Ontsla ons nu! en andere kortjes

Ontsla ons nu!
De vakbonden verzetten zich tegen de overname van Delhaize-winkels door zelfstandige franchisehouders. De werknemers zouden onder het nieuwe beheer wellicht iets minder verdienen, flexibeler moeten werken en bovendien niet zeker weten of hun Delhaize-winkel na de overname wel rendabel zou zijn en dus open zou blijven. Dan nog liever een collectief ontslag, vinden sommigen, met een ruime ontslagvergoeding voor iedereen, een brugpensioen voor de oudere werknemers, en de keuze tussen ander werk zoeken of een werkloosheidsvergoeding voor de jongere werknemers.
Werknemers die eisen om ontslagen te worden, het blijft iets vreemds. Maar het ligt niet in mijn aard om daar verontwaardigd over te zijn. Ik houd mij in zulke gevallen aan de stelregel: don’t blame the player, blame the game.

Gigantisme of monopolie
Oud Parochieblad-hoofdredacteur Mark van de Voorde plaatste op Knack.be enkele bedenkingen bij de zaak-Delhaize. Hij begint met de stelling dat franchisehouders van een Proxy Delhaize-winkel geen echte zelfstandigen zijn en eindigt met een aanklacht dat grote multinationale concerns ‘razendsnel’ en ‘wereldwijd’ een monopolie aan het verwerven zijn over productie en verkoop. Ik denk dat Van de Voorde hier twee zaken door elkaar haalt: gigantisme en monopolievorming. Gigantisme ontstaat als kleine bedrijven plaats ruimen voor grote bedrijven, terwijl die grote bedrijven elkaar blijven beconcurreren. Gigantisme leidt tot killere menselijke relaties* maar ook tot goedkopere producten. Met monopolievorming gaat het om iets helemaal anders. Daarmee krijg je geen goedkopere maar duurdere producten, want de monopolist is de enige die iets aanbiedt en hij kan dus vragen wat hij wil. Colruyt is een gigantisch bedrijf, maar de rode prijzen zijn het tegenovergestelde van monopolieprijzen. Dat ziet het kleinste kind.
Toch zal het discours van Van de Voorde blijven appelleren aan diegenen die het gigantisme verwerpen om menselijke redenen**, en die daarvoor graag de economische drogreden van monopolievorming door de vingers zien.

Eerst alles kapotconcurreren en dan …
Mijn vader had de ziel van een middenstander en was 60 jaar geleden al een groot tegenstander van supermarkten. Eerst lokken ze je met lage prijzen, zei hij, ze concurreren alles kapot, en nadien, als ze alleen overblijven zullen ze hun prijzen met 200 of 300 procent opslaan. Ondertussen zijn we 60 jaar verder. Er is veel kapotgeconcurreerd. Er is veel in de plaats gekomen. Maar supermarkten waar alles 200 of 30o procent duurder is dan in de kleinhandel, dat hebben we nog niet gezien.

Guilt by association
Ik las ergens dat een fatsoenlijk stukjesschrijver onmogelijk nog iets op Doorbraak kon plaatsen, nu Cliteur er een positieve recensie geplaatst had over het laatste boek van Baudet. Als ik dat dus wel doe, wat ik van plan ben, dan associeer ik mij met Doorbraak dat op zijn beurt geassocieerd is met Cliteur, die op zijn beurt geassocieerd is met Baudet,  die zich op zijn beurt geassocieerd heeft met antisemitische twitteraars. 
Mijn reflex is omgekeerd. Ik ben altijd geneigd om te dissociëren. Mocht ik een tractaat van Hitler tegenkomen waarin hij een vergelijkende studie maakt van het Duitse protestantisme en het Duitse katholicisme door de eeuwen heen, dan zou ik dat tractaat geloof ik in de eerste plaats op zijn merites beoordelen. De filosoof Popper had dat ook. Hij prijst Lenins boek Empiriocriticisme en materialisme omdat het goede argumenten voor het filosofisch realisme bevat. Daarmee dissocieert Popper die argumenten niet alleen van Lenin als politicus, maar ook van de fanatieke en uiterst onverdraagzame toon van het boek, een toon waar elke andere filosoof zich een hoedje van schrok.

Oude mannetjes
Als ik op straat een oud mannetje zie, kan ik mij vaak min of meer voorstellen hoe hij er als jongen moet hebben uitgezien. Ik kan mij zelfs zijn gezicht ongeveer voorstellen. Maar bij een oud vrouwtje kan ik mij nooit voorstellen hoe ze er als meisje uitzag.

Hallo
Zijn er naast mijn vrouw en ik nog andere supporters van VTM-weerman David Dehenauw? Die man is kostelijk. Aan het einde van Het Nieuws doet hij een korte interventie over het weer waar niet veel aan te beleven valt, maar na een kort reclameblokje volgt dan de hoofdschotel: Het Weer. ‘Hallo,’ zegt David, op een toon die zo vlak is als de Noord-Europese Laagvlakte. ‘Hallo,’ antwoordden mij vrouw en ik, unisono, in een poging om de montere monotonie van David zo goed mogelijk te benaderen.
Probeer het eens, beste lezer, je wordt er vrolijk van.

Actiefilms
Voor ontspanning grijp ik hoe langer hoe meer naar actiefilms. Dat is eigenaardig, want er zijn heel veel slechte actiefilms, en bovendien hou ik niet zo van actie. Actiescènes spoel ik meestal versneld door. Maar als ik moet kiezen tussen een heel slechte actiefilm en een heel slechte romantische komedie, dan kies ik de heel slechte actiefilm. Trouwens, maakt men nog goede romantische komedies?

* Misschien leidt de neergang van kleine zelfstandige ondernemers en handelaars ook tot politieke verschuivingen doordat de typische middenstandsmentaliteit uit de maatschappelijke puzzel verdwijnt.
** Of om ideologische ‘antikapitalistische’ redenen, wat bij Vande Voorde ook wel eens het geval zou kunnen zijn.