zaterdag 14 juni 2025

Ive Marx over Harvard en Hollywood

     Ive Marx geeft ronduit toe dat hij fout was over Trump II. Hij had gedacht dat we min of meer hetzelfde zouden krijgen als met Trump I, en ik moet ook zoiets gedacht hebben, alhoewel ik mij vooral zorgen maakte over zijn Oekraïne-politiek. Marx somt op wat je ook elders leest: de farce van de invoerheffingen, de federale geldkraan voor wetenschappen die wordt dichtgedraaid, buitenlanders die gedeporteerd worden zonder juridische grond.
      Leuk vind ik de terloopse verwijzing naar Apocalypse Now! als samenvatting van de waanzin die zich in de VS voltrekt.

The horror, the horror, mompelt Marlon Brando op het einde van de film. Nooit in de filmgeschiedenis werd iemand die zijn tekst niet kon onthouden beter betaald om toch maar iets te zeggen.

      Ik herinner mij een vriend die bij het uitkomen van de film kordaat zei: ‘Marlon Brando wauwelt.’ Als ik de film nu zie denk ik, ja, Brando wauwelt, maar de boodschap komt aan, beter dan in het boek van Joseph Conrad of in de film van Nicholas Roeg. Maar dit terzijde.
     Marx haalt aan dat filmacteurs op het festival van Cannes geen grapjes meer maken over Trump. Bij elke vraag over Trump luidt het: volgende vraag. Marx schrijft.

Ineens zijn ze wel heel erg stil. Hollywood zwijgt, corporate America zwijgt, een groot deel van de academische wereld zwijgt, en de pers zwijgt.

        Bij dat zwijgen van Hollywood heb ik gemengde gevoelens. Toen die acteurs en actrices een grote mond opzetten over Trump vond ik hen pretentieus. Waar bemoeiden ze zich mee? Ze konden beter praten over hun nieuwste film. Maar nu ze zwijgen over Trump, vind ik ze laf. Zo ben ik nooit tevreden. 
     Dat de pers zou zwijgen, dat is iets anders. Dát zou vreselijk zijn. Maar zwijgt de pers? 
Verschijnen er geen kritische stukken meer over Trump in The New York Times, The Washington Post, The Wall Street Journal, The Atlantic en The New Yorker? 
     (DS 27/5)

 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten