Hammett en de verse broodjes

     Er is iets wat mijn huisgenoten niet weten. Zondagmorgen sta ik een halfuurtje vroeger op om verse broodjes te halen. Dat weten mijn huisgenoten wél. Bij de bakker staat een lange rij auto’s geparkeerd. Dat is geen probleem als ik met de fiets ga, maar vaak ga ik met de auto, en dan moet ik wachten tot een andere auto wegrijdt.
     Dat is niet alles. Ook binnen staat een lange rij mannen en vrouwen van verschillende leeftijden, sommigen met kinderen. Er zijn er bij met lange bestellingen: ‘3 witte broodjes en 3 bruine, 2 met zaden, 1 koffiekoek met chocolade, 2 met pudding, 3 met kersen en 2 met abrikoos,’ en daarna volgt nog een bestelling van kaas en fijne vleeswaren aan de andere toonbank. Het zijn, geloof ik, de enige momenten van de week dat ik mij verveel.
     Een oplossing bestaat er dan in om de bakkerskrant te lezen die daar in stapeltjes ligt – De Zondag – met veel reclame, een verslag van de voetbalwedstrijden van zaterdag, en een politiek interview. Dat lezen, terwijl je aanschuift in een wachtrij, is niet zo prettig als je zou denken, maar de tijd gaat wat sneller en halverwege het interview met Peter Mertens of Gerolf Annemans, vraagt een van de winkeljuffrouwen wat ik hebben wil. ‘Vijf broodjes, wit,’ zeg ik ferm, waarmee ik de andere klanten met hun lange bestellingen op hun nummer zet.
     Dan volgt de financiële afhandeling. Ik haal mijn portefeuille boven, leg een briefje op de toonbank, neem het wisselgeld en vertrek.
      Als ik thuiskom, slapen mijn huisgenoten nog, en dat is maar goed ook. In ongeveer de helft van de gevallen ben ik de broodjes vergeten en moet ik stiekem terugrijden. Krant, geld, wisselgeld én broodjes, dat is één gegeven teveel voor een zondagmorgen.
     In de mooie film Hammett van Wim Wenders, zegt ene Sue Alabama: ‘He needed one hand for the money and the other for the gun ... He wasn’t good enough to handle both.’ Daar moet ik dan aan denken terwijl ik terugrij naar de bakker. Not good enough to handle all four. Die Sue overigens heette niet echt Alabama, hoor. ‘It was Sue something Greek and unpronouceable.’ Helemaal in de ware Hammett-stijl.