Musk

Oligarch
     Ik heb niet bijgehouden hoe vaak ik stukken en commentaren las die waarschuwden voor Musk als oligarch. Musk zou zijn politieke connecties gebruiken om voor zijn bedrijven een monopoliepositie te verwerven. Maar nu zie ik een kop in De Standaard over het zakenimperium van Musk dat ‘sputtert’. ‘Het ziet er naar uit,’ besluit de journalist, ‘dat het onaantastbaar geachte monopolie van Musk … sneller dan gedacht doorbroken wordt.’ Je zou er haast aan toevoegen: ‘En daar is niets mis mee.’

Musk en Hitler
    Een recent X-bericht van Musk deel veel stof oplaaien. “Stalin, Hitler en Mao hebben geen miljoenen mensen vermoord. Dat deden hun werknemers in de publieke sector.” Het bericht werd uit vooringenomenheid, kwade wil of gebrekkige leesvaardigheid verklaard als een ‘vrijpleiten’ van Hitler*. Misschien had Musk moeten schrijven in de stijl van de Grote Proletarische dichter Bertolt Brecht, in zijn ‘Vragen van een lezende arbeider’. Een fragment luidt:

     De jonge Alexander veroverde Indië.
     Alleen hij?
     Caesar versloeg de Galliërs.
     Had hij niet op zijn minst een kok mee?

Musk had op die plaats enkele verzen kunnen toevoegen

     Hitler vermoordde zes miljoen Joden.
     Wie zorgde voor het transport?
     De glorieuze Stalin zuiverde zijn eigen ambtenarentroep.
     Waren er daarna minder ambtenaren?
     Mao riep de culturele revolutie uit.
     Wie riep mee?

Trump en Musk
     Met mijn commentaren over Trump maak ik veel mensen ongelukkig, omdat ik Trump te veel verdedig, omdat ik hem te weinig verdedig, omdat ik mij moei met zaken die mij niet aangaan, of omdat ik altijd hetzelfde schrijf. Die laatste kritiek komt hard aan, omdat ik dat probeer wat variatie in mijn schrijfsels te brengen. Maar ik begrijp het wel. Men kijkt naar de bottomline, trekt daar een eigen conclusie uit, en wonder boven wonder is dat altijd een conclusie die in de woordjes ‘pro’ of ‘contra’ kan worden samengevat. En dié woordjes bieden niet veel ruimte voor variatie.
     Eerlijk gezegd heb ik weinig zin in die pro-contra discussie. Ik weet te weinig van Amerika om te oordelen. Een lezer verweet mij onlangs dat ik ‘prat ging’ op mijn gebrek aan Amerikaanse kennis. Dat is een misverstand. Ik schaam mij voor die gebrekkige kennis, ik geef ze voor alle duidelijkheid toe, en stel er Bjorn Soenens, Steven De Foer en De Standaard verantwoordelijk voor. Als die beter hun best deden om voor- en tegenstanders van Trump aan het woord te laten, zou ik het veel makkelijker hebben om bijvoorbeeld hard core Trump-tegenstander te worden, of juist niet.
      Maar af en toe is er iets waar ik zeker van ben. Trump had zijn verkiezingsnederlaag moeten aanvaarden. Trump zit fout met zijn importheffingen. En als er ooit een ruzie komt tussen Trump en Musk (DS 8/4) sta ik aan de kant van Musk. 

Techmiljardairs en America-First populisten
     De Standaard (10/4) wijdt opnieuw een stuk aan de ruzie binnen het Trump-kamp. De ‘rechtse techmiljardairs’ supporteren voor lage belastingen, deregulering en vrijhandel; de America-First populisten willen de Amerikaanse arbeiders afschermen van buitenlandse concurrentie. Het is mogelijk dat de twee kampen gedreven worden door hun eigen belangen: verhogen van de winst voor de enen, binnenhalen van stemmen voor de anderen. Het is ook mogelijk dat ze allebei gedreven worden door de oprechte overtuiging dat het beleid dat ze voorstaan de welvaart van het hele land ten goede zal komen. Dan kan ik alleen zeggen dat de rechtse techmiljardairs ongeveer gelijk hebben, en dat de America-First populisten zich illusies maken.

* Over Musk die Hitler zou vrijpleiten, zie ook mijn stukje hier. https://philippeclerick.blogspot.com/2025/03/elon-musk-hitler-en-de.html