Ik ben nog altijd vlijtig bezig met
spullen weg te gooien die ik in mijn lerarenloopbaan verzameld heb*. Nu zijn de dvd’s aan de beurt. Het gaat om honderden stuks, allemaal mooi
opgeborgen in cd-doosjes en voorzien van een etiket. Compilaties met filmpjes bijvoorbeeld om
‘lichaamstaal’ te illustreren. Of een reportage over Hugo Claus met beelden van
de nonnenschool in Aalbeke waar hij, en ikzelf ook, op internaat zijn geweest
zijn. En dan ongeveer tachtig films die ik op 5, 10 en soms tot op 50 exemplaren
kopieerde om aan de leerlingen uit te delen** – verfilmingen van romans of
toneelstukken die ze thuis moesten bekijken – niet alle tachtig natuurlijk.
Dat weggooien, dat begrijp je wel, dient ecologisch te geschieden: de dvd’s bij het restafval, de cd-doosjes naar het
containerpark en de kartonnetjes aan de binnenkant van die doosjes bij het oud papier.
Hoe ging dat vroeger, vóór de ecologie? In
Wervik, waar ik ben opgegroeid, kreeg een gezin van de gemeente een metalen
vuilnisemmer waar alles in mocht en die werd wekelijks opgehaald. Je kon ook bij wijze van gunst
een tweede vuilnisemmer aanvragen. Maar ook dat was niet altijd genoeg om het
wekelijkse huisvuil te vergaren. Gezinnen die dicht bij de Leie woonden, zoals
wij, stopten het teveel aan huisvuil dan in een kartonnen doos, wandelden ermee naar de rivier en gooiden ze met alle kracht zover mogelijk in het water. De doos bleef dan een heel eind drijven, meegevoerd door de
stroming, en verdween uit het zicht bij de eerste grote bocht. Het
was niet helemaal legaal, en de kinderen van het gezin werden dan ook als verkenners vooruitgestuurd mochten er ooit politie-agenten of douaniers in de buurt zijn.
Er was ook een min of meer legale
oplossing. Je kon het overtollige huisvuil brengen naar de ‘Balokken’, een terrein, ook aan
de Leie, van enkele voetbalvelden groot, dat dienst deed als gemeentelijke stortplaats en
waar de stank van het huisvuil zich mengde met die van de rook die opsteeg uit
brandende autobanden en uit overal verspreid, altijd smeulend vuur.
Ik wou voor dit stukje de schrijfwijze van ‘Balokken’
opzoeken en kwam op deze foto die weergeeft hoe het terrein er nú uitziet.
** Ze moesten die daarna teruggeven, wat een hele boekhouding met zich meebracht. De laatste jaren waren de dvd’s
niet meer nodig en konden de films langs Smartschool of Onedrive gedeeld
worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten