Mobieltjes op school
Hoewel ik libertair, en soms zelfs libertijns, ben ingesteld, sta ik achter het mobieltjesverbod op school. Het principe dat men burgers niet te veel tegen zichzelf moet beschermen, geldt voor mij niet voor kinderen en pubers. Nochtans lees ik op X.com allerlei bezwaren tegen dat verbod. Op twee ervan wil ik kort antwoorden. Patrick Loobuyck schrijft:
Het lijkt nu wel alsof smartphones altijd vrij spel hadden in de klas. Maar welke school liet dit toe? De minister verbiedt nu wat al verboden was om opnieuw met een symboolmaatregel te scoren. (GSM op de speelplaats is een ander debat, maar dat raakt leerwinst niet.)
Het is natuurlijk waar dat schoolreglementen nu al bepalen dat leerlingen in de klas niet op hun mobieltje naar Tiktok-filmpjes mogen kijken. Maar het was de leraar die erop moest toezien dat dat verbod werd nageleefd. Ik had daar een hekel aan. Ik voelde mij een toezichthouder: voortdurend op de loer liggen of ik geen verdacht gedrag vastelde bij mijn leerlingen: neergeslagen ogen, handen onder de bank. En dan na twee verwittigingen het toestel in beslag nemen, om het dan aan het einde van de les terug te geven.
In mijn school hadden alle leerlingen ook een iPad. De directeur vroeg aan de leraren om het toestel zo vaak mogelijk te laten gebruiken. Ik deed mijn best om te gehoorzamen, maar maakte daarbij een strikt onderscheid tussen lessen waarvoor de iPad noodzakelijk was, en lessen waarbij de iPad in de boekentas moest blijven. Dat was makkelijker te controleren dan de mobieltjes. Toch heb ik één keer een experiment gedaan. Dat was in een les waarbij de iPad niet nodig was. Toen ik een leerling de iPad zag bovenhalen zei ik niets. Ook bij de tweede, de derde, enzovoort maakte ik geen opmerking. Halverwege de les hadden álle leerlingen hun iPad voor zich liggen. De verleiding van de sociale media is gewoon te groot, zelfs voor de meest gemotiveerde leerling.
Een ander bezwaar tegen het mobieltjesverbod is helemaal anders, maar kan op dezelfde manier worden beantwoord. Ive Marx schrijft sarcastisch:
Is het al duidelijk welke straffen kinderen boven het hoofd hangt als ze eens naar hun smartphone grijpen tijdens het zoveelste uur studie omdat er weer geen les is? Worden ze meteen voorgeleid?
Het is natuurlijk juist omgekeerd. De bedoeling van een algemeen mobieltjesverbod is dat er, in tegenstelling tot vroeger, géén straffen meer nodig zijn. De leerlingen geven bij het betreden van de school of het klaslokaal hun apparaatje af. Niemand wordt gestraft, behalve de onverlaat die een tweede exemplaar heeft binnengesmokkeld.
Ik sta volledig achter dit verbod. Om te kunnen leren is een minimum van concentratie en aandacht nodig en smartphones leiden geweldig af. Daarom verbiedt men ze ook terecht tijdens het autorijden. De opmerking van de Heer Marx is misplaatst. Ten eerste omwille van de toon: worden "die kinderen voorgeleid"? Net alsof met deze maatregel een streng repressief systeem wordt ingevoerd. Hoort hij "het gestamp van de laarzen" al in de verte? Ten tweede maakt hij zich schuldig aan "whataboutism"...de leerlingen moeten te veel in de studie zitten want er wordt onvoldoende les gegeven. Het tekort aan leerkrachten heeft niets te maken met de maatregel van Demir. Ik denk dat het vooral toe te schrijven is aan de rotzooi die men er de laatste decennia in het onderwijs van gemaakt heeft en die komt op de rekening van ministers uit de drie traditionele partijen. Vooral Pascal Smet en Frank Vandenbroucke blonken daarbij uit in incompetentie.
BeantwoordenVerwijderenHet wijds gebruik van laptops, tablets en smartphones is nog relatief recent. Wij maken een leercurve door om die apparaten op de meest aangepaste manier te integreren in ons leven.
BeantwoordenVerwijderenDit heeft hoegenaamd niets met beperking van persoonlijke vrijheid te maken, net zo min als het verplicht te volgen verkeersreglement een inbreuk zou zijn op de persoonlijke vrijheid - dat gezichtspunt, dat sommigen hebben, is een dwaas misverstand of veeleer bewust tegenstrijdig willen zijn op gebieden waar het misplaatst is.
De eerste fase was - omdat digitalisering veel voordelen heeft - deze apparaten bijna overal en altijd te gebruiken. Dat was natuurlijk een overdreven reactie.
Sommigen gingen in tegenovergestelde modus, die apparaten af te wijzen. Dat is nog dommer.
Het huidige verbod is wel wat genuanceerder maar ook nog niet de finale oplossing. Beter zou zijn dat die apparaten een verplicht oplegbare omgevingsmodus hadden (sommige hebben zulke modus maar je moet dat zelf instellen). In de schoolomgeving kan men dan gebruik voor educatieve doeleinden toelaten, en ook voor noodsituaties. Indien nodig kan men de restricties centraal opheffen.
Maar aangezien die technologie nu niet beschikbaar is, is een mate van verbod tijdens schooluren de minst slechte oplossing.
Trouwens ook in sommige bedrijven moet men de smartphone achterlaten bij het begin van vergaderingen, om die efficiënt en onder volle aandacht te laten verlopen.