Op mijn FB-pagina vinden soms verwoede discussies plaats over de Gaza-oorlog, en dan vooral over het grote aantal burgerslachtoffers. De Pro-Palestijnen beweren dat het Israëlisch leger doelbewust scholen en ziekenhuizen bombardeert om zoveel mogelijk burgerslachtoffers maakt, en de pro-Israëli’s beweren dat Hamas-strijders zich doelbewust in scholen en ziekenhuizen installeren met hetzelfde doel: dat er zoveel mogelijk burgerslachtoffers zouden vallen zodat de anti-Israël haat nog groter wordt.
Die laatste speculatie doet mij denken aan een film die ik zag toen ik dertien was: Villa Rides (1968) over de Mexicaanse revolutionair Pancho Villa. Het was een film met Yul Brynner die dit keer, anders dan toen hij Ramses speelde in The Ten Commandments, wél haar op zijn hoofd had. In het begin van de film heeft het leger een groep dorpelingen gevangen genomen omdat ze sympathiseren met de revolutie. Ze staan klaar om opgehangen te worden. Villa en zijn mannen staan verdekt opgesteld, maar ze grijpen pas in nadat de dorpelingen opgehangen zijn.
Een van de revolutionairen legt het uit aan een Amerikaanse wapensmokkelaar (Robert Mitchum).
- Wat was dat?
- Wel, het zit zo. Onze leider liet het leger voor een poos zijn gang gaan met de dorpelingen, in plaats van onmiddellijk aan te vallen.
- Bedoel je dat hij hier op tijd was om dat te verhinderen?
- Wel, het zit zo. De dorpelingen houden van de leider, ze houden van Mexico, maar ze haatten de vijand niet genoeg om te vechten. Nu wel.
Ik heb geen idee of Pancho Villa echt zo te werk ging. Ik zou het kunnen uitzoeken in onpartijdige geschiedenisboeken, geschreven vele jaren na de feiten, door geleerden die zich hun hele leven lang sine ira et studio gespecialiseerd hebben in de Mexicaanse revolutie. Maar als ik zou willen weten of het Israëlische leger, dan wel de Hamas-leiding, doelbewust het aantal burgerslachtoffers zo hoog mogelijk wil krijgen, waar zou ik vandaag die onpartijdige bronnen kunnen vinden? Het zou mij verwonderen. Misschien zullen er in de toekomst notulen van vergaderingen worden gevonden waar dergelijke zaken werden beslist*.
* En ondertussen weten we natuurlijk wel iets over de intenties van de strijdende partijen in Gaza. Over de rules of engagement van het Israëlische leger bijvoorbeeld. Ik schreef daarover: ‘We weten precies welk soort organisatie Hamas is, als je denkt aan het bloedbad van 7 oktober. We weten met zekerheid dat het Israëlisch leger het oorlogsrecht overtreedt, als we lezen wat de Israëlische militair Nadav Weiman schrijft (DS 20/10/23) over de ‘rules of engagement’. De eerste regel is het ‘nul risico voor de eigen soldaten’. Dat betekent, zo zeker als één plus één twee is, dat het ‘veiligheidsrisico verplaatst wordt naar de burgers van Gaza’. Dat is een wrede aanpak, maar ik zou niets liever willen dan dat Hamas die regel overnam: nul risico voor eigen volk.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten