De verfilming van The
Cain Mutiny (1954) is een ‘minor classic’ over de Amerikaanse zeeoorlog tegen
de Jappen. Humphrey Bogart is de neurotische kapitein van een destroyer, een
klein oorlogsschip. Hij speelt voortdurend met een stel knikkers in zijn hand, maakt
zich druk over het uniform van de soldaten, laat het schip rondjes draaien en
maakt zijn officieren wakker midden in de nacht om op zoek te gaan naar een
paar gestolen aardbeien. Wat zal dat worden als er een gevaarlijke situatie
opduikt? Drie officieren willen de admiraal waarschuwen. Ze gaan aan boord van het vliegdekschip waar die admiraal kwartier houdt. En dan doet de regisseur iets slims. Je ziet een mooi totaalbeeld van dat enorme vliegdekschip. Vergeleken hiermee is de destroyer een speelgoedbootje. Ik begreep: iemand die aan het hoofd staat van zo’n reuzenschip heeft wel wat anders aan het hoofd dan knikkers en aardbeien en gekke kapiteins van speelgoedbootjes. En net op het moment dat ik dat begreep, begrepen de officieren het ook. Ze zouden maar niets zeggen tegen de admiraal. Zo’n admiraal leeft in hogere sferen.
Oorspronkelijk geplaatst op 19 november 2014
Geen opmerkingen:
Een reactie posten