Lars Trier – hij voegde het aristocratische voorzetsel ‘von’ toe aan zijn naam, maar daar doen wij niet aan mee – , Lars Trier dus, werd in 1988 benaderd door de Deense televisie. Of hij een oud scenario van zijn landgenoot Carl Dreyer (1889-1968) wou verfilmen? Het verhaal van Medea? Dat wou Lars graag want zijn vorige film had maar vijfduizend toeschouwers gelokt.
Het filmen liep niet van
een leien dakje. Lars, die niet helemaal goed bij zijn hoofd is, kreeg
visioenen van Dreyer; de technicus verantwoordelijk voor de kleurcorrecties was
kleurenblind; en een oude acteur, die nog met Dreyer gewerkt had, kon zijn tekst
niet onthouden. Goede raad was duur. Lars begon te schrappen in de tekst van de
vergeetkop. Een lange monoloog werd herleid tot één kreet: ‘Medea!’ Toen de
camera zich dan richtte op de acteur zei die: ‘Euh verdomme, hoe heet ze ook
weer?’ Ja, vergeetachtigheid, ik weet er alles van.
Oorspronkelijk geplaatst op 6 november 2014
Hier is het dus allemaal begonnen :)
BeantwoordenVerwijderen