De vader van de Amerikaanse
toneelschrijver Arthur Miller (1915-2005) was een Joods-Poolse immigrant die
luisterde naar de naam Isidoor Mahler. Dat werd veranderd in Miller, wat óók
molenaar betekent. De ouders van Isidoor dachten dat hun zoon achterlijk was en
hielden hem daarom thuis van school, waardoor hij zijn leven lang analfabeet
bleef.
Isidoor ging zoals zoveel andere Joodse kinderen in New York werken in een naaiatelier in Lower East Side. De werkplaatsen waren er miserabel, de arbeidsdagen lang en de lonen laag. Maar de immigranten waren vol van de Amerikaanse Droom: door hard werken kon je uiteindelijk miljonair worden. Nu werden er weinigen miljonair, maar het resultaat was toch maar dat iedereen hard werkte. En sommigen werden wel degelijk steenrijk … zoals Isidoor. Van kleermaker werd hij klerenfabrikant. Hij ging wonen op een ruim appartement bij Central Park, droeg een geklede jas en hoge hoed en schafte zich een automobiel met chauffeur aan.
Een van Isidoors zakenvrienden was William Fox, een wolhandelaar die zijn geluk in Hollywood wou beproeven. Hij vroeg Isidoor om een investering van $ 50 000 in ruil voor een pak aandelen in zijn nog op te richten filmstudio. Maar de klerenfabrikant betrouwde het zaakje niet, want wolhandelaren waren sjoemelaars die stroken van de stof knipten en de afgenomen lengte dan toeschreven aan het ‘krimpen’ van het weefsel. Isidoor besliste om zijn geld te investeren in solieder ondernemingen … die één voor één over de kop gingen na de beurscrash van 1929. De Millers werden arm en verhuisden naar Brooklyn. De filmstudio van Fox werd dan weer een van de welvarendste ondernemingen ter wereld.
Arthur Miller, de zoon van Isidoor, werd, na een reeks magere jaren als werkstudent, magazijnier en pijpfitter op een scheepswerf, op zijn beurt steenrijk – door het schrijven van toneelstukken waarin hij de Amerikaanse Droom hekelde als een illusie. Hij was vijf jaar getrouwd met Marilyn Monroe, steractrice van Twentieth Century Fox.
Oorspronkelijk geplaatst op 6 april 2015
Isidoor ging zoals zoveel andere Joodse kinderen in New York werken in een naaiatelier in Lower East Side. De werkplaatsen waren er miserabel, de arbeidsdagen lang en de lonen laag. Maar de immigranten waren vol van de Amerikaanse Droom: door hard werken kon je uiteindelijk miljonair worden. Nu werden er weinigen miljonair, maar het resultaat was toch maar dat iedereen hard werkte. En sommigen werden wel degelijk steenrijk … zoals Isidoor. Van kleermaker werd hij klerenfabrikant. Hij ging wonen op een ruim appartement bij Central Park, droeg een geklede jas en hoge hoed en schafte zich een automobiel met chauffeur aan.
Een van Isidoors zakenvrienden was William Fox, een wolhandelaar die zijn geluk in Hollywood wou beproeven. Hij vroeg Isidoor om een investering van $ 50 000 in ruil voor een pak aandelen in zijn nog op te richten filmstudio. Maar de klerenfabrikant betrouwde het zaakje niet, want wolhandelaren waren sjoemelaars die stroken van de stof knipten en de afgenomen lengte dan toeschreven aan het ‘krimpen’ van het weefsel. Isidoor besliste om zijn geld te investeren in solieder ondernemingen … die één voor één over de kop gingen na de beurscrash van 1929. De Millers werden arm en verhuisden naar Brooklyn. De filmstudio van Fox werd dan weer een van de welvarendste ondernemingen ter wereld.
Arthur Miller, de zoon van Isidoor, werd, na een reeks magere jaren als werkstudent, magazijnier en pijpfitter op een scheepswerf, op zijn beurt steenrijk – door het schrijven van toneelstukken waarin hij de Amerikaanse Droom hekelde als een illusie. Hij was vijf jaar getrouwd met Marilyn Monroe, steractrice van Twentieth Century Fox.
Oorspronkelijk geplaatst op 6 april 2015
Geen opmerkingen:
Een reactie posten