Kwijt

      In een beroemd lied zong Boudewijn de Groot dat hij nog schoenen had staan in Madrid, een zak wasgoed in Parijs en een koffer met onduidelijke inhoud in Berlijn. Hij ging er optimistisch van uit dat die schoenen, dat wasgoed en die koffer daar nog altijd op hem wachtten en vroeg zich af of hij ze moest ophalen. Maar misschien waren ze ondertussen wel verdwenen. Alhoewel, écht verdwijnen ... Ik sprak ooit met een Argentijnse professor die zijn bril of zijn pijp kwijt was geraakt en jaren later die pijp of die bril in een volkomen andere omgeving terugvond. Hij vertelde dat aan de schrijver J.L. Borges, en die keek hem met zijn blinde ogen aan en antwoordde: ‘Claro, que nada se pierde.’ Niets gaat ooit verloren, of het nu een bril is, een pijp of een gele paraplu.
    Maar ondertussen raakt een mens af en toe wel iets kwijt op zijn levensweg: een trouwring, een mooie vulpen, een Raleigh-fiets die hij van zijn oudoom heeft geërfd, de 47 delen ‘Oeuvres complètes’ van Lenin … Nou ja, die laatste heb ik ergens aan een partijbibliotheek geschonken toen duidelijk werd dat ik daar niet veel meer in zou lezen. Na de ‘Keuze uit zijn werken’ en nog enkele apart uitgegeven brochures had ik Vladimir Iljitsj in grote lijnen wel begrepen. 
   En nu vinden we ook onze keukenschaar niet meer terug.
     Een uitgelezen plek om iets niet meer terug te vinden is een boekenkas*. Iemand vertrekt op reis naar Frankrijk en je wil hem je Michelin-gids uitlenen, maar die is spoorloos. Heb je die soms aan iemand anders uitgeleend? Ik heb jaren gezocht naar mijn exemplaar van Theory of Justice en ik heb verschillende vrienden ervan beschuldigd dat ze het boek hadden ontleend en nu weigerden om het terug te geven. Uiteindelijk bleek het boek een plankje lager te staan dan ik mij herinnerde. Sinds het boek weer gelokaliseerd is, heb ik het overigens niet meer geopend. Enkele jaren geleden bestelde ik een boek van Artis Historia met plaatjes uit de Vaderlandse Geschiedenis. Het boek is minstens 30 cm hoog, maar ik zie het nergens staan tussen de hoge ruggen in de kast. Wat zou ik de plaatjes graag nog eens bekijken!
     Van sommige dingen wéét ik overigens hóe ik ze ben kwijtgeraakt. Een groene lodenjas is zoekgeraakt op een woelige rechtbankzitting. Een mooi wit overhemd heb ik laten liggen in een hotel in Maastricht. Ik heb daarvoor gebeld, en ze hebben mij weliswaar een gevonden overhemd opgestuurd, maar het was het verkeerde. Toen ik 17 was las ik het boek 25 jaar Belgisch socialisme van Mieke Claeys-Van Haegendoren. Later kocht ik het en raakte het kwijt. Ik kocht het opnieuw, leende het uit aan een vriend, en een week later kwam die vriend om bij een auto-ongeluk. Op de begrafenis heb ik de ouders van die vriend er niet over durven aanspreken. Ik had een dvd van Heaven’s Gate waarvan ik wel eens de openingsscène** bekeek als ik wat de pest in had. Ik heb die uitgeleend aan mijn broer, en een paar dagen later werd bij hem binnengebroken. De dief moet onder tijdsdruk gehandeld hebben, want ongeveer het enige wat hij in zijn zenuwachtige haast meenam was de dvd-collectie.
     Mocht u, lieve lezer, ooit op een rommelmarkt de dvd van Heaven’s Gate zien liggen, dan weet u nu waar die vandaan komt.

 * Zie ook hier.
** Hier vind je een stukje van die scène, maar in de film was ze heel wat langer. En in de ‘original cut’ moet ze nóg veel langer zijn.