Slechts heel af en toe bekijk ik de artikels op De Wereld Morgen. Ik heb voor mijzelf een overzichtelijke doch wellicht voorbarige conclusie getrokken: ‘links van de PVDA’ of ‘de site die durft schrijven wat de PVDA niet durft zeggen.’
De organisatie was voor het komende jaar 250.000 euro subsidie beloofd, maar dat wordt nu met 100.000 euro verminderd tot 150.000 euro, ‘ondanks haar gunstige evalutie’. Rechts vindt dat nog altijd te veel en haalt aan dat subsidies voor De Wereld Morgen eigenlijk subsidies zijn voor de PVDA. Dat hoofdredacteur Seppe De Meulder enige tijd voor die partij heeft gewerkt wordt als argument ingebracht.
Ik laat het aan anderen over om te onderzoeken of er organisatorische banden bestaan tussen De Wereld Morgen en de PVDA. Mij interesseert zoiets niet. Seppe De Meulder heeft een verontwaardigde tekst geschreven* waarin hij zijn verleden bij de PVDA uit de doeken doet en uitlegt waarom hij zijn betrekking bij die partij heeft opgezegd.
‘Na zes maanden was het voor iedereen duidelijk dat ik veel te eigenzinnig ingesteld ben om voor een politieke partij te kunnen werken en diende ik mijn ontslag in. Dat is ondertussen vijf jaar geleden.’
Ik geloof hem op zijn woord.
Maar nu stel ik mij de vraag: heeft De Meulder ook ideologisch en politiek afstand genomen van de PVDA? Toch niet in de teksten die ik van hem heb gelezen. En als hij inderdaad ideologisch en politiek ongeveer op de PVDA-lijn zit, waarom is hij dan zo verontwaardigd? Heeft hij ooit iets tégen de PVDA geschreven? Zelf werd mij door iemand die beter moest weten ooit aangewreven dat ik mijn standpunten coördineerde met de N-VA. Dat was niet waar. Ik ben nooit lid geweest van N-VA. Ik ken niemand persoonlijk die lid is van N-VA, behalve mijn tandarts. Ik ben geen aanhanger van het nationalisme, wat toch de N-VA-ideologie is.
Toch was ik niet érg verontwaardigd door de valse beschuldiging. Ik heb namelijk wel vaker een N-VA-standpunt verdedigd. Ik heb op enkele uitzonderingen na nooit iets tégen N-VA geschreven. Ik stem op die partij. Als iemand mij dan in de N-VA-hoek wil stoppen, heb ik dan het recht om verontwaardigd zijn?
De positie van De Meulder is natuurlijk enigszins anders. Hij moet niet zichzelf, maar zijn organisatie en haar subsidies verdedigen. Maar er zijn ook gelijkenissen. Mocht mijn blog subsidies van de staat ontvangen, dan zou ik enig begrip opbrengen voor een linkse agitator die beweert dat subsidies voor Clericks Weblog eigenlijk subsidies voor N-VA zijn. Het zou niet waar zijn, maar ik zou begrijpen wat men ongeveer bedoelt.
* De Meulder heeft aan zijn tekst een post scriptum toegevoegd over een heel ander onderwerp. Hij begrijpt niet waarom de thuisverpleegsters die van fraude verdacht wordt, en nog niet veroordeeld werd, met naam en foto in de pers komt. Ik begrijp dat ook niet. En ik begrijp niet waarom ik die terechte kritiek tot nu toe alleen hier heb zien voorbijkomen.
Citaat: "Hij begrijpt niet waarom de thuisverpleegsters die van fraude verdacht wordt, en nog niet veroordeeld werd, met naam en foto in de pers komt. Ik begrijp dat ook niet. "
BeantwoordenVerwijderenDat is makkelijk te begrijpen. De persoon in kwestie was een politica, verkozen, zetelend in de gemeenteraad. Blijkbaar vroeger voor Vooruit, nu VB. Niets merkwaardigs aan, politici - op eigen wens - lopen bewust in de kijker. De bevolking heeft legitieme interesse in het kennen van het niet strikt private reilen en zeilen van hun verkozenen, meer dan bij niet-publieke personen.
Dit fenomeen komt regelmatig voor: bekende personen in de entertainment en politiek die hengelen naar publiciteit maar dan klagen als die publiciteit negatief is.
Zij hebben geen recht op klagen, zij willen publiciteit, maar kunnen niet selectief zijn... De grens ligt in strikt private materie, maar een aanklacht voor criminele daden is voor een politicus niet strikt privaat.
Trouwens, de politicus Didier Reynders wordt verdacht van financieel gesjoemel (loterij voor witwassen), maar hij is van de rechtse MR en een bourgeois-hoogverdiener. Daar hebben de extreem-linksen blijkbaar geen probleem mee dat dat gedetailleerd in de pers komt.
Get a life: als je verdienmodel publiciteit is, opzettelijk in de belangstelling komen, dan zal dat in goed en kwaad zijn, zonder dat je zelf kan censureren.
De grens is niet zo makkelijk te trekken. In elk geval had de fraude niets te maken met haar statuut van gemeenteraadslid, maar dat is niet het enige criterium. Bij Didier Reynders vond ik het ook normaal, zonder mij vragen te stellen. Bij een burgemeester of zelfs een schepen, zou ik sneller de anonimiteit laten varen, dan bij een gemeenteraadslid. Ik heb dat VTM-nieuws toevallig gezien in het gezelschap van een journalist en die viel van zijn stoel toen naam, foto en alle gegevens op het scherm te zien waren.
Verwijderen