woensdag 10 januari 2024

Tevreden over de krant, en andere kortjes

 


Tevreden over de krant
     Ik ken weinig politieke partijen of drukkingsgroepen die tevreden zijn over de berichtgeving in de krant. Elke partij krijgt in een krant kritiek die ze onterecht vindt, of krijgt niet het complimentje dat ze meende te verdienen. Zoiets steekt. Zoiets vergeet men niet. De vakbond heeft opgemerkt dat het patronale standpunt te vaak aan bod komt, en de VOKA heeft vastgesteld dat er te veel sympathie is voor syndicale acties. Big Pharma voelt zich de kop van jut, en tegenstanders van Big Pharma vinden dat de gevaarlijke bijwerkingen van allerlei medicatie verzwegen worden. Het is altijd wat. Die politieke organisaties hebben argusogen en lange tenen. Nooit is er eens een organisatie die zegt dat dat de krant zijn best doet.
     Nooit? Dat is ook overdreven. Neem nu Dirk Holemans van de drukkingsgroep Oikos (DS 4/1). Die omschreef De Standaard als ‘een krant waarvan de redactie puik werk levert in de berichtgeving en duiding over klimaat en biodiversiteit.’ Voor zo
n compliment moet er geloof ik al een grote overlap van ideeën zijn. Oikos, voor wie de organisatie niet kent, is een ecologistische denktank die boeken uitgeeft als Welvaart zonder groei, Ontgroei, en Solidariteit in Superdiversiteit. En die mensen zijn dus héél tevreden met de De Standaard, althans met de redactionele lijn. De reclameregie van de krant blijft evenwel een werkpuntje. Soms staat er in De Standaard reclame voor SUV’s, die ‘klimaatklillers’ die ook nog eens ‘veel dodelijker zijn bij een aanrijding.’* Dat kan beter.

Topjobs voor jonge politici
     De carrièreplanning van Charles Michel ontlokte Inge Ghijs van De Standaard de opmerking dat je politici niet te jong ‘op het schild moet hijsen.’ Die melkmuilen en bakvissen willen dan met alle geweld op dat niveau blijven spelen, en dat op zo’n manier dat hun egoïstische ambitie al te zichtbaar wordt.
     Ik ben geneigd om aarzelend in te stemmen met wat Ghijs hier aarzelend laat verstaan. Zou het niet beter zijn om die topjobs voor te behouden voor hier en daar een
 émininence grise die nog kras is en er welwillend uitziet? Als beloning voor zijn jarenlange gewroet?  Misschien wel. Politiek is in ons bestel een beroep geworden. Er zijn beroepen waar je snel carrière kunt maken, en er zijn er andere waar je pas aan het einde van je loopbaan de top kunt bereiken. Misschien moeten we de politiek bij de tweede categorie rekenen. 

Pokerface
    Journalist Tom Heremans vergelijkt de televisieserie Pokerface met de Columbo-serie uit de jaren 70. Grrr. Ik had precies hetzelfde gedacht en had dat graag als eerste geschreven. Het was in elk geval de reden waarom ik met de serie gestopt ben na een aflevering, ondanks Nathasha Lyonne. Te ouderwets. En op het einde van de aflevering moet ze ook nog eens op de vlucht, zoals het A-Team.

Daklozen in de vrieskou 
   
 De berichtgeving over mensen die op straat slapen in de vrieskou begrijp ik niet. Je leest over de 7.134 daklozen in Brussel waar er slechts 5.045 opvangplaatsen zijn. Toch zijn er maar 809 die in de openlucht slapen. Waar zit de rest? Je leest over 40 mensen die geweigerd werden omdat een opvangplaats vol was. Maar je leest ook over een burgemeester die de politie op de daklozen afstuurt om daklozen te verplichten de winteropvang te aanvaarden.
      Ik blader in een rapport waar de cijfers worden uitgelegd**. Die 7.134 daklozen vallen uiteen in verschillende categorieën waar ik alweer niet veel van begrijp. Er zijn zes categorieën daklozen: mensen in de openbare ruimte, mensen in de noodopvang, mensen in opvangcentra, mensen die een instelling verlaten, mensen in niet-conventionele huisvesting, mensen bij derden. Wat een rare indeling! De ‘niet-conventionele huisvesting’, dat begrijp ik, dat zijn kraakpanden. 2.435 mensen vallen onder die categorie, waardoor mijn berekening van de 5.045 opvangplaatsen weer niet klopt. Die noodopvang en opvangcentra kunnen ook van alles zijn: woningen, hotelkamers, onthaaltehuizen, lockdowncentra.
     Ik wil eigenlijk maar één ding weten. Bestaat er een adres waar men elke dakloze die zich aanmeldt gegarandeerd aan een onderkomen voor de nacht helpt, is het niet ter plaatse, dan ergens anders? Het moet geen hotelkamer zijn. Elke zaal met een redelijke temperatuur kan dienst doen. Minder aanbieden is mensonwaardig.

 

* Zijn SUV’s dodelijker? Zie mijn stukje hier, met verwijzing naar hier.

** Rapport over daklozen, zie hier.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten