N-VA-stemmertje

Een N-VA-stemmertje 
     Hoewel ik in het verleden op 4 verschillende partijen gestemd heb, ben ik nu een trouw N-VA-stemmertje geworden. Mocht N-VA morgen in het Oostendse gemeentebestuur de beslissing afdwingen dat er voortaan niet meer op de dijk mag worden gefietst, dan zou ik zo luid en langdurig vloeken dat mijn vrouw het incident jaren later nog zou vertellen op gezellige bijeenkomsten. Maar ik zou in het stemhokje toch op N-VA stemmen. 

Krantenkop
     De Standaard van 30 mei kopt op haar voorpagina: ‘N-VA en Open VLD beloven zwaardere sancties voor langdurig zieken.’ Uit het stuk eronder had men andere koppen kunnen halen. ‘N-VA en Groen pleiten voor de invoering van een geschiktheidsattest’. ‘CD&V wil einde maken aan ‘vrijblijvende’ re-integratietrajecten voor langdurig zieken.’ ‘PVDA wil afdanking van zieke werknemers helemaal onmogelijk maken.’ Gelukkig ben ik geen eindredacteur. Misschien zou ik mijn keuze wel onbewust mee laten bepalen door mijn sympathieën en antipathieën.

Politieke analyses
     Cathérine Moerkerke vroeg aan Alexander De Croo welke eigenschap hij het meest bewonderde in Bart De Wever. ‘Zijn vermogen om politieke analyses te maken,’ zei De Croo. ‘Hij kan dat veel beter dan ik.’ Toevallig is dat een eigenschap die ik erg apprecieer. Een politicus als Jean-Luc Dehaene heb ik lange tijd met argwaan bekeken. Een ‘travaillist’, dat kon nooit wat worden. Maar dat veranderde toen ik, tijdens zijn tweede regeerperiode, interviews met hem begon te lezen. Ik kreeg een grote bewondering voor zijn ‘vermogen om politieke analyses te maken.’

 N-VA en VB
     Een bepaald soort linksen – ik denk aan Tom Lanoye – lijkt een grotere afkeer te hebben van N-VA dan van VB. Dat heeft slechts gedeeltelijk te maken met het cordon waardoor een VB-stem in de Belgische context een nutteloze stem is. Een belangrijker reden lijkt mij dat voor die mensen het ‘fascisme’ van VB ‘voor iedereen duidelijk is’, terwijl N-VA ‘ontmaskerd’ moet worden, misschien ook voor de ontmaskeraars zelf. Dat laatste is niet zo ongewoon. Ik bijvoorbeeld schrijf wel vaker stukjes om de zaken voor mezelf te verduidelijken.
      Dat soort linksen onderschat de huidige complexiteit van VB. Wie VB wil ‘ontmaskeren’ mag daar vandaag ook wel eens dieper over nadenken. Ignaas Devisch wilde onlangs aantonen dat VB ‘geen normale partij is’ en moest daarvoor zijn toevlucht nemen tot een uitspraak van Dries Van Langenhove – geen vooraanstaand VB-lid – over het ANC in de jaren 80 en over de toestand in Zuid-Afrika nu. Had Devisch nu nog een grondige analyse van die uitspraak gemaakt!
     Ik kan het ook anders formuleren. Sommige linksen verheugen er zich over dat N-VA bij de volgende verkiezingen minder stemmen zal halen dan vorige keer, en daarbij vergeten ze in zekere zin dat die stemmen dan naar VB gaan. Ze plaatsen dat tussen haakjes, want het gaat hen om N-VA. ‘N-VA heeft het zelf gezocht!’ ‘N-VA had maar dit moeten doen.’ ‘N-VA had maar dat moeten nalaten.’ VB daarentegen ligt buiten hun blikveld, aan het gezicht onttrokken door een aantal mantra’s. 
     Ik wil elk modewoord minstens één keer gebruiken. 

Politieke reclame
     Behalve de slogan ‘Vlaamse Welvaart’, vind ik de politieke reclame van N-VA de slechtste. Dat komt geloof ik omdat ik ‘mijn’ partij strenger beoordeel dan de andere. Zo vond ik vroeger ook dat mijn zoon slechter voetbalde dan de andere spelertjes. Maar ik wist niets af van voetbal zoals ik ook nu niets afweet van politieke reclame. Voetbalpapa’s die het spelletje beter kenden, verzekerden mij telkens weer dat mijn zoon een goede match had gespeeld.

Politieke reclame (2)
     Nu heb ik onlangs op FB twee stukjes N-VA-reclame gezien die ik wel goed vond. Eentje op de FB-pagina van Theo Francken waarin hij uitlegt waarom confederaliseren beter is dan herfederaliseren, en eentje op de pagina van Geert Bourgeois waarin hij uitlegt dat de twee laatste Vlaamse regeringen een veel socialer beleid hebben gevoerd dan de socialisten laten verstaan. Maar het waren twee long reads, dus ik weet niet of dat goede reclame is.

Liberaal
     Aangezien ik mij in de eerste plaats tot het liberalisme beken, wilde ik de stemtest gebruiken om de standpunten van Open VLD en N-VA te vergelijken op 17 ‘liberale’ thema’s (sociale woningbouw, erkenning moskeeën, gratis schoolmaaltijden, import op Chinese auto’s, spaarrente, hoofddoek, openbaar vervoer, werkloosheidsuitkeringen, sociale media, abortus, begrotingstekort, dienstencheques, stakingspiketten, vermogensbelasting, gezichtsherkenning, stemplicht, subsidie voor veeteelt).
      Bij die vergelijking scoort Open VLD 11/17 en N-VA 9/17. Voor sommige van de Open VLD-keuzes ben ik te conservatief (abortus op 18 weken, hoofddoek achter het loket) of heb ik geen mening (gezichtsherkenning). Ik volg Open VLD voor dienstencheques, spaarrente, en sociale woningbouw, en ik volg N-VA voor sociale media, subsidies voor veeteelt, gratis schoolmaaltijden en vermogensbelasting. Wel geloof ik dat de stemtest het Open VLD-standpunt over vermogensbelasting slecht samenvat. Misschien scoren ze in werkelijkheid wel 12/17.
     Maar dan is er de theorie en de praktijk. De Croo zegt wel af en toe iets liberaals, maar hij leidde ondertussen een regering met een erg socialistisch beleid. 

Speciale reden
      Ik heb een speciale reden om te hopen op een N-VA-deelname aan de volgende regering. Ik heb gemakkelijk sympathie voor degenenen die verantwoordelijkheid dragen, en minder voor degenen die oppositie voeren. Een N-VA in de oppositie geeft mij toch altijd een beetje een stuurlui-aan-wal-gevoel.