Braaf - Daklozen - Politieke dilemma's

Ik ben braaf
      Alhoewel ik in mijn stukjes soms stekelig ben, probeer ik altijd zo braaf mogelijk te antwoorden op de tegenwerpingen die erop volgen. Ik doe dat meestal ook als die tegenwerpingen onzinnig zijn, beledigingen bevatten, bewijzen dat mijn oorspronkelijke stukje slecht gelezen werd, of - en dat is het belangrijkste - naar mijn smaak getuigen van twistzieke kwade wil. Maar als die vier voorwaarden - alweer naar mijn smaak - verenigd zijn, dan overvalt mij een zekere moedeloosheid. Onder die voorwaarden een misverstand rechtzetten zou een veel te lang en moeizaaam antwoord noodzakelijk maken, en het zou boter aan de galg zijn. Ik zwijg dan liever.

Daklozen in de vrieskou
     Waar kunnen daklozen – vaak migranten – in Brussel terecht? Een deel van hen wordt aan een woning geholpen door de humanitaire organisaties. Daarnaast voorziet Samusocial 1030 plaatsen voor noodhulp. Mensen kunnen daarvoor naar een gratis 0800-nummer bellen. ‘Maar ook daar moeten we steeds meer mensen weigeren,’ zegt de opvangorganisatie. Wat moet ik mij voorstellen bij die 1030 ‘plaatsen’? En bestaat er nog een vangnet dááronder? Zijn er verwarmde zalen met veldbedden en toiletten waar men terecht kan no questions asked? Wat mij betreft zouden die zalen zelfs een asiel-status moeten hebben, buiten het bereik van de vreemdelingenpolitie.

Politiek dilemma
     Een van de grootste dilemma’s waar een politieke partij voor geplaatst wordt, is de keuze tussen een gematigde of een radicale opstelling. Ruben Mooijman vat het mooi samen voor de partij die nu een nieuwe voorzitter moet kiezen. 

‘Groen staat voor een dilemma. Ofwel probeert het zich als een aanvaardbare beleidspartij te handhaven. Dat vereist veel compromissen en ideologische rekbaarheid, waarvoor niet noodzakelijk een electorale beloning volgt. Ofwel kiest het voor een programma op maat van de klimaatcrisis, waarvan de noodzakelijke radicaliteit waarschijnlijk slechts een beperkte groep kiezers zal aanspreken.’

     Heel mooi verwoord, en het is aan de politici om dat varkentje te wassen. Het opinievolkje van de mainstream dan wel social media mag gerust een voorkeur uitspreken voor een van de keuzes, maar het moet die voorkeur niet proberen te verkopen als een garantie op succes bij de kiezers. Het opinievolkje heeft geen skin in the game.