Affiches

 

Focus op de weg
     Als ik op de autosnelweg rijd, word ik de laatste tijd om de tien minuten afgeleid door een grote affiche op de berm. Op die affiche staat een man in een houthakkershemd, zijn haar is strak achterover gekamd, hij heeft een rare baard, een rare uitdrukking op zijn gezicht en maakt een raar gebaar met zijn armen. Als je goed kijkt, zie je dat hij wijst naar de weg naast hem, en als je heel goed kijkt, zie je dat die weg géén snelweg is. De figuur van de man lijkt uitgeknipt uit een foto en dan op een andere foto geplakt. Ik probeer altijd oogcontact te maken met die rare man.
     En terwijl ik dat doe,  gebeurt altijd hetzelfde: dan zie ik aan de linkerkant van de affiche weer de boodschap: ‘FOCUS OP DE WEG - niet op je gsm’.

 Verkiezingsaffiches
    De prijs voor de best gestroomlijnde verkiezingsaffiches gaat dit keer naar Vooruit. De achtergrond heeft altijd dezelfde egale kleur van ossenbloed. De kandidaten kijken niet voor zich uit, maar staren naar rechts, naar de mooie toekomst die ons te wachten staat als zij verkozen worden. Sommige kandidaten glimlachen, maar het effect is nog groter als ze vastberaden kijken, met lichtjes geheven kin, zoals bijvoorbeeld Melissa De Praetere dat doet. De affiches doen denken aan die van de communisten en de nazi’s in de jaren 30. Die waren daar ook goed in. En de maoïsten van de jaren 70. En de reclamemensen van Perrier. Ik ben om politieke redenen geen bewonderaar van Melissa, maar die affiche ontroert mij.