Bernie Sanders

      Wat doe je als je in gezelschap een mop hoort waarvan de strekking je niet bevalt? Een korte grijnslach lijkt mij het beste. Als het een heel goeie mop is, kun je ook hartelijk meelachen, zelfs al wordt je favoriete partij of je diepste overtuiging dan over de hekel gehaald.  Maar dat is nu iets wat je zelden ziet bij de zogenaamde “politiek correcten”. Zodra thema’s worden aangeroerd als vrouwenrechten, migranten en gelijke-kansenbeleid (en ook een beetje milieu, verkeer en gezonde voeding) op een manier die hen niet aanstaat krijg je: verontwaardiging, boosheid, woede, kortom – protest.
      Ik heb lang gedacht dat ‘politiek correct’ ongeveer hetzelfde betekende als ‘politiek links’. Sinds ik op Facebook vertoef weet ik beter. Je kunt best links en socialist zijn, tegen multinationals en grootverdieners en tegen de hele vrije markt, en verder gelijkmoedig blijven bij de vraag of je een jonge vrouw aanspreekt met ‘juffrouw’ of ‘mevrouw’. Ook kun je waardering opbrengen voor vakbondsacties, meer werklozensteun en – godbetert – meer belastingen, en tegelijk van mening zijn dat migranten zich toch wat beter moeten aanpassen aan sommige Westerse waarden. En dat ze zich niet allemaal tegelijk en in één keer in ons land moeten komen vestigen.
      Politiek correct denken kom je voorts niet vaak tegen bij de kleinverdieners die vroeger, en nog altijd een beetje, het fundament vormden van de linkse partijen. Het is meer iets voor de opiniemakers – de klerken, waar Julien Benda zich in zijn beroemde ‘La trahison des clercs’ (1927) over opwond. Kijk naar de Verenigde Staten. Daar doet voor het eerst sinds lang een echte linkse socialist mee aan de Democratische voorverkiezingen: Bernie Sanders, een ex-schrijnwerker, die opkomt voor de werkman en tegen het grootkapitaal. En wat schreef de Amerikaanse pers? Dat Bernie de “nieuwe maatschappelijke thema’s” verwaarloosde. Terwijl hij vóór abortus, vóór het homohuwelijk en tégen kernenergie is. Maar de journalisten hebben Bernie door. Ze voelen dat dat niet de thema’s zijn waar zijn hart naar uitgaat. Om politiek correct te zijn moet je niet alleen voor bepaalde zaken zijn, en tegen andere, je moet er ook ‘helemaal voor gaan’, met opengesperde ogen en overslaande stem.
      En enkel lachen met de moppen van de eigen coterie natuurlijk. Al is dat laatste voor Bernie geen probleem. Lachen doet hij toch al niet zo vaak. Als het over de werkman gaat, kijkt hij boos. Dán spert hij de ogen wél.

Oorspronkelijk geplaatst op 14 augustus 2015

      Naschrift van 15 augustus. Pas mijn stukje gepost over political correctness, humor en Bernie Sanders en daar verschijnt op Knack.be een lang stuk van Rudi Rotthier over political correctness, humor en ... Bernie Sanders.