Alcohol ontraden, en andere kortjes

Alcohol ontraden
     Minister Vandenbroucke zint op middelen om het gebruik van alcohol te ontraden, onder andere door in cafés anti-alcohol boodschappen verplicht te maken. Zoiets past een beetje bij zijn zure ... imago – zijn inborst ken ik niet. Maar dat mag me niet beletten om een mogelijke ontradingscampagne op haar merites te beoordelen.
     Het drinken van alcohol heeft voor- en nadelen. Politici bijvoorbeeld kunnen er een gedeukte reputatie aan overhouden. Meer algemeen schijnt het goedje slecht te zijn voor de gezondheid. Daar staat tegenover dat het lekker is en voor een vrolijke stemming kan zorgen. Je zou denken dat iedereen maar voor zichzelf moet uitmaken of hij liever enkele maanden langer leeft, of dagelijks enkele glaasjes drinkt.
      Een belangrijk minpunt van alcohol is de kans op verslaving. Tomeloze verslaving brengt tomeloos leed met zich mee, en ook een milde verslaving kan leed veroorzaken – al kan het bij bejaarden bijvoorbeeld ook leed verzachten. Maar slechts een beperkt deel van de aloholdrinkers wordt verslaafd. Mocht de totaalsom van het leed van de verslaafden zwaarder wegen dan de totaalsom van het plezier dat de gewone drinkers beleven, dan zou daar zelfs argument voor een alcoholverbod uit kunnen worden – welja – gedistilleerd. Maar zo’n verbod lijkt niet te werken. Men heeft dat in de Verenigde Staten ooit geprobeerd, en sindsdien is er in de vrije wereld niemand meer die zoiets te overweegt.
     Maar ontraden is niet verbieden. Bestaan er eigenlijk redelijke bezwaren tegen ontraden? Ik heb er verschillende overwogen* en er uiteindelijk maar één overgehouden: het kan voor de alcholdrinker niet leuk zijn om bij elk glas bier of glas wijn aan de grijns van Frank Vandenbroucke** te moeten denken. Ook dat moet een totaalsom aan leed opleveren.

Opiniestukken
     Veel opiniestukken die in krant en weekblad verschijnen zijn van het soort: ‘C’est mon opinion et je la partage’, overgoten met een saus van gekleurd taalgebruik, synonieme herhaling en een opsomming van voorbeelden. Die saus moet als ersatz dienen voor een redenering. 

Vrijheid
     Vrijheid – zonder anderen te schaden – moet onbeperkt zijn (norm), maar ze is maar mogelijk (feit) als de burgers zichzelf vrijwillig beperkingen opleggen vanuit andere waarden dan die van de vrijheid zelf. 

Luiheid
     Ik heb zojuist een atelier bezocht van een schilder. Hij legde mij zijn werkwijze uit. Eerst maakt hij een schets in potlood. Als hij dan begint te schilderen is hij zo lui dat hij sterk gaat vereenvoudigen. Het resultaat is dan veel soberder én mooier dan de schets.
     Zelf was ik een leraar van het hardwerkende type, maar ik heb collega's gekend die helemaal niet hard werkten en uitstekende leraren waren, en collega's die keihard werkten en veel minder goede leraren waren.

Paul en Paulo
     Er moet een groot verschil bestaan tussen de boeken van Paul Auster en die van Paulo Coelho, en tussen de mensen die de boeken van Paul Auster dan wel die van Paulo Coelho lezen, maar zelf kan ik de auteurs niet zo goed uit elkaar houden. Van de eerste heb ik iets gelezen, over een detective die ‘Blue’ heette. En verder ging het over de heren Brown, Black en White. Ik vond het minder spannend dan Reservoir Dogs waar de mannen ook een kleurennaam hadden.
      Om de verwarring tussen Paul en Paulo in het vervolg niet meer te maken, heb ik de foto’s van beide heren eens goed bekeken. Paul gelijkt op een filmster en Paulo gelijkt op een pater jezuïet. 

Ergernis
     Wie zich met alle geweld aan iets wil ergeren, kan die ergernis het beste formuleren in een aforisme,   in plaats van in een column. Zoals Steven Wright: ‘The hardness of the butter is proportional to the softness of the bread.’

* Er zijn enkele argumenten van het hellend-vlak type tegen alcohol-ontrading te bedenken.

** Het gaat mij natuurlijk niet om Frank zelf, maar ik kon moeilijk schrijven: de grijnslach van het opgestoken vingertje.