Partnergeweld

     Zelf heb ik mijn vrouw nog nooit geslagen – ik zou eens moeten  proberen! – maar het komt wel voor. Toen wij in Brussel woonden, hadden we zelfs een bovenbuur die door zijn vrouw geslagen werd. Nu lees ik in de krant dat de politie graag ‘partnergeweld’ zou schrappen als prioriteit van het Nationaal Veiligheidsplan. Commissaris-generaal Catherine De Bolle beweerde op de radio dat teveel prioriteiten zorgen voor ‘administratieve overlast’. Dat geloof ik graag. Hoe gaat dat in zijn werk als zo’n grote organisatie een ‘prioriteit vastlegt’? Agendering op beleidsvergaderingen, verslagen, rapporten, richtlijnen, permanente bijscholing, evaluatiegesprekken, interne bevragingen, kwaliteitscontrole en …  statistieken. Ondertussen doen de politieagenten wat ze altijd gedaan hebben: klacht noteren, sussende woorden spreken, een geweldenaar in bedwang houden.
     Van mij mag de vergader- en papiermolen gerust wat minder, ook als het om partnergeweld gaat, maar ik ben wel een voorstander van nauwkeurige statistieken. Voor je het weet krijg je anders een ideologisch discours met uit de lucht gegrepen feiten en cijfers. De Amerikaanse minister van Justitie Eric Holder verklaarde in 2009 dat partnergeweld prioritair moest worden behandeld omdat het de grootste doodsoorzaak was van zwarte vrouwen tussen 15 en 45 jaar oud. ‘The facts are clear,’ zei de minister. De informatie stond jarenlang op de website van het ministerie. Ze werd overgenomen in wetenschappelijke publicaties en populaire kranten. Ze vond haar weg naar meer dan negenduizend websites. Er waren blijkbaar veel mensen die zoiets wilden geloven.
     Maar het klopte natuurlijk niet. De belangrijkste doodsoorzaken van zwarte vrouwen tussen 15 en 45 waren kanker, hartziekten, ongevallen, Aids, moord door derden, beroerte en suikerziekte. Kanker maakte zes maal meer slachtoffers dan partnergeweld. Waar komt de onzinnige uitspraak van Holder dan vandaan? Ik denk dat ik het weet. Iemand heeft hier of daar een cijfer gezien van de moorden gepleegd op zwarte vrouwen. In 2008 waren dat er 785. Van die groep werd 41 procent vermoord door de eigen partner, 17 procent door familieleden, 30 procent door kennissen en 12 door door vreemden. De grootste doodsoorzaak van zwarte vrouwen was dus inderdaad partnergeweld, maar dan enkel binnen de categorie van moorden. Ergens op een vergadering is die nuance verloren gegaan.

Oorspronkelijk geplaatst op 2 mei 2015