Kleuren
Op vrijdagmorgen 22 november 2024, tussen acht uur en halfnegen, zag alles er op Oostendse dijk heel mooi uit. De zee, het zand en de lucht toonde zich in een breed palet van kleuren, van helblauw tot roze, en van donker- en lichtbruin over geel tot vijftig tinten grijs*. Om kwart voor negen waren de meeste schakeringen verdwenen. Als troost verscheen er een flauwe regenboog.
Mijn vrouw neemt mij vaak mee naar musea. Ik vermoed dat elke schilder wel eens wanhoop moet hebben gevoeld omdat hij de kleuren van de natuur nooit helemaal op het doek krijgt. (De foto hierboven is niet van mij en heeft niets met 22 november 2024 te maken).
Weinig mensen weten dat maar er bestond in de 16de eeuw in Duitsland een godsdienstige gemeenschap die de Philippisten werden genoemd. Het waren aanhangers van Philipp Melanchton die de kerk – c’est bien le cas de le dire – in het midden probeerde te houden tussen lutheranisme, calvinisme en katholicisme.
Windmolens en grote cijfers
Als ik één
stokpaardje heb, dan is het dat van de ‘grote cijfers.’ In een stuk in Het Nieuwsblad (26/11) wordt de vraag
beantwoord hoe belangrijk de windenergie nu al is voor ons land.
Het aandeel van windenergie in ons land neemt jaar na jaar toe. In 2023 ging het volgens het monitoringsrapport van de federale energiewaakhond CREG al om 14,1 terawattuur (TWh), dat is 18,7 procent van de totale elektriciteitsproductie in ons land (77,8 TWh). Windenergie dekt daarmee het jaarlijkse verbruik van meer dan 4 miljoen Belgische gezinnen.
Dat eerste cijfer – 18,7 % – is een groot cijfer, dat bovendien verband houdt met een nog groter cijfer: de totale elektriciteitsproductie. Hiermee weet ik alles wat ik wil weten. Het volgende verband – dat de windmolenelektriciteit het verbruik van 4 miljoen Belgische gezinnen dekt – zaait alleen verwarring. Het lijkt een groot cijfer – 4 miljoen – maar het haalt zonder reden een klein deel van de elektriciteitsproductie uit het totaal: het deel dat naar ‘de gezinnen’ gaat. En de rest gaat, veronderstel ik, naar ‘de bedrijven’ – alsof die bedrijven geen goederen en diensten verlenen aan de gezinnen.
Gerard Reve en Koen Meulenaere
De humor van Gerard Reve laat je raden naar de grens tussen ernst en ironie. De humor van Koen Meulenaere laat je raden naar de grens tussen waarheid en verzinsel. Je kunt met die twee grenzen mooie effecten bereiken. Maar als je zoals Meulenaere ook over het politieke bedrijf schrijft, vind ik dat vervelend. Wat is er waar van die financiële malversaties door met name genoemde politici waar Meulenaere over schrijft? Ik wil het weten maar heb geen zin om het zelf uit te zoeken.
The Masked Singer
Het gebeurt
dat we na het weerbericht een aankondiging zien van het programma The Masked Singer. Ik vind die kostuums
het toppunt van wansmaak. Maar dan denk ik aan het oud-Griekse theater. Naar
het schijnt werden daar ook extravagante kostuums gebruikt voor het koor. Tere
zielen in het publiek vielen geloof ik flauw als de Eumeniden voor de scène
verschenen. Als die kostuums bewaard gebleven waren, en ze tentoongesteld
werden in een museum, zou ik die dan ook wansmakelijk vinden?
* Multatuli besluit zijn jachtige beschrijving van de Javaanse dageraard met een opsomming van kleuren: ‘... en er was rood, en blauw, en geel, en zilver, en purper, en azuur in dat alles.’ Kun je veel meer zeggen?
Waar lees je dezer dagen nog stukjes van Koen Meulenaere?
BeantwoordenVerwijderen'enigszins blind, naïef of fanatiek', je vergeet hardhorig. Groet, Flor.
BeantwoordenVerwijderenNú ben ik hardhorig, maar toen ik mij liet meeslepen hoorde ik nog prima. Blind, naïef en fanatiek, dat wel.
Verwijderen"Het verbruik van 4 miljoen Belgische gezinnen" is gewoon een manier om iets héél eenvoudig voor te stellen, in de krant.
BeantwoordenVerwijderen"Het verbruik van vier miljoen mensen als gij" vs Terawattuur quoi.
"Het verbruik van zes en een half keer Arcelor Mittal" lijkt me dan ook niet echt een verbetering :)
Spijkers op laag water, Philippe :)
En Meulenaere brengt Rechtse satire he, hoewel hij op pensioen is dacht ik ? Dat mag, in satire, mensen (een beetje) verdacht maken. Let wel, een politicus beschuldigen van graaien is natuurlijk vrij makkelijk en weinig origineel. Het échte graaien gebeurt uiteraard niet in de politiek maar in het bedrijfsleven, en niet zozeer in Europa maar eerder in de VS.
Er zijn nogal wat dingen in de wereld die ik niet snap, maar wat wellicht onsnapbaar (sic) is, is hoe eerder Rechtse mensen denken dat iemand als Elon Musk voor hén opkomt, terwijl hij voor zichzelf een bonus van 53 miljard euro eiste voor één jaar werk. Dat is 3.6 miljoen Belgische leeflonen :)
Dan lijkt stemmen voor de PS dan toch een stuk slimmer dan stemmen voor landgenoten die er geen geheim van maken dat ze Vlaanderen willen besturen zoals de Amerikanen de VS.
Lage lonen, slechte SZ, géén "profiteurs".
Met uitzondering van het Departement Justitie dan.
Witteboordencriminaliteit daadwerkelijk bestraffen, zoals in de VS, da's niet iets wat pakweg N-VA'ers en VLD'ers interesseert :)
Dat cijfers van de 4 miljoen gezinnen geeft om veel redenen een totaal verkeerd beeld, Petrus. Gelukkig staat het juiste, relevante cijfer er wél bij.
VerwijderenDe wereld zit anders in elkaar dan men oppervlakkig intuītief-rationeel zou denken. Twee voorbeelden:
BeantwoordenVerwijderen1/ Het ontstaan en evolutie van het leven: Rationeel zou men als eerste reactie denken "dit kan niet toevallig zijn, zoveel procesen en structuren moeten kloppen en met elkaar samenwerken, daar moet een 'grand design' achterzitten".
Grondig rationeel onderzoek heeft met zeer grote zekerheid uitgewezen dat leven zonder een groot engineering design werkt (zoek zelf de omvattende beschikbare kennis). Dingen veranderen over miljoenen jaren, wat kan blijven bestaan verandert verder, de rest verdwijnt. Ingewikkelde structuren en processen komen daaruit voort.
De enige vraag die we waarschijnlijk/mogelijks nooit zullen kunnen beantwoorden is 'waarom bestaat er iets inplaats van niets?' Maar als de natuurkundewetten bestaan, dan volgt de rest.
2/ De vrije markt: Gelijkaardig aan voorgaande, ook als eerste rationele reactie zou men denken dat een plan-economie het optimale moet zijn (dit is nodig, dit is wat men produceert).
In bepaalde situaties werkt planning, maar op macro-niveau werkt het niet (zoek zelf de omvattende historische, feitelijke en theoretische analyses). De productie- en consumentenketens zijn zo ingewikkeld en alle structuren en processen moeten samenwerken, verder ontwikkelen of verdwijnen.
Het resultaat is hetzelfde als bij vorig punt, een vrije markt van vallen en opstaan leidt tot veel betere resultaten.
Toegegeven, bovenstaande punten zijn bij een eerste benadering contra-intuītief. Maar de eerste benadering ligt al heel lang achter ons.
Natuurlijk kan je uitganspunt zijn: de mens moet niet bestaan, en als die wel blijft bestaan mag die geen impact hebben op de omgeving. Nul impact is niet mogelijk, maar in het tijdperk van 'verzamelen' was de impact klein. Toen de jacht met wapens en uitgekiende taktiek opkwam begon de impact al toe te nemen.
Voorgaande is niet mijn uitganspunt.