woensdag 21 september 2016

De zaak Vuye & Co

    
   Omdat ik de politiek slecht volg, en meer naar de Simpsons kijk dan naar het Nieuws, had ik tot voor kort Hendrik Vuye maar één keer op de televisie gezien. Hij zei toen iets onduidelijks en flauws in het onderwijsdebat van 2014. De Wever zei enkele dagen later iets duidelijks en ferms in dat debat. Maar hoe meer ik erover nadenk, hoe meer ik tot de conclusie kom dat mijn herinnering mij bedriegt en dat het niet Vuye was maar Kris Van Dijck die toen iets onduidelijks en flauws zei. Als dat zo is had ik Vuye tot voor van de week nog nooit gezien. Ik weet van Vuye dus alleen wat ik van de week in de media las: dat hij professor Staatstrecht is, grondwetsspecialist, aanhanger van een ‘communautaire agenda’ en dat hij als nva-fractieleider in de Kamer niet erg populair was geweest onder de verkozenen van die partij. En nu is hij na een conflict met de partijleiding opgestapt, samen met een zekere Veerle Wouters
     De Amerikaanse econoom en columnist Thomas Sowell gebruikt vaak de uitdrukking ‘those of us who are not Republicans …’ en dan geeft hij goede raad over hoe de Republikeinen de zaken moeten aanpakken. Had ik dat ook moeten doen? Vanop mijn weblog Bart De Wever adviseren hoe hij de zaak Vuye en Co had moeten aanpakken? Dat hijzelf een aanvallende communautaire agenda had moeten aankondigen voor de volgende verkiezingen? Dat hij met meer vuur de boodschap van een onafhankelijk Vlaanderen had moeten uitdragen? Dat hij beter had moet luisteren naar de idealisten van de Vlaamse Beweging? Dat hij niet zo streng had moet reageren toen hij door Vuye werd bekritiseerd in de pers?
     Maar ik weet niet eens of dat goede raad is. Soms is het net beter om af te wachten dan om aan te vallen. Soms slaat ook een vurige boodschap niet aan. Soms luister je beter naar de realisten. En soms is het beter om streng te reageren. Er bestaat, geloof ik, geen algemene regel om uit te maken wanneer het ene beter is dan het andere.
      ’t Is nu in elk geval te laat, want Vuye en Wouters zijn vertrokken. Ik wens hen veel geluk toe, maar ook aan hen kan ik niet veel goede raad geven. Iemand stelde ergens voor dat ze een kleine Vlaamse partij zouden oprichten. Dan konden ze met een paar verkozenen ‘op de wip’ zitten bij de volgende regeringsformatie. Als de formatie dan wat moeilijk werd, konden ze een hoge prijs afdwingen voor hun steun of deelname aan de regering en konden ze zo hun confederale agenda realiseren samen met ... ja met wie eigenlijk? Dat moet toch eerst eens nader worden bekeken.
     Aangezien ik geen lid ben van de Alliantie, moet ik mij dat allemaal niet aantrekken. Dat politieke tegenstanders enig leedvermaak hebben? Ach, hoe zou ik zelf zijn? Dat kranten die weinig hebben met de Vlaamse zaak nu plots hun kolommen openstellen voor Vlaamse idealisten? Dat vind ik eigenlijk fijn voor die idealisten, want meestal lopen ze er wat verloren bij. Misschien krijgt een van hen wel een vaste column waarin hij wekelijks de kaakslagen … euh … aan de kaak kan stellen en de knieval van de nva kan laken. Die column zou bijvoorbeeld naast die van Abou Jahjah kunnen worden geplaatst.
     Toch beving mij ook een kleine ergernis, en wel toen ik de berichtgeving las die Het Nieuwsblad van 21 september aan de zaak wijdde. En dan heb ik het niet over het hoofdartikel want dat was zoals altijd een bron van vermaak. Maar in de verslaggeving werd ik pijnlijk getroffen door het woordje ‘blijkbaar’. De journalisten Pieter Lesaffer en Hannes Cattebeke schrijven namelijk: “We contacteerden gisteren een twintigtal parlementsleden, maar niemand wilde iets zeggen. De schrik zit er blijkbaar goed in om bij het minste verkeerde woord eenzelfde lot als Vuye en Wouters te ondergaan.”
     Blijkbaar? Hoe weten die journalisten dat – dat de parlementsleden zwijgen uit schrik? Ik zag vandaag op de televisie hoe Jan Jambon en Siegfried Bracke weigerden commentaar te geven. Zij zagen er niet erg bang uit. Ook Bart De Wever gaf geen commentaar. Had hij dan schrik dat hij hetzelfde lot zou ondergaan als Vuye?
     De kwestie is deze: ‘blijkbaar’ leidt een speculatie in, en speculaties zijn op hun plaats in krantencommentaren – niet in berichten. Die laatste moeten zich beperken tot de feiten. Een nette krant gebruikte vroeger bewoordingen als: ‘Een anonieme bron bevestigde ons dat dit zwijgen voortkwam uit schrik om bij het minste verkeerde woord – enzovoort.’ En als ze zo’n anonieme bron niet gevonden hadden die een verklaring wou afleggen over dat zwijgen, dan deed die nette krant er zelf het zwijgen toe.

8 opmerkingen:

  1. Belgischer kan het niet zijn bij de Alliantie. Een professor grondwettelijk recht aan de universiteit van Namen -hoofdstad van Wallonië- wordt buiten gebonjourd omwille van zijn separatistische revendicaties, samengevat in punt 1 van de beginselen van de Alliantie: de onafhankelijkheid van Vlaanderen. Nog afgezien van de noodzaak en de wenselijkheid, de uitvoerbaarheid van dergelijke kleinstaterij, vind ik het concept 'Vlaanderen' nogal moeilijk. De amateur-historicus in mezelf fluistert: is dat het Vlaanderen van de 13de of 14de eeuw? Behoort pakweg Brabant en Limburg daar toe? Of is het een pars pro toto voor de Nederlandstalige (althans de dialecten) Belgen? Ik wens Professor Vuye en Mevrouw Wouters (qui?) veel succes toe met hun nieuwe partij. Ik ben tamelijk Belgicain opgevoed, ik versta zelfs de eisen van de Vlaamse Beweging niet. Taalpariteit in het gerecht, de ambten, het onderwijs, bestuurlijke instanties, parlementen, de Vlamingen zijn overal dominant en comfortabel. Flaminganten à la Vuye en consorten dwalen door een gepasseerd station. Het kaakslag-flamingantisme is al reeds lang een Gouden-Visa-card flamingantisme.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Clerick, je gesofistikeerde pogingen om de bende van De Wever uit de wind te zetten zijn soms ontroerend. Dat zijn ze des te meer omdat je geen lid bent van de alliantie en dat je naar eigen zeggen de politiek slecht volgt. Is het daarom dat je je pijlen bij voorkeur op journalisten richt?
    Goed van je dat je die speculerende bende terechtwijst. Want jij hebt dus gezien dat Jambon en Bracke 'niet bang' waren. Kan kloppen, Ik heb die beelden ook gezien. 'Verwilderd' komt m.i. beter in de buurt. Ja, en zo zag de voorzitter er ook uit, maar dan gelardeerd met de droefenis die hij als beklagenswaardige zo goed weet vorm te geven.
    Je verwijst naar de tijd dat er een 'nette krant' bestond. Bedoel je de zuilgebonden kranten van voor het neoliberalisme?

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Of de Vlaamse kranten vroeger 'netter' waren weet ik eigenlijk niet. Ik heb nooit veel kranten gelezen en had me dus voorzichtiger moeten uitdrukken toen ik aan het speculeren sloeg.
    Hield De Standaard vroeger de commentaar beter van de berichtgeving gescheiden? Ik denk het. Zo'n knullig 'blijkbaar' - zou dat vroeger mogelijk geweest zijn in een zakelijk artikel? Ik denk het niet. Maar misschien vergis ik mij.
    Of de immer norse Jambon en de immer olijke Bracke al dan niet bang zijn voor partijsancties weet ik niet. Ook hierover kan ik alleen speculeren. Ik wou allen maar even mijn lichte ergernis uiten over een woordje dat in een zakelijk verslag opdook terwijl in een opiniërend artikel thuishoort.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Mmmmm, er is m.i. meer aan de hand dan een kleine ergernis over dat ‘blijkbaar’. In veel van je stukken ga je fijnmazig op zoek naar foutjes die je vervolgens inzet om de geloofwaardigheid van een geheel onderuit te halen.
      De methode is bekend. Hij wordt sinds jaar en dag ingezet tegen kritische journalisten, dissidente politici, linkse lieden, klokkenluiders… Van zodra zij een komma verkeerd plaatsen wordt die komma gebruikt om hele redeneringen onderuit te halen. De fouten, vergissingen en regelrechte leugens van meelopers, journalisten en politici die de status quo in stand houden daarentegen passeren moeiteloos de vermeend kritische blik.
      Ik ontwaar dus stemmingmakerij die onder het mom van objectiviteit De Wever & C° uit de wind zet.
      Je schrijft over ‘kranten die weinig hebben met de Vlaamse zaak’. Welke kranten zijn dat dan? Heb je het over De Morgen? Heeft die weinig met de Vlaamse zaak? Heeft DM ‘nu plots’ haar kolommen opengesteld voor ‘Vlaamse idealisten’? (…) Zelf erger ik me al enkele jaren aan de tribunes die flaminganten daarin krijgen. Je schrijft: ‘Die column zou bijvoorbeeld naast die van Abou Jahjah kunnen worden geplaatst.’ Bedoel je dan dat De Standaard de Vlaamse zaak niet genegen is? En komt dat doordat de heer De Wever een conflict heeft met die krant?

      Verwijderen
    2. In je eerste alinea, heb je een punt. Ik ben in mijn keuze niet neutraal. Ik bekritiseer fouten in linkse en politiek-correcte schrijverij, terwijl ik dezelfde fouten bij de andere kant ongemoeid laat (of misschien niet eens opmerk). Ik geloof wel dat dergelijke fouten van de twee kanten moeten worden bekritiseerd. Ik geloof zelfs dat dat een nuttig gesprek is tussen 'links' en 'rechts', zonder dat telkens de hele ideologie er bij betrokken wordt. We mogen niet vergeten dat zowel 'links' als 'rechts' ook voor een stuk bestaat uit een reeks kleine vooroordelen en kleine denkfouten. Kritiek daarop is nuttig, van welke kant ook, op welke kant ook.
      Je tweede alinea: ik bedoelde inderdaad De Morgen, Het Nieuwsblad en De Standaard. 'Weinig hebben met' was nogal vaag, maar misschien nog te sterk uitgedrukt. Ik voel die zaken niet goed aan want ik heb zelf weinig met de Vlaamse zaak. Maar je begrijpt wat ik bedoel: dat ze plots veel Vlaamsgezinder leken dan anders, misschien wel om de nva te beschadigen. Een interessante blik achter de schermen hierover vind je bij Jean-Pierre Rondas in zijn laatste bijdrage in Doorbraak. JPR werd benaderd voor commentaar op De Wever-Vuye, en toen die commentaar niet anti-nva bleek, was die plots niet meer nodig.

      Verwijderen
    3. Dat eerste begrijp ik niet. Als fouten, zoals je zegt, aan de twee kanten bekritiseerd moeten worden, dan moet je toch ook die ter rechterzijde bekritiseren. Schiet je daarin te kort omdat je zo ver naar rechts opgeschoven bent dat je de fouten in je nieuwe milieu, zoals je zegt, ‘zelfs niet opmerkt’? Is dat dan niet wat men zegt over de splinter in het oog van de andere? Vind je dat intellectueel eerlijk?
      Is dat iets wat je uit dat maoïsme naar die rechterzijde meegenomen hebt? Want daar waren, zo herinner ik me, die members toch ook bijzonder straf in.
      En voor wat de kranten betreft: De Wever volgt in zijn verhouding tot de pers een tactiek van het populisme (buitenlandse voorbeelden te over). Daarbij worden kranten als ‘politiek-correcte schrijverij’ weggezet. Dat levert die politici grote voordelen op: (1) elke kritiek getuigt van kwade bedoelingen van een vermeend links journaille, dat van de weeromstuit (2) elke wind die zo’n politicus laat vliegen diepgaand beschrijft. Tel uit je winst, want een West-Vlaams spreekwoord zegt: je staat beter in de gazet dan in de regen. Wie dat goed doet, beheerst het debat, zoals BDW dat inderdaad al lang doet.
      Zelf lees ik — ook veelal geërgerd, maar wellicht om andere redenen — DM en DS. Geen van die twee zijn/lijken plots Vlaamsgezinder dan anders. In beide worden al lang opinies van, wat jij noemt, ‘Vlaamse idealisten’ geplaatst.
      Het is wel waar dat die redacties, ook al lang, met een vergrootglas de bewegingen van De Wever & C° volgen, wat hem nu even slecht uitkomt. Dus wordt weer volop de kaart gespeeld van journalisten die het op de arme Bart gemunt hebben.
      Ik heb je suggestie gevolgd en het stuk van JPR gelezen. ’s Mans woordkeuze alleen al! Hij ontwaart een ‘mediacampagne’ van het ‘verzamelde commentariaat’, een ‘scenariootje’ dat de kranten ‘gezamenlijk’ voorzien hebben. Van die kranten weet hij ook: ‘verkeerde meningen publiceren ze immers niet’, want die passen niet in ‘de telkens hernieuwde perversiteit van de aanvallen op deze partij (…) vanuit de correcte media.’ Wat JPR in zijn stuk vreemd genoeg niet meldt is de naam van de krant die hem die toer gelapt heeft. Als interessante blik achter de schermen kan dat inderdaad tellen, vind ik.
      Ik begrijp echt niet dat je daarin meegaat en tegelijk buitensporig veel pijlen afschiet op dat 'blijkbaar'. Jij lijkt me nochtans een verstandige mens te zijn, dus moet daar toch iets achter zitten, iets wat je niet uitspreekt. Is het de overijver van een bekeerling? Is het een gelijk gebleven manier van denken, maar nu aan de andere kant het politieke spectrum? Is het een cynisch spelletje van een intellectueel? Ik stel die vragen niet om je te tarten, ik vraag me echt af wat er aan de hand is. Ik heb geen zin om een blog te volgen die een dekmantel is voor iets waar ik geen weet van heb.

      Verwijderen
    4. Is het intellectueel eerlijk om mijn kritiek eenzijdig te richten op de kant waar ik het niet mee eens bent (de kant waar ik de balk meen te ontwaren)? Dat hangt volgens mij van de inhoud van die kritiek af. Dat links kritiek geeft op rechts en rechts kritiek op links, prima. Dat er ook mensen zijn die ‘au-dessus de la mêlée’ hun kritiek mooi evenwichtig verdelen over de twee kanten, nog beter, maar daar hoor ik niet bij. De enige eerlijkheid die ik nastreef is mijn kritiek zelf zo fair en zo zelfkritisch mogelijk te houden (en die zo goed als ik kan verwoorden). Als ik iets schrijf dat fout is of onrechtvaardig, sta ik open voor elke kritiek en geef ik graag toe dat ik fout ben zodra ik de fout inzie.
      Dat DM en DS de flaminganten een weekje extra in het zonnetje hebben gezet, kan op verschillende manieren worden uitgelegd maar de belangrijkste is wellicht deze: de zaak had nu eenmaal spektakelwaarde. Zelf geloof ik ook dat bepaalde journalisten een anti-nva-agenda hebben – vandaar mijn zijdelingse commentaar. Als die agenda er is, dan heb ik daar geen groot bezwaar tegen. (Ik teken wel bezwaar aan als het leidt tot commentaren in de berichtgeving).
      Je hebt gelijk dat JP Rondas gechargeerd reageert en veralgemeningen gebruikt die hij wellicht niet hard kan maken. Je hebt alle recht om die veralgemeningen te tackelen, en ik moet daarbij zwijgen, want je hebt gelijk. Met die veralgemeningen maakt Rondas de discussie met andersdenkenden moeilijk: hij preekt in Doorbraak voor eigen kerk. Ikzelf probeer dat te vermijden. Maar ik heb geen reden om te geloven dat Rondas liegt over ‘de toer die hem gelapt is’. Dat hij de naam van de krant niet vermeldt kan allerlei redenen hebben.
      Ben ik een overijverige bekeerling? Ik ben niet goedgeplaatst om dat te beoordelen.
      Mijn buitensporige pijlen op dat ‘blijkbaar’ … nee het gaat mij om de scheiding tussen commentaar en berichtgeving. Ik gebruik zelf ook ‘blijkbaar’ in mijn eigen stukjes.
      Ben ik maoïst gebleven in mijn manier van denken? Ik streef in elk geval meer naar intellectuele eerlijkheid (met de beperkingen die ik hierboven aangaf) dan toen. Of ik daarin slaag is een andere zaak.
      Speel ik cynische spelletjes? Ik behandel de serieuze kwestie van links en rechts inderdaad soms nogal frivool, met meer aandacht voor formele denkfouten en details dan voor de grote ideologische kwesties.
      Iets wat ik niet uitspreek? Wat zou dat nu kunnen zijn?
      Een dekmantel? Helemaal niet. Jij weet waarom ik aan mijn blog schrijf: om dezelfde reden dat jij dat doet: de vreugde van het formuleren. Alleen word jij gedeeltelijk door andere zaken gestimuleerd dan ik: fantasie, herinneringen, oude bolsjewieken, oude foto’s, beroepsverleden. Bij mij speelt de actualiteit – die ik als supporter volg – blijkbaar (aha!) een grotere rol.
      Ik zou het jammer vinden om jou als lezer te verliezen, maar je begrijpt dat ik daarom niet zal nalaten om, op tijd en stond, een eenzijdig politiek commentaartje te schrijven.

      Verwijderen
  4. La trahison du Clerick is dat ! Wie je blogpost leest meent iemand te ontdekken die bepaalde waarden verdedigt: het juiste, het ware. Je tekst ziet er rationeel en objectief uit. Een mens zou er zijn lantaarn voor wegzetten en uitroepen: ‘Ik denk dat ik er een gevonden heb!’
    Je antwoord leert me nu dat je een vals beeld ophangt. Je stukken zijn helemaal niet op rede(lijkheid) gebaseerd. Wat je doet is je ideologische vooroordelen larderen met sofismen. Om voor de laatste keer naar je ‘blijkbaar’-stuk te verwijzen: je laat uitschijnen dat het je om de scheidingslijn tussen berichtgeving en commentaar te doen is, maar dat is schijn. Je zoekt een verkeerd geplaatste komma en hangt er je propaganda — een eenzijdig politiek commentaartje — aan op.
    U begrijpt dat mij dat niet langer interesseert, eenzijdige politieke commentaartjes kan ik overal lezen. Ik neem de lantaarn weer ter hand.

    BeantwoordenVerwijderen