Zijn poezen slim?

     In al die jaren dat ik op Facebook verblijf, heb ik nog geen enkele keer een foto van onze poes geplaatst, maar nu de grote mode over is, kan het wel, vind ik. Daar hoort een stukje bij.
     Goed. Dan bezin ik mij even over de oude vraag of poezen nu slim zijn, dan wel dom. Ze kunnen kracht en hoek berekenen die nodig is voor een succesvolle sprong naar de tafel. Dat is slim. Studenten van een technische hogeschool die een  robot hetzelfde kunstje willen laten uitvoeren, zullen een ontzaglijke rekencapaciteit moeten voorzien. Anderzijds, die poezen brengen een muis binnen, spelen er wat mee, en één op de twee keer kan de muis ontsnappen. Dat is dom, althans van de poes. Verder: je kunt poezen, dat is bekend, geen kunstjes aanleren, en je kunt ze niet opvoeden. Dat zou je kunnen zien als een bewijs van hun domheid, of misschien juist van hun slimheid.
        Sterk vind ik de manier waarop een poes de deur open krijgt.  Wat onze poes meestal doet is janken en miauwen tot één van ons het moe wordt en de deur open doet. Dat is geen slimheid, maar doorzettingsvermogen. Soms, als de deur op een kier staat, duwt ze met haar kopje de deur open. Nu, dat had ik zelf ook gevonden. Maar soms is de deur te zwaar en de weerstand te groot. En dan doet de poes iets slims. Ze richt zich op in haar volle lengte en duwt, met haar lichaam als verlengde ‘machtarm’  in een hoek van plusminus 45 graden tegen de deur. Ik heb als kind geleerd over Archimedes en de hefboom en de lastarm en de machtarm, maar hoe een poes zulke dingen weet, dat is mij een raadsel.
     Ook sterk is de manier waarop een poes menselijke lichaamstaal inschat. Zo’n vijfentwintig keer per dag vraagt onze poes om eten. Dan ga ik in het bakje kijken, en als er volgens mij nog genoeg is, loop ik weer weg, naar de keuken bijvoorbeeld, om de vaatwas leeg te maken. Ik ben nog lang niet tot bij de vaatwas gekomen of de poes komt achter mij aan, en slaat boos een klauw in een van mijn hielen, wat pijnlijk is, want ik loop thuis op open pantoffels rond. Ik moet het wondje dan ontsmetten. Maar vaak gaat het anders. Ik ga naar het bakje kijken, besluit dat er inderdaad wat eten bij mag, en loop naar de keuken om een nieuw blikje te halen. Dan komt de poes niet achter mij aan maar blijft bij haar bakje wachten. Aan mijn manier van lopen heeft ze gezien dat ik niet van plan ben om de vaatwas leeg te maken, maar om een blikje voor haar te halen.