ze me te solliciteren op een HR-functie bij de Chiro, anders zouden ze me schrappen. Toen ik aankaartte bij de VDAB dat dat mij echt niet lag, zeiden ze: ‘Wees blij dat ze je geen job als poetshulp voorstellen.’

     Dat is inderdaad schrijnend. Ik kan mij in die situatie inleven. Als ik op mijn 54ste als leraar was ontslagen, en er was geen werk in het onderwijs, dan hadden ze mij misschien ook een job voorgesteld als rekkenvuller of kassier. Maar het zou ook schrijnend geweest zijn als andere rekkenvullers of kassiers belastingen hadden moeten betalen om mijn uitkering te bekostigen. Toen mijn vrouw ontslagen werd als hoofdredacteur, heeft ze zich voor alle zekerheid ingeschreven bij een poetshulpbedrijf. Gelukkig vond ze op de valreep nog een job in haar vertrouwde branche.