Vermakelijk is de politieke kant van de zaak. Het hele project kreeg de zegen van de vorige Vlaamse regering die al begon te dromen van Werkgelegenheid, Internationaal Aanzien en Economische Vooruitgang. Nu zitten de socialisten niet meer in de regering en zijn ze tégen. Dat is ‘de bonne guerre’. Maar dan komen de kritische geluiden in de media: obsceen winstbejag, verloedering van de stadswinkels, fileleed voor wie om een andere reden naar Brussel wil … De burgemeesters van Vilvoorde, Mechelen en Leuven laten van zich horen. De liberalen en christendemocraten worden plots heel kritisch. Alleen NVA ziet geen reden om van standpunt te veranderen.
Het doet allemaal een beetje denken aan die aflevering van ‘Yes Minister’. Een Italiaanse chemisch bedrijf heeft besloten om de productie van propanol naar Engeland over te brengen. Jim Hacker, de minister, begint al te dromen van Werkgelegenheid, Internationaal Aanzien en Economische Vooruitgang. Maar dan komt de pers te weten dat propanol eigenlijk metadioxine is, en dioxine was de chemische stof die verantwoordelijk was voor de grote milieuramp van Seveso in 1976, waarbij duizenden kippen en konijnen omkwamen en honderden mensen erge acne kregen. Nu had metadioxine evenveel te maken met dioxine als keukenzout met natrium of chloor, maar die fijne onderscheiden willen wel eens vergeten worden, weet Jim Hacker. Hij keert zich tegen het project en wordt ingehaald als een volksheld. Als ik de NVA was, zou ik snel van standpunt veranderen. Maar ik ben dan ook een bange wezel.
Oorspronkelijk geplaatst op 11 maart 2015
Geen opmerkingen:
Een reactie posten