Den Piketty

    Van Thomas Piketty’s “Kapitaal in de 21ste eeuw” zijn al honderdduizenden exemplaren verkocht, waardoor de auteur nu tot de 10 % rijksten behoort waar hij graag over schrijft. Zekere Victor Broers heeft het boek “samengevat in Nederlands perspectief.” Wat blijkt? Ook in Nederland bestaat, net als in de VS en in Botswana, een groep van 10 % rijksten. Het tegenovergestelde had me verbaasd. Die 10 % verdient in Nederland 30 % van alle inkomen, bezit 55 % van alle vermogens en betaalt 70 % van alle belastingen. *
    Het boekje van Broers (175 blz.) is een beetje slordig geschreven. Ergens staat dat Piketty zijn “wetenschappelijke pet afzet” en die “plaats laat maken voor een politieke bril”. Als je je pet vervangt door een bril, is een kou zo gevat. Broers heeft het de hele tijd over Piketty’s ‘Capital’ – op zijn Engels, terwijl het een Frans boek is. Ook brengt hij een paar keer de beroemde schrijver De Balzac ter sprake. De Balzac? Moet dat niet zijn: den Balzac?** Ik ben gisteren nog met den Balzac op café geweest. Den Beaumarchais was er ook. Alleen den Tocqueville was er weer niet, zoals gewoonlijk.
   Hierboven: Piketty (Thomas); hieronder: andere grote Fransen: Beaumarchais (Pierre-Augustin-Caron de), Tocqueville (Alexis de), Laclos (Choderlos de), Balzac (Honoré de), Maupassant (Guy de). 



 Oorspronkelijk geplaatst op 26 november 2014

* Volgens een OESO-rapport van 2018 bezit in België die 10 % rijksten ongeveer 42 % van het totale privévermogen; in Nederland is dat 68 %. Het Belgische cijfer is te verklaren door het hoge percentage van privéwoningbezit. In Nederland is veel vermogen opgeslagen in institutionele pensioenfondsen die buiten de berekening van het privévermogen vallen.

** Op Facebook zijn heel wat reacties gekomen over de uitspraak van het lidwoord voor mannelijke eigennamen. Sommige lezers vonden dat je wel den Balzac kon zeggen maar niet den Laclos. Naar mijn Zuid-West-Vlaams taalgevoel wordt dat lidwoord ruwweg op drie verschillende manieren uitgesproken: den Aragon, dem Balzac en de(n) Laclos. In het laatste geval wordt de n niet uitgesproken maar wordt de doffe e die genasaliseerd, zoals in het Franse un, maar dan minder geprononceerd.