Met Bernie Sanders op een eiland

De jonge Bernie wordt gearresteerd

     Ik behoor tot de generatie van Bernie Sanders. De senator van Vermont is wel vijftien jaar ouder, maar hij is, net als ik, een jongen van de sixties. Protestmarsen, studentenactivisme, ‘politiek bewustzijn’. Hij was enige tijd timmerman, en ik deed iets met metaal. Er is een foto waarop je ziet hoe een protesterende Bernie opgepakt wordt door twee politieagenten. Zulke foto’s zijn van mij ook gemaakt. De grappigste ervan verscheen in een plaatselijke krant met als bijschrift: “Jammer genoeg werd ook een onschuldige omstander gearresteerd”. De journalist zal gedacht hebben: ‘Die jongen draagt een colbertjasje en een das. Die hoort niet bij dat langharig, werkschuw tuig.’
     Maar anders dan ik maakt Bernie nu kans om president van Amerika te worden. Een heel, heel kleine kans, maar hij heeft het in de voorverkiezingen toch maar veel beter gedaan dan verwacht. Zijn boodschap slaat aan. De rijken worden rijker. De middenklassen blijven ter plaatse trappelen. Als we Japanse auto’s verbieden, komt er meer werk voor de Amerikaanse industriearbeider. En als we de rijken zwaarder belasten, krijgen de kleinverdieners een hoger loon. Tegen twee van die uitspraken valt trouwens niets in te brengen.
     Bernies boodschap slaat ook bij ons aan. Bij sommige facebookvrienden zie ik dat ze Bernies avonturen volgen op de voet. Ik herken dat. Vier jaar geleden volgde ik Ron Pauls avonturen op de voet toen die zijn kans waagde bij de voorverkiezingen. Ron was ook oud en deed het ook beter dan verwacht. Ron had libertaire ideeën, en was daarin misschien een beetje radicaal, maar zijn waarden vond ik wel fijn: meer vrijheid, meer eigen initiatief, meer eigen verantwoordelijkheid, minder staatsbemoeienis. En Ron zag er, net als Bernie, doodeerlijk uit. Geen man die het op akkoordjes gooide met rijkelui in ruil voor verkiezingsgeld.
     Maar onder ons: als ik onder politici een gezel moest kiezen om op een onbewoond eiland te overwinteren, dan koos ik noch Ron Paul, noch Bernie Sanders. Vooral tegen Bernie zie ik op. Hij kijkt meestal boos en spert zijn ogen. (hier) Als je hem voor een grote groep mensen bezig ziet, is hij een behoorlijke redenaar, maar je vraagt je af: houdt hij ooit op? Van Queen Victoria is bekend dat ze opzag tegen het wekelijkse onderhoud met haar eerste minister, toen die eerste minister William Gladstone (1809-1898) was. Ook Gladstone was een behoorlijk redenaar. ‘He takes me for an audience,’ zuchtte Queen Vicky.
    Twee jongens van de sixties op een onbewoond eiland ‘who take each other for an audience’ – nee dat zou alleen maar problemen geven.